Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Generalnie tą książkę można opisać jednym słowem - nudna. No, może dwoma, bo i długa. Także - nudna i długa. Pierwszą część - pragnienie rozwodu i akcja (a raczej jej spory brak) z tym związane mogą jeszcze zaciekawić. Mimo wszystko coś tam się dzieje. Nie będę oceniać postawy autorki, bo każdy ma swoje życie (a pragnienie własnego szczęścia jestem w stanie zrozumieć) i każdy o nim w miarę decyduje. Jednakże można odnieść wrażenie, że autorka próbuje się wykreować na: biedną (nie do końca w znaczeniu materialnym), pokrzywdzoną, związek jej się nie udał, mąż nie chciał dać rozwodu i wszystko zabrał. Książka jest podzielona na trzy główne sekcje. Pierwsza - Włochy, jedzenie. Trzeba przyznać, że w tej części coś tam czasami się jeszcze dzieje. Da się czytać, tak najogólniej. Z kolei część druga - Indie, modlitwa - była drogą przez mękę. Nie wiem jakim cudem znalazłam w sobie tyle pokładów cierpliwości, by tą część skończyć. Gdyby część druga była ostatnią, równie dobrze mogłoby jej w tej książce nie być. Jak ktoś liczy na opisy Indii i przeżyciach związanych z pobytem w tym państwie, srodze się rozczaruje. Poza pobytem w aśramie nic się tam nie dzieje. Jedynie trzecia i zarazem ostatnia część - Indonezja, miłość - względnie daje radę. Nawet zaciekawia. Jednakże nie jest w stanie wynagrodzić czytelnikowi części drugiej. Są opisane (jakieś tam..) przeżycia autorki na wyspie, jak się zakochuje w Felipe, czy zaprzyjaźnia z Wayan. Mimo wszystko, to wciąż mało. Nie polecam.

Generalnie tą książkę można opisać jednym słowem - nudna. No, może dwoma, bo i długa. Także - nudna i długa. Pierwszą część - pragnienie rozwodu i akcja (a raczej jej spory brak) z tym związane mogą jeszcze zaciekawić. Mimo wszystko coś tam się dzieje. Nie będę oceniać postawy autorki, bo każdy ma swoje życie (a pragnienie własnego szczęścia jestem w stanie zrozumieć) i...

Pomimo, że jest to książka z innej epoki, innych czasów, miło się ją czyta. Pokazuje, że miłość nie zna granic, uprzedzeń. Że warto o nią walczyć. Książka bawi, smuci i uczy - czym jest miłość, przyjaźń, przywiązanie i sytuacje z tego wynikające. Wentzel - główny bohater - jest postacią niejednoznaczną, wyrazistą, mającą w sobie sporo sprzeczności. Mimo wszystko budzi sympatię, może nawet większą niż główna bohaterka - Jadwiga. Choć Jadwiga też nie do końca jest postacią jednowymiarową (jej rozterki sercowe), osobiście nie budzi we mnie takiej sympatii, jak Wentzel. Ponadto bohaterowie drugoplanowi także się wyróżniają, nie są bezbarwnym tłem dla głównych postaci.
Warto przeczytać, ma przesłanie.

Pomimo, że jest to książka z innej epoki, innych czasów, miło się ją czyta. Pokazuje, że miłość nie zna granic, uprzedzeń. Że warto o nią walczyć. Książka bawi, smuci i uczy - czym jest miłość, przyjaźń, przywiązanie i sytuacje z tego wynikające. Wentzel - główny bohater - jest postacią niejednoznaczną, wyrazistą, mającą w sobie sporo sprzeczności. Mimo wszystko budzi...

Wspaniała książka do przeczytania nie tylko dla miłośników kultury Wschodu. Wielowątkowa akcja, bohaterowie niewątpliwie są plusem tej powieści. Czytając, nie ma się wrażenia, że coś jest niejasne, że jakiś wątek jest niewyjaśniony, pomimo, że książka trochę stron ma. Świetnie napisane o przetrwaniu, przemijaniu, o bólu, o złudnych nadziejach. O przeżyciu w trakcie wojny i życiu w powojennym Tokio. Pogoń za marzeniami, ich realizacja. Cena, jaką muszą za to zapłacić. Można się z nią utożsamiać w dzisiejszych czasach, pomimo, że inne lata, inna kultura. Ponadczasowa.
Osobiście miałam spory niedosyt po przeczytaniu tej książki. Chętnie do niej wracam, pomimo, że dość gruba.

Wspaniała książka do przeczytania nie tylko dla miłośników kultury Wschodu. Wielowątkowa akcja, bohaterowie niewątpliwie są plusem tej powieści. Czytając, nie ma się wrażenia, że coś jest niejasne, że jakiś wątek jest niewyjaśniony, pomimo, że książka trochę stron ma. Świetnie napisane o przetrwaniu, przemijaniu, o bólu, o złudnych nadziejach. O przeżyciu w trakcie wojny i...