Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem zła, autentycznie zła. Część pierwsza miała swoje wady, ale nadal była dla mnie czymś ciekawym w kwestii czarów i magii. Tutaj wszystkie wątki są na siłę, ciągną się, turniej paradoksalnie przestał być najważniejszy, w imię obsesyjnej myśli wszystkich mistrzów "nie jestem taki zły jak się wszystkim wydaje". Szkoda, bo potencjał był ogromny.

Jestem zła, autentycznie zła. Część pierwsza miała swoje wady, ale nadal była dla mnie czymś ciekawym w kwestii czarów i magii. Tutaj wszystkie wątki są na siłę, ciągną się, turniej paradoksalnie przestał być najważniejszy, w imię obsesyjnej myśli wszystkich mistrzów "nie jestem taki zły jak się wszystkim wydaje". Szkoda, bo potencjał był ogromny.

Do bohaterów się nie przywiązujemy, bohaterom nie kibicujemy, akcja naciągana, przewidywalna, niewciągająca. Postacie praktycznie zbudowane na hurr durr traumie z dzieciństwa bądź chorobie, zero głębi. Ja nie wiem za co dałam te 3 gwiazdki, chyba za jako taką ok okładkę.

Do bohaterów się nie przywiązujemy, bohaterom nie kibicujemy, akcja naciągana, przewidywalna, niewciągająca. Postacie praktycznie zbudowane na hurr durr traumie z dzieciństwa bądź chorobie, zero głębi. Ja nie wiem za co dałam te 3 gwiazdki, chyba za jako taką ok okładkę.