Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie w sposób ocenić tej książki słowami. Jedynym opisem mogłoby się zdawać, ilość wylanych przez nią łez, pokazując wszystkim innym czym jest ta książka. Na samą myśl o tej książce cały czas wspominam swoje gorzkie łzy. Historie zapamiętane tak jakby wydarzyły się naprawdę, czując przy tym żal i smutek względem emocji, których po prostu nie można nie czuć, czytając Cień Wiatru. Miłość, odwaga, poświęcenie. Każdy z was zna te słowa i pojmuje je swoją miarą. Problem pojawia się wówczas wtedy kiedy te słowa wykraczają po za swoją skalę a nam jedyne co pozostaje to po prostu się temu oddać, wiedząc, że nie można się wycofać. Ta książka nie należy do tych, które się czyta. To książka, która należy do tych, którą się czuję.

Nie w sposób ocenić tej książki słowami. Jedynym opisem mogłoby się zdawać, ilość wylanych przez nią łez, pokazując wszystkim innym czym jest ta książka. Na samą myśl o tej książce cały czas wspominam swoje gorzkie łzy. Historie zapamiętane tak jakby wydarzyły się naprawdę, czując przy tym żal i smutek względem emocji, których po prostu nie można nie czuć, czytając Cień...

Tak jak wielu czytelników tak i ja niestety muszę stwierdzić, że drugiej książki Szczeliny nic nie jest w stanie przebić. Mimo wszystko nadal wielki podziw dla autora oraz wspaniały pomysł na wykonanie książki w którym to kolejny raz pierwowzorem strachu jest las.

Tak jak wielu czytelników tak i ja niestety muszę stwierdzić, że drugiej książki Szczeliny nic nie jest w stanie przebić. Mimo wszystko nadal wielki podziw dla autora oraz wspaniały pomysł na wykonanie książki w którym to kolejny raz pierwowzorem strachu jest las.

Czytając książkę, czytelnik jest już wie czego się spodziewać a jednak, było w tym też coś innego. Jakiegoś rodzaju świadomość nieuniknionego. Czytając pierwszą jego książkę, nabierał mnie smutek, że prawdopodobnie świąteczny dyżur to jedynie dodatek i nie będzie już żadnej trzeciej jego książki i zdecydowanie. Jedna historia w tej książka, różni się od innych, sprawiając, że łapie za serce i wyciska łzy, nie śmiechu lecz tym razem smutku. Liczę na to, że autor wyda jeszcze trzecią książkę i będzie to już naprawdę wisienka na jego torcie choć niestety po zakończeniu, raczej ciężko się tego spodziewać.

Czytając książkę, czytelnik jest już wie czego się spodziewać a jednak, było w tym też coś innego. Jakiegoś rodzaju świadomość nieuniknionego. Czytając pierwszą jego książkę, nabierał mnie smutek, że prawdopodobnie świąteczny dyżur to jedynie dodatek i nie będzie już żadnej trzeciej jego książki i zdecydowanie. Jedna historia w tej książka, różni się od innych, sprawiając,...