Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wahałem się między oceną 5, a 6, lecz książka pomimo wszystko wybija się ponad "przeciętną".

Warto zacząć od tego, że ta postapokaliptyczna dystopia ma bardzo wciągające podstawy, to co trzyma czytelnika to tytułowy silos - jego architektura, struktura społeczna i ogólny zamysł. Mocą silosu jest koncepcja i jej w istocie ciekawe podstawy, a może raczej geneza, która skrawek po skrawku jest nam odkrywana i choć my praktycznie wiemy co zaraz zostanie odtajnione, to gdy to w końcu wybrzmiewa i tak wzbudza lekką grozę i satysfakcję.

W książce dobrze został skonstruowany zalążek psychologii postaci, problem w tym, że z biegiem książki mamy do autora narastające pretensje, że w gruncie rzeczy z tego zalążka wykwita mniej niż mogłoby, bo grunt wydaje się być bardzo dobrze przygotowany. Wskazując wprost - Bernard w istocie zostaje spłycony, bo pomimo, że dałoby się odczuć w tym człowieku pewne wątpliwości, finalnie do climaxu nie możemy z niego wyczytać niczego poza złowieszczością. Podobnie rzecz się ma z Lucasem, czy Juliette (choć z nią spędzamy na tyle dużo czasu, że pozwala nam to na więcej).

W końcu trzeba podkreślić, że pomimo obszerności książki to kończąc ją ma się poczucie, że w tym gabarycie wcale nie znajdziemy, aż tyle treści jakby się mogło to wydawać. I właśnie przy tym zarzucie muszę się odnieść do serialu, który jest dostępny na Apple tv+, bo ten rozwija niemal każdy w książce podjęty wątek i go naprawdę zgrabnie rozwija. W przeciwności do książki serial obfituje w treść i ukazuje, że ten wykreowany świat jest złożony na każdym stopniu silosowych schodów. Niech moje słowa potwierdzi fakt, że serial w 10 odcinkach mieści połowę książki, bo poświęca uwagę wszystkim tym elementom, które moim zdaniem autor zaniedbał lub niedostatecznie rozwinął.

Pomimo ogólnego wydźwięku polecam sięgnąć, bo lektura potrafi wciągnąć i pomimo początkowych dłużyzn i żmudności czyta się ją co najmniej przyjemnie.

Wahałem się między oceną 5, a 6, lecz książka pomimo wszystko wybija się ponad "przeciętną".

Warto zacząć od tego, że ta postapokaliptyczna dystopia ma bardzo wciągające podstawy, to co trzyma czytelnika to tytułowy silos - jego architektura, struktura społeczna i ogólny zamysł. Mocą silosu jest koncepcja i jej w istocie ciekawe podstawy, a może raczej geneza, która...

Nie kłamie zapowiedź o gangsterskiej wojnie trojańskiej - oczywiście w dużym uproszczeniu. Czyta się to bardzo dobrze, choć mam tu pewny dysonans, otóż o ile głównego bohatera poznajemy całkiem dobrze jako czarną owcę w "nowej" rodzinie, na którego spada coraz więcej obowiązków w związku z wojną gangów, to ma się pewien niedosyt związany z jego otoczeniem. Chyba chciałbym trochę więcej zaplecza w tym wszystkim, pokazania więcej relacji wewnątrz tych rodzin, bo jest to powierzchownie ukazane.
Z drugiej strony ma to być powieść gangsterska i wokół tych działań ma się obracać - to robi bardzo sprawnie, w historię da się przyjemnie wciągnąć, a jak dla mnie świetnie stworzony został backgroud matki Dannyego (jak dla mnie lepiej i głębiej niż samej rodziny Murphych).

Ogółem książkę czyta się naprawdę bardzo dobrze, z czytania rzeczywiście czerpie się przyjemność i w tę historię da się wciągnąć, dlatego sięgnę po kontynuację.

Nie kłamie zapowiedź o gangsterskiej wojnie trojańskiej - oczywiście w dużym uproszczeniu. Czyta się to bardzo dobrze, choć mam tu pewny dysonans, otóż o ile głównego bohatera poznajemy całkiem dobrze jako czarną owcę w "nowej" rodzinie, na którego spada coraz więcej obowiązków w związku z wojną gangów, to ma się pewien niedosyt związany z jego otoczeniem. Chyba chciałbym...

Pierwsze moje spotkanie z Pratchettem. Było warto, książka jest lekka, ale przemyca inteligentny humor, a sama w sobie nosi elementy ponadczasowej satyry.
Świat dysku choć tak różny to w istocie bardzo podobny do naszej rzeczywistości.
Do tego dochodzą postacie, które w gruncie rzeczy przerysowane, budują sympatię czytelnika.
Dla mnie to był pierwszy krok, ale wydaje mi się, że Świat Dysku będzie miejscem moich epizodycznych powrotów gdy będę miał chęć na coś jednocześnie lekkiego, ale z dużą wartością dodaną.
Czytajmy Pratchetta.

Pierwsze moje spotkanie z Pratchettem. Było warto, książka jest lekka, ale przemyca inteligentny humor, a sama w sobie nosi elementy ponadczasowej satyry.
Świat dysku choć tak różny to w istocie bardzo podobny do naszej rzeczywistości.
Do tego dochodzą postacie, które w gruncie rzeczy przerysowane, budują sympatię czytelnika.
Dla mnie to był pierwszy krok, ale wydaje mi...