Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chciałabym napisać wnikliwą recenzję tej książki, żeby każdego potencjalnego czytelnika czy nabywcę przestrzec, z jakim gniotem będzie musiał obcować, ale niestety nie potrafię - lektura "Życia z drugiej ręki" wprawiła mnie w zbyt wielkie przerażenie. Zastanawiam się, w jakim kierunku zmierza polska literatura, że wydawcy decydują się na wydanie czegoś takiego? Wydawcy, czyli ludzie, którzy powinni weryfikować tekst, zanim ujrzy on światło dzienne. Tu odnoszę wrażenie, że wydawca nawet do niego nie zerknął! Przecież sam sobie nie podkładałby świni, prawda? O powieści nie mogę napisać nic dobrego. Jest gorsza niż Katarzyna Michalak, którą sama autorka – czyli Anna Grzyb – tak tępiła na swoim blogu recenzenckim. „Zycie z drugiej ręki” jest napisane w podobny sposób – mało ciekawie, bez pomysłu, schemat powielany wielokrotnie, niektóre sceny żywcem przejęte z innych książek. Co jednak najbardziej razi? Język pisanej książki. Jakbym czytała wypracowanie 14-latki! Nie polecam, to było kiepsko zainwestowane 20 złotych. Aha, autorka jest właścicielką bloga recenzenckiego, w którym ma za zadanie polecać naprawdę dobre pozycje z literatury. Podczytywałam go, ale od dzisiaj przestanę. Przecież Anna Grzyb musiała doskonale wiedzieć, że nie potrafi pisać. A może wydała ze współfinansowaniem? Nie polecam. Z daleka!

Chciałabym napisać wnikliwą recenzję tej książki, żeby każdego potencjalnego czytelnika czy nabywcę przestrzec, z jakim gniotem będzie musiał obcować, ale niestety nie potrafię - lektura "Życia z drugiej ręki" wprawiła mnie w zbyt wielkie przerażenie. Zastanawiam się, w jakim kierunku zmierza polska literatura, że wydawcy decydują się na wydanie czegoś takiego? Wydawcy,...