Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.

Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego.

W domu spokojne, miłe wieczory z rodziną. Matka dziergała na drutach szaliki dla dzieci z sąsiedztwa. Ojciec pomagał Calebowi w pracy domowej. Na kominku płonął ogień, w moim sercu panował spokój, bo robiłam dokładnie to, czego ode mnie wymagano, i wszystko było w porządku. Nigdy nie nosił mnie wielki chłopak, nie śmiałam się do rozpuku przy stole podczas obiadu, nie słuchałam zgiełku stu ludzi mówiących na raz. Spokój jest ograniczeniem, to tutaj jest wolność.

W domu spokojne, miłe wieczory z rodziną. Matka dziergała na drutach szaliki dla dzieci z sąsiedztwa. Ojciec pomagał Calebowi w pracy domowej. Na kominku płonął ogień, w moim sercu panował spokój, bo robiłam dokładnie to, czego ode mnie wymagano, i wszystko było w porządku. Nigdy nie nosił mnie wielki chłopak, nie śmiałam się do rozpuku przy stole podczas obiadu, nie słuchałam ...

Niszczenie śladów przeszłości pozbawia świat czegoś więcej niż tylko rzadkich i pięknych krajobrazów, o czym przekonało się i nadal przekonuje wiele miast".

Niszczenie śladów przeszłości pozbawia świat czegoś więcej niż tylko rzadkich i pięknych krajobrazów, o czym przekonało się i nadal przekonuje wiele miast".

Roztaczali wokół siebie aurę szyku i dobrobytu. Byli jak amerykański sen, który ziścił się w robotniczej dzielnicy szarego brooklyńskiego poranka.

Roztaczali wokół siebie aurę szyku i dobrobytu. Byli jak amerykański sen, który ziścił się w robotniczej dzielnicy szarego brooklyńskiego poranka.

Październik 1929 roku. Podczas gdy Ameryka szaleńczo świętowała ekstatyczne dni największego w swojej historii ekonomicznego boomu, który wkrótce miał dobiec końca, Hollywood wtórowało jej przyspieszonym biciem serca. W swojej bezczelnej pewności siebie, w swoim radosnym prostactwie fabryka marzeń doskonale wpisywała się w nowy zuchwały świat.

Październik 1929 roku. Podczas gdy Ameryka szaleńczo świętowała ekstatyczne dni największego w swojej historii ekonomicznego boomu, który wkrótce miał dobiec końca, Hollywood wtórowało jej przyspieszonym biciem serca. W swojej bezczelnej pewności siebie, w swoim radosnym prostactwie fabryka marzeń doskonale wpisywała się w nowy zuchwały świat.

Zbyt często w mających się ku końcowi małżeństwach takie chwilowe wzloty powodują więcej złego niż dobrego. Upadek z większej wysokości boli przecież bardziej.

Zbyt często w mających się ku końcowi małżeństwach takie chwilowe wzloty powodują więcej złego niż dobrego. Upadek z większej wysokości boli przecież bardziej.

Depresja kojarzy się wszystkim z niebieskim, ale ja byłabym szczęśliwa mogąc się obudzić w intensywnie niebieskim krajobrazie. Depresja ma dla mnie żółty kolor moczu. Uprzykrzone bezkresne kilometry rzadkich szczyn.

Depresja kojarzy się wszystkim z niebieskim, ale ja byłabym szczęśliwa mogąc się obudzić w intensywnie niebieskim krajobrazie. Depresja ma dla mnie żółty kolor moczu. Uprzykrzone bezkresne kilometry rzadkich szczyn.

Przez wszystkie opowieści, które snuję w tej książce przewija się jeszcze jeden wspólny temat: potrzeba ucieczki. Dziś pragnienie to jest o wiele bardziej rozpowszechnione niż kiedykolwiek wcześniej, ponieważ nieustannie mamieni wizją rajskich wakacji i obietnicą nowego życia stajemy się, co zrozumiałe, coraz bardziej niezadowoleni z własnej codzienności”.

Przez wszystkie opowieści, które snuję w tej książce przewija się jeszcze jeden wspólny temat: potrzeba ucieczki. Dziś pragnienie to jest o wiele bardziej rozpowszechnione niż kiedykolwiek wcześniej, ponieważ nieustannie mamieni wizją rajskich wakacji i obietnicą nowego życia stajemy się, co zrozumiałe, coraz bardziej niezadowoleni z własnej codzienności”.