Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie czytam książek o dietach, jedzeniu i zasadach żywienia. Co więcej, nie czytam nawet książek kucharskich. Tym razem jednak skusiłam się na pozycję „Wiecznie głodny…?” z zamysłem, że może trzeba się przełamać, a przy okazji zmienić trochę codziennych nawyków.
Nie mam porównania do innych książek tego typu, ale tę czytało mi się wyjątkowo bezboleśnie. Nie zarzekam się, że zastosuje się do każdej wytycznej w niej zawartej, ale na pewno coś w głowie i sercu pozostanie.

Nie czytam książek o dietach, jedzeniu i zasadach żywienia. Co więcej, nie czytam nawet książek kucharskich. Tym razem jednak skusiłam się na pozycję „Wiecznie głodny…?” z zamysłem, że może trzeba się przełamać, a przy okazji zmienić trochę codziennych nawyków.
Nie mam porównania do innych książek tego typu, ale tę czytało mi się wyjątkowo bezboleśnie. Nie zarzekam się,...

Oh Laura…
Powroty do znajomych miejsc, z którymi wiążą nas sentymenty mogą być trudne i nieudane. Podróż w czasie podczas lektury „Sekretnego dziennika Laury Palmer” była bardzo ciekawa i zakończyła się sukcesem. Mrok, zagadka, atmosfera tajemnicy – wszystko to oraz dużo więcej mocnych wrażeń i emocji znajdziemy w książce Jennifer Lynch. Fanom, a wręcz fanatykom „Twin Peaks” bardzo polecam.

Oh Laura…
Powroty do znajomych miejsc, z którymi wiążą nas sentymenty mogą być trudne i nieudane. Podróż w czasie podczas lektury „Sekretnego dziennika Laury Palmer” była bardzo ciekawa i zakończyła się sukcesem. Mrok, zagadka, atmosfera tajemnicy – wszystko to oraz dużo więcej mocnych wrażeń i emocji znajdziemy w książce Jennifer Lynch. Fanom, a wręcz fanatykom „Twin...

Noc ognia

Lubię twórczość Erica Emmanuela Schmitta, byłam więc ciekawa najnowszej pozycji autora. Opis z tyłu książki zaskoczył mnie i zasiał ziarno niepewności i choć daleko mi do moralizatorskiej prozy i wynurzeń w stylu Paulo Coehlo, po najnowszą książkę Shmitta sięgnęłam bez wahania. Stwierdziłam, że muszę dać jej szansę, tak jak dawałam wielu książkom wstępnie przeze mnie spisanym na straty, a które okazywały się miłym zaskoczeniem. Tym bardziej, że jest to autobiograficzna historia która przydarzyła się autorowi.

Nie zawiodłam się, ale nie zostałam też bardzo pozytywnie zaskoczona. Dobrze, że autorzy chcą dzielić się z czytelnikami swoimi przeżyciami i przy okazji ubrać historię w pewien morał. Jest to zabieg bardzo prawdziwy, szczery, odbiorca książki czuje się wyjątkowo – może dotknąć tej bardziej intymnej sfery życia autora i przełożyć to na swoją rzeczywistość. Tak właśnie jest w przypadku tej książki.

Wielbicielom Pana Schmitta – polecam.

Noc ognia

Lubię twórczość Erica Emmanuela Schmitta, byłam więc ciekawa najnowszej pozycji autora. Opis z tyłu książki zaskoczył mnie i zasiał ziarno niepewności i choć daleko mi do moralizatorskiej prozy i wynurzeń w stylu Paulo Coehlo, po najnowszą książkę Shmitta sięgnęłam bez wahania. Stwierdziłam, że muszę dać jej szansę, tak jak dawałam wielu książkom wstępnie przeze...