Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z wypiekami na twarzy czytałam i chłonęłam każdy z reportaży w książce Mariusza Szczygła. Urodzona w 1984 r. nie musiałam uczyć się na nowo wszystkiego, tak jak Ci wszyscy, którzy świadomie wkraczali w okres po 1989 r, gdzie, jak mówił w swoim reportażu Tochman "sklep żądał żeby na niego mówić shop a prażynki żądały, żeby nazywać je czipsami". Stąd może tak wielka fascynacja tą książką. Taka podróż wstecz, do tego co dla mnie nie znane...i przypomnienie tego co znane. Kultura disco polo, Amway'owy świat-kraina szczęścia, radio Maryja, zapalane kominki jedynie na wizytę księdza, temat aborcji i wiele innych. Jak w pewnych kwestiach nie zmieniło się nic. Ale przyzwyczajeń i zachowań nie zmienia się tak szybko, czasami wcale.

Z wypiekami na twarzy czytałam i chłonęłam każdy z reportaży w książce Mariusza Szczygła. Urodzona w 1984 r. nie musiałam uczyć się na nowo wszystkiego, tak jak Ci wszyscy, którzy świadomie wkraczali w okres po 1989 r, gdzie, jak mówił w swoim reportażu Tochman "sklep żądał żeby na niego mówić shop a prażynki żądały, żeby nazywać je czipsami". Stąd może tak wielka...

Czytając tą książkę jest się w Czechach będąc w Polsce. Wspaniała książka.

Czytając tą książkę jest się w Czechach będąc w Polsce. Wspaniała książka.

Jedyną wadą tej książki jest to, że jest za krótka. Uwielbiam dywagacje na temat fotografii i interpretacje zdjęć, która często przeradza się w nadinterpretacje. Ale nie ma nic przyjemniejszego niż analiza miejsc, życia innych ludzi, zdarzeń, zwłaszcza na strych fotografiach...można wtedy puścić wodze fantazji i wszystko jest dozwolone.

Jedyną wadą tej książki jest to, że jest za krótka. Uwielbiam dywagacje na temat fotografii i interpretacje zdjęć, która często przeradza się w nadinterpretacje. Ale nie ma nic przyjemniejszego niż analiza miejsc, życia innych ludzi, zdarzeń, zwłaszcza na strych fotografiach...można wtedy puścić wodze fantazji i wszystko jest dozwolone.