Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po opiniach spodziewałam się czegoś o wiele lepszego. Uwielbiam mitologie i pomysł na powieść bardzo mi sie spodobał. Mam wrażenie, że jestem w mniejszości, ale książka mnie nie wciągnęła. Od połowy sie z nią męczyłam. Fabuła która na początku wydawała się ciekawa i inna niestety zawodzi i zmienia się w stereotypowe książki... To wszystko już kiedyś było. Nadzieję miałam w głównych postaciach, ale i oni nie wyróżniają sie niczym ciekawym. Bohaterowie są nudni i oklepani, nie podobły mi sie ich relacje.

Po opiniach spodziewałam się czegoś o wiele lepszego. Uwielbiam mitologie i pomysł na powieść bardzo mi sie spodobał. Mam wrażenie, że jestem w mniejszości, ale książka mnie nie wciągnęła. Od połowy sie z nią męczyłam. Fabuła która na początku wydawała się ciekawa i inna niestety zawodzi i zmienia się w stereotypowe książki... To wszystko już kiedyś było. Nadzieję miałam w...

Sięgając po książkę właściwie niczego konkretnego sobie nie wyobrażałam.Jednak zaskoczyła mnie w pozytywny sposób. Historia jest naprawdę ciekawa, nie mogłam się oderwać i przeczytałam ją praktycznie w jeden dzień. A nawet mniej. Główni bohaterowie są dobrze wykreowani, pozostali nieco mniej ale wszystko może się zmienić to dopiero początek serii. Trochę jednak przeszkadzało mi to że główną bohaterke-Alicje nie poruszyła śmierć rodziców. Siedemnastoletnia dziewczyna po tak nagłej stracie obojga rodziców nie zachowywała by się w ten sposób.

Wcześniej nie spotkałam się jeszcze z podobną historią, w głównej mierze opartej na wierzeniach słowiańskich.
Teraz będę czekać na kolejne tomy.

Sięgając po książkę właściwie niczego konkretnego sobie nie wyobrażałam.Jednak zaskoczyła mnie w pozytywny sposób. Historia jest naprawdę ciekawa, nie mogłam się oderwać i przeczytałam ją praktycznie w jeden dzień. A nawet mniej. Główni bohaterowie są dobrze wykreowani, pozostali nieco mniej ale wszystko może się zmienić to dopiero początek serii. Trochę jednak...

Dla mnie książka była jedną z najbardziej wyczekiwanych premier. Kiedy kupiłam pierwszy tom serii nie mogłam się przemóc by go przeczytać(zanim go przeczytałam minęło chyba pół roku), co po przeczytaniu książki wydawało mi się paradoksalne. Po lekturze Illuminae nie mogłam się doczekać kontynuacji. Czy była warta wyczekiwania?



Zdecydowanie tak, choć bohaterowie są inni łatwo było mi się do nich przyzwyczaić. Hanna Donelly na początku wydawała mi się rozpieszczona i samolubna. Córeczka tatusia, który pozwala jej na wszystko co tylko jej się wymarzy. Jest oczywiście piękna, bogata młoda i wysportowana. Wprost ideał. Potem mimo, że nie zyskała mojej sympatii tak jak Kady stała się znośna a nawet zaskoczyła mnie sprytem i inteligencją.



Niklas Malikov jest z kolei księciem bandytów. Jako członek rodzinnej organizacji przestępczej, o przepięknej nazwie - Domu Noży - zamieszany jest w handel narkotykami, które kupuje też nasza (a raczej jego) piękna księżniczka.



Tym razem bohaterowie znajdują się na stacji skoku Heimdall, do której zmierza Hypatia - przewożąca bohaterów pierwszego tomu. BeiTech jednak nie może dopuścić do tego, by świat dowiedział się o jego zbrodniach. Dlatego postanawia zniszczyć Hypatię. Wysyłają także terrorystów, jak później nazywają ich nasi bohaterowie, którzy mają przejąć stację skoku Heimdall.





Akcja rozkręca się szybko i z ciekawością poznajemy losy bohaterów. Kiedy dowiedziałam się, że w drugim tomie serii nie będziemy mogli poznać dalszych losów Kady i Ezry byłam delikatnie mówiąc zawiedziona, a niedelikatnie zdruzgotana. No bo jak to inni bohaterowie, skoro poprzednich tak polubiłam. W trakcie czytania drugiego tomu (co zajęło mi nie całą dobę, serio jeśli coś ze mną nie tak polećcie jakiegoś lekarza) zmiana bohaterów nie wydawała mi się aż tak druzgocąca, jak mogłabym się spodziewać.



Fenomenem, przynajmniej w moim przypadku okazał się powrót bohaterów pierwszego tomu i reaktywacja AIDENa. Było to dobre posunięcie ze strony autorów. Niektóre wątki mogą się wydawać podobne do pierwszego tomu, mnie to jednak nie przeszkadzało. Książkę dobrze się czyta, jest to przecież coś innego niż zwykła książka, a dokumentacja. Chyba nie muszę mówić, że dla mnie książka była cudowna a nawet genialna.

Dla mnie książka była jedną z najbardziej wyczekiwanych premier. Kiedy kupiłam pierwszy tom serii nie mogłam się przemóc by go przeczytać(zanim go przeczytałam minęło chyba pół roku), co po przeczytaniu książki wydawało mi się paradoksalne. Po lekturze Illuminae nie mogłam się doczekać kontynuacji. Czy była warta wyczekiwania?



Zdecydowanie tak, choć bohaterowie są inni...