Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna przeczytana książka napisana przez Johna Green'a do kolekcji... W dodatku napisana w duecie z Davidem Levithan'em.
Kupując ją byłem święcie przekonany, że zwali mnie z nóg tak samo jak "W śnieżną noc" i całkiem niewiele sie pomyliłem.
"Will Grayson, Will Grayson" zdecydowanie jest lekturą godną uwagi nie tylko młodzieży, ale także osób starszych. Opowiada ona o losach dwóch chłopców, którzy posiadają taką samą godność... I tylko ją. Ich światy totalnie się od siebie różnią, nie mówiąc już o charakterach.
Jeden z nich posiada najlepszego przyjaciela geja, który średnio dwa razy w tygodniu jest w kimś zakochany i sam nie wie czy ktoś mu się podoba czy też nie. Drugi ma problem sam ze sobą. Drepresja wyniszcza go od wewnątrz, czego w ogóle nie widać na zewnątrz. Buduje wokół siebie mur, teoretycznie, nie do przebicia.
A jednak ich drogi się krzyżują w całkiem (wyjątkowo) przypadkowy sposób. Potem łączy ich nić, która związana jest z przyjacielem Willa Numer Jeden, a mianowicie Kruchym Cooperem.

Ale wracając do samej książki... Fabuła książki jest bardzo przejrzysta, a jednocześnie nie jest prosta i głupia. Porusza wiele tematów, które teraźniejsze społeczeństwo bardzo niechętnie stara się (lub też nie) zaakceptować. A mianowicie mowa tu o odmiennej orientacji seksualnej czy problemach na tle psychicznym. Stara się w zabawny sposób wytłumaczyć, że to wszystko to nie jakieś tam "zboczenie" tylko na swój sposób cecha, którą każdy z nas w sobie wykształca z biegiem czasu.
Postacie w książce są nadzwyczaj oryginalne! Dawno nie spotkałem się w książce z kimś takim! Głównie mówię tutaj o Kruchym Cooperze, który odbiega od wszechobecnie znanego stereotypu geja. Jest wielki jak trzydrzwiowa szafa wnękowa, waży zapewne ćwierć tego co płetwal błękitny i nie biega w tęczowych legginsach. Należy do szkolnej drużyny futbolowej, ale ma naprawdę duże ciągoty do śpiewania i marzy mu się musical. Przewodniczący GSA, gdzie ciągle chciałby werbować ludzi, a jedną z jego ofiar pada w 100% heteroseksualny Will Numer Jeden. A skoro o tym Williamie mowa to trzeba przyznać, że jest po prostu bardzo spokojny. Chciałby być jedną osób z tego szarego, otaczającego go społeczeństwa, gdyby nie to, że ma za przyjaciela wspomnianego wcześniej gigantycznego osobnika. Trzyma się swoich dwóch zasad, które już kilka razy złamał i trochę żałuje tego, że to zrobił... A co z Willem Numer Dwa? William Grayson, który cierpi na depresję i łyka codziennie leki, które przepisał psychiatra. Za koleżankę ma gotycką Maurę, a za (niewiele bliższych od dziewczyny) kolegów ma dwóch matematyków, uzależnionych od gier RPG. Takie wyjątkowo ciekawe z niego emo, którego narracja skupia się głównie na przemyśleniach, które skłaniają czytalnika do refleksji nad sensem życia. Pokazuje jak wyjątkowo duże sprzeczności mogą istnieć w umyśle osoby cierpiącej na depresję.
Krótko mówiąc bohaterowie nie są w żaden sposób przerysowani, a raczej są tacy bardzo realni. Czytelnik od razu wczuwa się w jednego z Willów, czuje to samo co on i widzi to samo co on.

Podsumowując książka jest naprawdę świetna, przyjemna i napisana lekkim piórem. Nie da się czasem przy niej nie śmiać czy nie smucić się. Czyta się ją nadzwyczaj szybko, nie jest ani trochę męcząca w swoim przekazie.
Z pewnością jeszcze do niej wrócę (i to nie raz), ponieważ... ponieważ pokazuje tę prawdę, której często inni nie mogą zrozumieć - w końcu "Nie ma w tym nic obraźliwego. To po prostu cecha. Niektórzy są gejami, a niektórzy mają niebieskie oczy."
Gorąco polecam ją wszystkim. Bez wyjątków!

Kolejna przeczytana książka napisana przez Johna Green'a do kolekcji... W dodatku napisana w duecie z Davidem Levithan'em.
Kupując ją byłem święcie przekonany, że zwali mnie z nóg tak samo jak "W śnieżną noc" i całkiem niewiele sie pomyliłem.
"Will Grayson, Will Grayson" zdecydowanie jest lekturą godną uwagi nie tylko młodzieży, ale także osób starszych. Opowiada ona o...

"Norwegian Wood" to jedna z książek mojego ulubionego autora, którym jest Murakami Haruki.
Czytałem większość jego książek w oryginale, jednak polskie tłumaczenia też wcale nie są takie złe.
Ale wracając do samej powieści... Czytając "Norwegian Wood" kilka razy się popłakałem. Ta książka była tak bardzo smutna, że nie wiedziałem kiedy dokładnie ją czytać. W końcu zdecydowałem się na noc z piątku na sobotę, kiedy siedziałem przy lampce nocnej, wciągając się w coraz bardziej w tą jakże bardzo depresyjną powieść.
Stwierdzam, że jest piękna i bardzo prawdziwa. Pokazała jak bardzo ciężko jest się komuś pozbierać po śmierci bliskiej osoby.
Gorąco polecam każdemu! Bez wyjątków!

"Norwegian Wood" to jedna z książek mojego ulubionego autora, którym jest Murakami Haruki.
Czytałem większość jego książek w oryginale, jednak polskie tłumaczenia też wcale nie są takie złe.
Ale wracając do samej powieści... Czytając "Norwegian Wood" kilka razy się popłakałem. Ta książka była tak bardzo smutna, że nie wiedziałem kiedy dokładnie ją czytać. W końcu...

Smutna książka, którą na urodziny kupiła mi koleżanka z klasy...
Króciutka, nie skomplikowana i napisana bardzo lekkim piórem.
Idealna na wiosenne popołudnia, ewentualnie na deszczowe, jesienne wieczory.
Polecam wszystkim, którzy lubią takie spokojne i delikatne książki, których treść nie jest tak bardzo ciężka jak innych dramatów w literaturze współczesnej...

Smutna książka, którą na urodziny kupiła mi koleżanka z klasy...
Króciutka, nie skomplikowana i napisana bardzo lekkim piórem.
Idealna na wiosenne popołudnia, ewentualnie na deszczowe, jesienne wieczory.
Polecam wszystkim, którzy lubią takie spokojne i delikatne książki, których treść nie jest tak bardzo ciężka jak innych dramatów w literaturze współczesnej...