Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomysł mi się podobał, ale zabrakło mi prostolinijności w książce o cokolwiek najzwyklejszych ludziach. Nie leżały mi górnolotne wtrącenia o wszystkim i o niczym. Autor uderzał czasami w patetyczny ton, przez co książka pozowała na ważniejszą niż w rzeczywistości jest.

Pomysł mi się podobał, ale zabrakło mi prostolinijności w książce o cokolwiek najzwyklejszych ludziach. Nie leżały mi górnolotne wtrącenia o wszystkim i o niczym. Autor uderzał czasami w patetyczny ton, przez co książka pozowała na ważniejszą niż w rzeczywistości jest.

Książka nie jest kolejną niewyróżniającą się popularnonaukową pozycją z kategorii neuronauk. Opisane w niej badania i ich rezultaty naprawdę potrafią wstrząsnąć naszym stanowiskiem w sprawie świadomości ludzi w stanie "wegetatywnym". Z jednej strony osobisty styl autora, którego łączyła szczególna relacja z każdym pacjentem, który dołożył cegiełkę do rozwoju badań. Z drugiej strony brak tu nieracjonalnego entuzjazmu czy uduchowienia, które często towarzyszy ludziom, którym wydaje się, ze odnaleźli dowody na istnienie duszy. Polecam!

Książka nie jest kolejną niewyróżniającą się popularnonaukową pozycją z kategorii neuronauk. Opisane w niej badania i ich rezultaty naprawdę potrafią wstrząsnąć naszym stanowiskiem w sprawie świadomości ludzi w stanie "wegetatywnym". Z jednej strony osobisty styl autora, którego łączyła szczególna relacja z każdym pacjentem, który dołożył cegiełkę do rozwoju badań. Z...

Książka mierzi głównie nie z powodu dokładnych opisów obróbki mięsa. Najgorsze były idiotyczne argumenty uzasadniające jedzenie mięsa, które były tak absurdalne, że nie wiedziałam, czy autorka pisze to na poważnie. W jednym zdaniu czytam, że gdyby zwierząt nie zabijać, to by wyginęły, w tym samym akapicie, że by zapanowały nad światem. Do końca miałam nadzieję, że to świadomy zabieg, że na końcu nastąpi konfrontacja z rzeczywistością. Ale to pochwała pracy rzeźnika, który jest nazywany artystą i tancerzem. I jeszcze opis hodowli i uboju zwierząt sugerujący, że wszystko odbywa się zawsze z najbardziej rygorystycznymi normami, humanitarnie, zwierzęta się nie stresują... Gdzie ten naturalizm, jeśli czyta się takie bzdury?

Książka mierzi głównie nie z powodu dokładnych opisów obróbki mięsa. Najgorsze były idiotyczne argumenty uzasadniające jedzenie mięsa, które były tak absurdalne, że nie wiedziałam, czy autorka pisze to na poważnie. W jednym zdaniu czytam, że gdyby zwierząt nie zabijać, to by wyginęły, w tym samym akapicie, że by zapanowały nad światem. Do końca miałam nadzieję, że to...