Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Ta opowieść ma swój początek w tropikalną burzową noc przed stu laty. Wtedy to, głęboko w afrykańskiej dżungli, urodziła się gorylica. Tamtej nocy nie świeciły ani gwiazdy, ani księżyc. Dlatego nestor stada wywróżył, że małpę dotknie w przyszłości wiele nieszczęść.”


Wydawało by się, że to będzie zwykła książka o gorylu, złapanym w afrykańskiej dżungli. Ot taka historyjka, jak to goryl „przechodzi z rąk do rąk, z cyrku do cyrku” i tak dalej i tak dalej.
Tymczasem, oczywiście, ale wcale tak nie jest.
Wszystko przez to, że Jakob Wegelius, nadał Sally cechy tak bardzo ludzkie, że tylko człowiek bez serca i empatii nie straci dla niej serca.

Tyle tylko, że tacy ludzie chyba rzadko czytają książki, więc zakładam, że każdemu kto po tę książkę sięgnie skradnie ona serce już po pierwszych kilku stronach.
Widzimy tu ludzi okiem gorylicy, która traktowana jest jak prezent, zabawka, narzędzie zbrodni, cyrkowy rekwizyt, ale i sprzątaczka, kierowca, kucharka a nawet mechanik okrętowy.
We wszystkich tych sytuacjach, wszystkich z wyjątkiem pewnej bardzo bliskiej przyjaźni z mechanikiem okrętowych, Sally traktowana jest przedmiotowo. Jak niewolnik.
Jak jeden z setek tysięcy ludzi, porwanych, jak ona, z afrykańskiej dżungli, obwożonych po świecie dla przyjemności lub zysku innych ludzi.

Jest tu miejsce na miłość, złamane serce, oszustwo, ale i na wierną przyjaźń, która pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie, gdy wszelką nadzieję ogranicza gruby żelazny łańcuch przypięty do obroży.

Czy ta książka ma jakiś happy end?
To już musicie sprawdzić sami, bo tak jak wiele, na prawdę wiele tematów poruszonych w tej książce jest potraktowane w nieoczywisty sposób tak i zakończenie nie wydaje się czarno-białe.


Tak czy inaczej - polecamy z całego serca.
Książka na pewno zamąci Wam w głowie i każe spojrzeć na zwierzęta trochę innym okiem a ilustracje pozostaną Wam w głowie na długo.

Książka definitywnie do wspólnego czytania. Jest trudna, zmusza do zastanowienia, ale chyba właśnie o to chodzi - by dziecko uczyło się od nas, dorosłych, co jest dobre, a co złe, co jest w porządku, co nie i czego możemy się spodziewać od innych ludzi - nie tylko miłości, ale i oszustwa i wszystkiego co mroczne i niesprawiedliwe.

„Pewnego wieczora stało się to, co stać się musiało. Kaspar Meyer pił cały dzień i zachciało mu się sprawić Sally Jones porządne lanie. Ale tym razem rzeczy potoczyły się inaczej niż zwykle ….”

„Ta opowieść ma swój początek w tropikalną burzową noc przed stu laty. Wtedy to, głęboko w afrykańskiej dżungli, urodziła się gorylica. Tamtej nocy nie świeciły ani gwiazdy, ani księżyc. Dlatego nestor stada wywróżył, że małpę dotknie w przyszłości wiele nieszczęść.”


Wydawało by się, że to będzie zwykła książka o gorylu, złapanym w afrykańskiej dżungli. Ot taka...

Jak można promować jazdę na słoniu?
Jak można wbijać dzieciom (i dorosłym) takie zachowanie?

Jak można promować jazdę na słoniu?
Jak można wbijać dzieciom (i dorosłym) takie zachowanie?

Przeczytałem chyba większość polskich książek o Chinach. Sam nawet coś tam o tym kraju napisałem, i nagle, niespodziewanie, z zaskoczenia, pojawiła się na rynku kolejna. W dodatku NAJLEPSZA jaką kiedykolwiek czytałem.
A wcale się nie spodziewałem, że będzie aż tak dobra.
Powodów było kilka: znałem poprzednie książki autora (z którym się kolegujemy od lat choć nigdy nie widzieliśmy się na oczy) i wcale mnie nie porwały no i kilku znajomych dziwiło się, że "chce mi się to czytać”.

A ja wziąłem się za Dżonglo Adama Chałupskiego, bo o tej książce mowa, bez żadnej dozy nieśmiałości. Wziąłem się do jej czytania nawet z premedytacją. Po cichu liczyłem na to, że jest słaba i nudna.
I kompletnie się rozczarowałem.

Książka jest świetnie napisana, bogatym językiem, ale przede wszystkim trzyma w napięciu. „Chałupa", chyba przez przypadek, udowodnił, że można napisać podróżniczy kryminał, albo co najmniej powieść grozy.
Ale po kolei.

Adam Chałupski, po miesiącach spędzonych w Pekinie, w chińskiej korporacji, postanawia uciec w głąb kraju. Motywacji ma pod dostatkiem: jego praca, szefostwo, system, miasto, i to tajemnicze Dżongło, go prześladują. Wżerają mu się w świadomość i sumienie.
Zbliża się Olimpiada w Pekinie, i Dżongło roztacza się cieniem nad Chinami bardziej niż zwykle. Nawet Antonio Samaranch, ze swoją faszystowską przeszłością, męczy Adama na tyle, że postanawia rzucić to wszystko i „wyjechać w Bieszczady”.

Podróz po Tybecie stała się nitką na którą Chałupski nawleka pekińskie historie mieszając pracę w korpo ze światem podziemnej alternatywy, do której mało kto ma dostęp. Opowiada o buldożerach rozjeżdżających miasto, a intratnych, ale zupełnie niemoralnych kontraktach, które nagle ktoś podaje mu na tacy. Pisze to jednak z przerażającym spokojem tybetańskich krajobrazów. Z dystansu. Uciekając przed Dżongło.

Czym jest Dżongło? No, jeżeli jeszcze się nie domyśliliście, to musicie sami to odkryć. Wystarczy przeczytać nową książkę Chałupskiego …

Przeczytałem chyba większość polskich książek o Chinach. Sam nawet coś tam o tym kraju napisałem, i nagle, niespodziewanie, z zaskoczenia, pojawiła się na rynku kolejna. W dodatku NAJLEPSZA jaką kiedykolwiek czytałem.
A wcale się nie spodziewałem, że będzie aż tak dobra.
Powodów było kilka: znałem poprzednie książki autora (z którym się kolegujemy od lat choć nigdy nie...