Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Obejrzałam serial i całkowicie się w nim zakochałam. Z tego powodu miałam obawy sięgając po tę książkę. Że mnie nie wciągnie, bo już znam fabułę; że szybko się znudzi, mimo i tak małej ilości stron; że niepotrzebnie zniszczę sobie obraz postaci, których uwielbiam...
Nic bardziej mylnego. Postacie i delikatny zarys akcji to jedyne, co mają wspólnego serial i książka. Można na nowo zagłębić się w życie uwielbianego Dextera i na nowo go odkrywać. Kupiłam jedynie dwie części cyklu, resztę wypożyczyłam - nigdy nic nie wiadomo, najpierw trzeba się zapoznać ze stylem pisania J. Lindsay'a itd... Ale już wiem, że nie będę żałować ani grosza.
Podsumowując: polecam! Nawet, jeżeli nie szczególnie, fanom telewizyjnej serii! ;-)

Obejrzałam serial i całkowicie się w nim zakochałam. Z tego powodu miałam obawy sięgając po tę książkę. Że mnie nie wciągnie, bo już znam fabułę; że szybko się znudzi, mimo i tak małej ilości stron; że niepotrzebnie zniszczę sobie obraz postaci, których uwielbiam...
Nic bardziej mylnego. Postacie i delikatny zarys akcji to jedyne, co mają wspólnego serial i książka. Można...

Książka trochę odbiegająca od tych spod pióra Lackberg, z którymi dotychczas się spotkałam. Chwilami czułam, jakbym czytała lekką fantastykę, spostrzegając elementy nierzeczywiste. Zakończenie jednak rozwiało wątpliwości, co do gatunku, a autorka pozostała wierna kryminałowi - na szczęście.
Wykreowanie postaci Christiana, jego historia oraz przeżycia i skutki, do jakich doprowadziły, wprawiły mnie niemal w zachwyt. Ciągłe przykrości, pech towarzyszące mu od wczesnego dzieciństwa i nieopuszczające przez całe życie... Tworząc akurat takiego nieszczęśnika, udało jej się wzbudzić moją szczerą sympatię. Miałam chęć przytulenia zarówno tego biednego malucha, jak i dorosłego, chorego mężczyznę. Mimo popełnionych grzechów, jestem pełna zrozumienia dla jego zaburzonej psychiki. Odczułam nawet lekki smutek, że skończył, jak skończył, że nikt nie zdołał mu pomóc uporać się z upiorami przeszłości.
Wstrząsnęła mną również oddanie i bezwarunkowa miłość Alice. Scenę jej gwałtu czytałam z poczuciem beznadziejnej bezsilności, spowodowaną moim biernym przyglądaniem się (czytaniem). Nie mogłam jej pomóc, zakończyć tego. Chociaż to tylko fikcyjna postać... Bezgraniczna miłość, jaką okazywała bratu mimo wszystko, także wywoływała u mnie wzruszenie. Dochodząc do fragmentów z jej udziałem miałam w głowie słowa: "biedna dziewczynka", nawet przy tym, w którym była ponad trzydziestoletnią kobietą.

Kolejna z pozycji, która zafundowała mi niemal pełną skalę emocji. Musiałam chwilę dojść do siebie po niej. Więcej dodawać chyba nie trzeba, to cechuje dobrego pisarza. Polecam!

Książka trochę odbiegająca od tych spod pióra Lackberg, z którymi dotychczas się spotkałam. Chwilami czułam, jakbym czytała lekką fantastykę, spostrzegając elementy nierzeczywiste. Zakończenie jednak rozwiało wątpliwości, co do gatunku, a autorka pozostała wierna kryminałowi - na szczęście.
Wykreowanie postaci Christiana, jego historia oraz przeżycia i skutki, do jakich...

Pomimo mojego braku doświadczenia w tworzeniu pisemnych opinii o przeczytanych przeze mnie książkach, końcowe strony "Niemieckiego bękarta" wzbudziły we mnie zbytnie emocje, abym mogła zachować je jedynie dla siebie.

Wątek zagadki kryminalnej, jak i elementy fabularne, połączone w spójną i podsycającą ciekawość czytelnika całość - czyli jak zwykle, gdy mam do czynienia z powieściami tej autorki. Do tej pory zetknęłam się z 5 książkami C. Lackberg (wszystkie z serii o Erice Falck). Każdą z nich przeczytałam w mniej niż tydzień, jednak tę dosłownie pochłonęłam w ciągu dnia.
Zakończenie opiniowanej, piątej części sprawiło, że miałam tzw. szklanki w oczach. Może nie tyle było zaskakujące, chociaż nie ukrywam, że nie wszystkie szczegóły udało mi się odgadnąć, co po prostu wzruszające. Czytając poprzednie tomy, zdążyłam przywiązać się i poczuć sympatię do rodziny głównej bohaterki. Zapewne to sprawiło, że historia jej matki wzbudziła we mnie tak ogromne współczucie, a także żal na myśl, że takie rzeczy w tamtych czasach naprawdę się działy. Nie spodziewałam się takich emocji. Przyzwyczaiłam się raczej do zabawnych, z życia wziętych dialogów między postaciami. Tym nie mniej, właśnie tym Camilla Lackberg pokazała, że potrafi grać na ludzkich uczuciach, za co jeszcze bardziej ją polubiłam jako pisarkę.

Pomimo mojego braku doświadczenia w tworzeniu pisemnych opinii o przeczytanych przeze mnie książkach, końcowe strony "Niemieckiego bękarta" wzbudziły we mnie zbytnie emocje, abym mogła zachować je jedynie dla siebie.

Wątek zagadki kryminalnej, jak i elementy fabularne, połączone w spójną i podsycającą ciekawość czytelnika całość - czyli jak zwykle, gdy mam do czynienia z...