Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oscar Wilde tworzył w czasach estetycznej koncepcji „l'art pour l'art” - sztuki nieograniczonej, nie liczącej się z żadnym gustem ani zasadą moralną. Jej jedynym celem miała być realizacja geniuszu artysty i jego potrzeby tworzenia piękna. Ale Dorian Gray, bohater najsłynniejszego utworu Wilde'a, dziełem tak rozumianej sztuki postanowił uczynić nie wiersz ani obraz, lecz swoje własne życie. Dokąd prowadzi ta droga?

Powieść Wilde'a, niegdyś gorsząca brytyjska opinię publiczną (amoralny bohater, liczne aluzje do homeseksualizmu), mimo upływu lat niewiele straciła na atrakcyjności. To nie tylko historia wiecznie pięknego młodzieńca, którego wszystkie grzechy odbijają się na wiszącym w ukryciu portrecie. To również błyskotliwe, pełne cynicznego humoru dialogi, barwny i złośliwy obraz angielskiej socjety oraz zbiór ocierających się o językowy geniusz bon motów, którymi można by zapełnić niejedną księgę przysłów.

O sile utworu stanowi także galeria róznorodnych i wyrazistych postaci: tytułowy Dorian, pragnący ze wszystkiego czerpać przyjemność i nic nie dawać w zamian; introwertyczny i melancholijny Basil Hallward, beznadziejnie zakochany w Dorianie autor przeklętego portretu; czy wreszcie lord Henry Wotton, jak z rękawa sypiący buńczucznymi epigramami, pełnymi hedeonistycznych zasad, którymi tak łatwo przesiąka Dorian. Zetknięcie się tych trzech dramatis personae ściąga na dwóch z nich tragedię, mającą w sobie odrobinę z moralitetu, ale znaczniej więcej polemiki z własnymi przekonaniami i niejednoznacznej refleksji na ludzką duszą.

Wszystko to złożyło się na powiew kontrowersyjnej, ale wielkiej literatury, którym od ponad stu lat tchnie „Portret Doriana Graya”. Jeden z zawartych w środku aforyzmów głosi, że „nie ma książek moralnych i niemoralnych, są tylko książki napisane dobrze lub źle”. Prawdopodobnie nie było w całej historii drugiej takiej sentencji, która tak trafnie charakteryzowałaby zawierające je dzieło.

Oscar Wilde tworzył w czasach estetycznej koncepcji „l'art pour l'art” - sztuki nieograniczonej, nie liczącej się z żadnym gustem ani zasadą moralną. Jej jedynym celem miała być realizacja geniuszu artysty i jego potrzeby tworzenia piękna. Ale Dorian Gray, bohater najsłynniejszego utworu Wilde'a, dziełem tak rozumianej sztuki postanowił uczynić nie wiersz ani obraz, lecz...