Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety, dostałam książki p.Moniki w prezencie, ponieważ w innym wypadku nigdy bym ich nie przeczytała.
Dotarcie do ich końca było katorgą. Autorka nie zna zasad interpunkcji, w książkach jest ogromna ilość błędów przy edycji, słów takich jak "porscheporche" czy "Marceli Karolina" (chodzi o słowa Marcel i Karolina).
Do tego, mamy do czynienia z incepcją, ponieważ autorka w książce cytuje sama siebie, używając zwrotu "Czyżby autor był fanem twórczości Moniki Koszewskiej? Też lubię jej teksty i książki".
Cóż, ja niestety nie.
O tym, że kara dosięgnie każdego, dowiaduję się w książce przynajmniej 20 razy, ponieważ to zdanie jest powtarzane co kilka-kilkanaście stron. Cytowanie tytułu pierwszej części również się zdarza. Głównego bohatera wszyscy muszą za wszystko przepraszać. W swojej kwestii najpierw coś mówią, a w następnym zdaniu już przepraszają za to, że cokolwiek powiedzieli.
Dialogi są napisane jednym wielkim ciągiem, w którym rozmówcy zamieniają się miejscami bez ostrzeżenia i nie mamy pojęcia kto wypowiada jaką kwestię lub zwyczajnie gubimy się w tym ciągu. Pani autorka nie wie również w jaki sposób używa się wołacza w języku polskim (imiona Marcel i Bartek również mają swój wołacz, pani Moniko, nie tylko Marcin).
Do tego jest mnóstwo odniesień do wojny w Ukrainie- niestety, niemających nic wspólnego z fabułą.
Najwyraźniej miały na celu tylko zamanifestowanie opinii autorki na ten temat.
Książka jest nudna, czyta się ciężko, bohater powtarza w kółko jedno i to samo... Mogłabym jeszcze długo tak wyliczać. Za 30 zł można kupić prawdziwe majstersztyki, ponieważ ta książka (oraz jej pierwsza część) to totalna szmira. Nie polecam.

Niestety, dostałam książki p.Moniki w prezencie, ponieważ w innym wypadku nigdy bym ich nie przeczytała.
Dotarcie do ich końca było katorgą. Autorka nie zna zasad interpunkcji, w książkach jest ogromna ilość błędów przy edycji, słów takich jak "porscheporche" czy "Marceli Karolina" (chodz...

Rozwiń Zwiń

Niestety, dostałam książki p.Moniki w prezencie, ponieważ w innym wypadku nigdy bym ich nie przeczytała.
Dotarcie do ich końca było katorgą.
Autorka nie zna zasad interpunkcji, w książkach jest ogromna ilość błędów przy edycji oraz błędów językowych .
O tym, że niewinni nie ponoszą kary, dowiaduję się w książce przynajmniej 20 razy, ponieważ to zdanie jest powtarzane co kilka-kilkanaście stron.
Głównego bohatera wszyscy muszą za wszystko przepraszać. W swojej kwestii najpierw coś mówią, a w następnym zdaniu już przepraszają za to, że cokolwiek powiedzieli.
Dialogi są napisane jednym wielkim ciągiem, w którym rozmówcy zamieniają się miejscami bez ostrzeżenia i nie mamy pojęcia kto wypowiada jaką kwestię lub zwyczajnie gubimy się w tym ciągu.
Pani autorka nie wie również w jaki sposób używa się wołacza w języku polskim (imiona Marcel i Bartek również mają swój wołacz, pani Moniko, nie tylko Marcin).
Temat pedofilii jest dramatycznie spłycony.
Książka jest nudna, czyta się ciężko, bohater powtarza w kółko jedno i to samo... Mogłabym jeszcze długo tak wyliczać.

Za 30 zł można kupić prawdziwe majstersztyki, ponieważ ta książka (oraz jej druga część) to totalna szmira.
Jak dotąd jedna z najgorszych książek, które przeczytałam w całym moim życiu, a było ich niemało.
Zdecydowanie NIE POLECAM NIE POLECAM NIE POLECAM.
Szkoda papieru na drukowanie czegoś takiego.

Niestety, dostałam książki p.Moniki w prezencie, ponieważ w innym wypadku nigdy bym ich nie przeczytała.
Dotarcie do ich końca było katorgą.
Autorka nie zna zasad interpunkcji, w książkach jest ogromna ilość błędów przy edycji oraz błędów językowych .
O tym, że niewinni nie ponoszą kary, ...

Rozwiń Zwiń