Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powracamy razem z Dr. Davidem Hunterem do "polowania" na przestępców. W Chemii Śmierci byliśmy z nim w zapomnianej prześ świat miejscowości, lecz teraz trafiamy na jeszcze większe odludzie, na Runę. Wszystko zaczyna się niepozornie. Przecież ma tylko sprawdzić miejsce wypadku. Akcja w książce bardzo szybko nabiera tempa i nim się obejrzysz już jesteś na ostatnich stronach. Pojawiają się w niej bardzo dobrze napisane postacie, które intrygują, którym kibicujemy i takie, za którymi nie przepadamy. Fabuła przemyślana, a cała ta intryga, w którą jesteśmy wplątani powodóje, że chcemy więcej. Opisy przyrody jak i miejsc, w których jesteśmy są relewacyjne. Kiedy ma być strasznie jest strasznie, a kiedy jest chwila oddechu, oddychamy pełną parą. Mroczny klimat w sam raz dla kogoś, komu spodobała się pierwsza część i na koniec pozostawia nas w kropce zmuszając do następnej części. Już nie mogę się doczekać. PS: Pochwalę się, że wiedziałem kto i dlaczego stoi za tymi zbrodniami 😜

Powracamy razem z Dr. Davidem Hunterem do "polowania" na przestępców. W Chemii Śmierci byliśmy z nim w zapomnianej prześ świat miejscowości, lecz teraz trafiamy na jeszcze większe odludzie, na Runę. Wszystko zaczyna się niepozornie. Przecież ma tylko sprawdzić miejsce wypadku. Akcja w książce bardzo szybko nabiera tempa i nim się obejrzysz już jesteś na ostatnich stronach....

Nic dziwnego, że Hugh Howey swoją trylogią zyskał sławę, a jego książki wkradły się na listę bestsellerów. Tak naprawdę wcześniej nic nie słyszałem o tej książce, ponieważ nie śledzę na bieżąco wydarzeń w świecie literatury. Bardziej interesuje mnie kinematografia. Tak więc co zachęciło mnie do przeczytania tej książki ? Hmm... na początek moją uwagę przykuła okładka. Wybierając książki w bibliotece sięgnąłem po nią ze względu na okładkę. A ponoć nie ocenia się książek po okładce. Następnie przeczytałem o czym jest tak książka. Czytając zauważyłem, że prawa do niej zakupił sam Ridley Scott. Jego "Obcy" nadal należy do jednego z moich ulubionych filmów, tak więc liczyłem na początku, że to będzie coś w podobnym klimacie. Klaustrofobiczne pomieszczenia, ciekawa i wciągająca fabuła i dreszcz emocji.
Już na samym początku książka chwyta za gardło, lecz... no właśnie. Największym, moim zdaniem, minusem tej książki jest 2 część, a konkretnie schodzenie. Rozumiem, że autor chciał nam pokazać cały silos, abyśmy wiedzieli co, gdzie i jak, ale trwało to trochę za długo. Jednak następne części już do końca mnie pochłonęły. Bardzo podobała mi się wizja świata. Spodobał mi się także sposób przedstawienia, z punktu widzenia kilku postaci przez co rozumiemy podejmowane przez nich decyzje. Podsumowując; fabuła rewelacyjna, bohaterowie interesujący, szybko się czyta i zapierające dech w piersiach sceny walki.

Nic dziwnego, że Hugh Howey swoją trylogią zyskał sławę, a jego książki wkradły się na listę bestsellerów. Tak naprawdę wcześniej nic nie słyszałem o tej książce, ponieważ nie śledzę na bieżąco wydarzeń w świecie literatury. Bardziej interesuje mnie kinematografia. Tak więc co zachęciło mnie do przeczytania tej książki ? Hmm... na początek moją uwagę przykuła okładka....

Naprawdę świetna książka. Dużo akcji, świetne opisy, trzymające w napięciu sceny, bohaterowie ciekawi no i przede wszystkim historia, która wciąga od początku do końca. Poznajemy jak wyglądał świat rok po katastrofie, ale wracamy do dnia katastrofy we wspomnieniach głównego bohatera. Autor naprawdę funduje nam niezły zastrzyk adrenaliny. Najbardziej w tym wszystkim podobały mi się uczucia Marka względem Aleca i Triny oraz jego wspomnienia. Świetnie opisana historia. Jedyny mały minus tej książki to ciągnące się sceny walki lecz nie jest to aż tak dużym problemem.

Naprawdę świetna książka. Dużo akcji, świetne opisy, trzymające w napięciu sceny, bohaterowie ciekawi no i przede wszystkim historia, która wciąga od początku do końca. Poznajemy jak wyglądał świat rok po katastrofie, ale wracamy do dnia katastrofy we wspomnieniach głównego bohatera. Autor naprawdę funduje nam niezły zastrzyk adrenaliny. Najbardziej w tym wszystkim podobały...