Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy miałeś kiedyś poczucie, że życie przepływa ci między palcami, a Twoje dni zaczęły zlewać się w jedno? Poczułeś, że kręcisz się w kółko, a wszystko co cię otacza, jest wciąż niezmiennie szare
i ponure. Czy nie marzyłeś wtedy, aby wyjechać, spojrzeć na wszystko z innej perspektywy? Zmienić siebie i otaczający Cię świat?
„Widzicie zdjęcia z egzotycznych miejsc, wyobrażacie sobie, jak pięknie tam musi być. Słuchacie opowieści, w których wszystko jest piękniejsze i smakuje inaczej. W których dni są niepodobne do siebie, ludzie są szczęśliwsi, a słońce świeci zawsze. Zazdrościcie, marzycie planujecie, odkładacie decyzje
na lepszy moment, który jednak nigdy nie nadchodzi. Wasz kalendarz jest zawsze zbyt pełny, piętrzą się trudności, zobowiązania. A czas płynie. Wiedziecie życie, jednocześnie marząc o innym.
Każdy by chciał podróżować, mówicie. Każdy by się ze mną zamienił. Niech tak się stanie.”
Książka „Swoją drogą” opowiada historię trójki ludzi, których autor postanowił wyrwać
z codziennego życia. Zabrał ich w podróż, która miała zmienić spojrzenie bohaterów na świat i własne życie. Aby wyrwać się ze stagnacji, musieli podjąć natychmiastową decyzję, mogli jechać w dowolne miejsce na świecie, ale decyzję musieli podjąć bezzwłocznie.
Zbuntowany nastolatek, który z błyskiem w oku pakował się w kłopoty, pragnąc robić coś,
co jak sam uważał, będzie mieć znaczenie. Pomagać innym, ulepszać świat. W wieku trzydziestu lat siedzi za korporacyjnym biurkiem, zmienianie świata pozostawił innym. Jednak udaje się
do afrykańskiej dżungli, aby na nowo odkryć w sobie buntownika i szaleńca, który jest zdolny zmieniać, rewolucjonizować świat.
Marianna spędzająca wakacje w turystycznych kurortach, wiodąca poukładane życie, określone pewnymi znanymi jej zasadami. Wyjeżdża do Arabii Saudyjskiej, gdzie brak określonych jasno praw i obowiązków. A życiem codziennym kobiet rządzą mężczyźni, a wszelkie rozrywki są harem-zabronione jako grzeszne.
Stateczny mężczyzna wyjeżdża spełniać swoje młodzieńcze marzenia do Nowego Orleanu, kolebki jazzu. Muzyki buntu niewolników wobec białych panów.
Lektura opowiada nie tylko o perypetiach podróży, lecz także w obiektywny sposób ukazuje nam różnice kulturowe. Wskazuje nam na nieporozumienia wynikające z różnic kulturowych, narzucania innym swojego stylu życia. Zamiast postarać się zrozumieć innych, ich potrzeby
oraz systemy wartości próbujemy wymusić swój światopogląd, uważając go za jedyny odpowiedni, uniwersalny dla wszystkich.
Było to moje pierwsze zetknięcie z literaturą podróżniczą, jednak Tomek Michniewicz swoją książką przekroczył moje oczekiwania, na pewno sięgnę po inne dzieła tego autora. Lektura ponownie obudziła we mnie chęć podróżowania i odkrywania siebie, którą zgubiłam gdzieś na zimę. Polecam tę książkę wszystkim, których życie stanęło w miejscu; których zaczęła przytłaczać monotonia każdego dnia.
„Prawdziwa podróż odkrywcza nie polega na szukaniu nowych lądów, lecz na nowym spojrzeniu.”

Czy miałeś kiedyś poczucie, że życie przepływa ci między palcami, a Twoje dni zaczęły zlewać się w jedno? Poczułeś, że kręcisz się w kółko, a wszystko co cię otacza, jest wciąż niezmiennie szare
i ponure. Czy nie marzyłeś wtedy, aby wyjechać, spojrzeć na wszystko z innej perspektywy? Zmienić siebie i otaczający Cię świat?
„Widzicie zdjęcia z egzotycznych miejsc,...