Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętam z dzieciństwa, że w domu babci przewracały się gdzieś widokówki z tańcami polskimi. Do dziś nie wiedziałam, kto był autorem tych postaci. Historia Stryjeńskiej daje wiele do myślenia. To co dla mnie najważniejsze: życie nieprzeciętnych ludzi nie jest wolne od przeciętnych trosk, przeciętnego świata w każdej sytuacji, w jakiej ten świat się znajduje, to po pierwsze. A po drugie - ileż to razy w swojej historii Polacy byli uchodźcami, imigrantami? Jak łatwo o tym zapominamy w naszym, może czasem dziwnym, ale w miarę bezpiecznym kraju?

Pamiętam z dzieciństwa, że w domu babci przewracały się gdzieś widokówki z tańcami polskimi. Do dziś nie wiedziałam, kto był autorem tych postaci. Historia Stryjeńskiej daje wiele do myślenia. To co dla mnie najważniejsze: życie nieprzeciętnych ludzi nie jest wolne od przeciętnych trosk, przeciętnego świata w każdej sytuacji, w jakiej ten świat się znajduje, to po pierwsze....

Bardzo ciekawa książka. Przybliża świat arabski, bez upiększeń, ale i bez niechęci czy uprzedzeń. Po prostu pokazuje odmienność, czasem pociągającą, czasem niepokojącą. Napisana bezpretensjonalnym językiem, zabawnym i z dowcipem. Polecam tym, którzy lubią podróżować w wyobraźni.

Bardzo ciekawa książka. Przybliża świat arabski, bez upiększeń, ale i bez niechęci czy uprzedzeń. Po prostu pokazuje odmienność, czasem pociągającą, czasem niepokojącą. Napisana bezpretensjonalnym językiem, zabawnym i z dowcipem. Polecam tym, którzy lubią podróżować w wyobraźni.

Dziwna myśl nawiedzała mnie raz po raz podczas czytania tej książki. Sączyłam ja powoli jak dobre wino. Nie da sie jej przeczytać jednym tchem, ale właśnie ta powolność jest w niej najlepsza. Przez ponad 600 stron przywiązywałam sie do głównego bohatera, przeżyłam razem z nim niemal całe jego życie. Uwierzycie lub nie, ala łza zakręciła mi się w oku po przeczytaniu ostatniego zdania.

Dziwna myśl nawiedzała mnie raz po raz podczas czytania tej książki. Sączyłam ja powoli jak dobre wino. Nie da sie jej przeczytać jednym tchem, ale właśnie ta powolność jest w niej najlepsza. Przez ponad 600 stron przywiązywałam sie do głównego bohatera, przeżyłam razem z nim niemal całe jego życie. Uwierzycie lub nie, ala łza zakręciła mi się w oku po przeczytaniu...