Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki Schmitta to trochę takie kieszonkowe czytanki, odpowiednie do podróży. Zachwyciły mnie kiedyś na studiach. A szczególnie Oskar i Pani Róża. Dziś wymagam czegoś więcej od literatury. Nieco infantylne, jednak urokliwe. Nadal lubię je czytać pełna sentymentu.
Napój milosny chyba najmniej mnie porwał z wszystkich książek tego autora.

Książki Schmitta to trochę takie kieszonkowe czytanki, odpowiednie do podróży. Zachwyciły mnie kiedyś na studiach. A szczególnie Oskar i Pani Róża. Dziś wymagam czegoś więcej od literatury. Nieco infantylne, jednak urokliwe. Nadal lubię je czytać pełna sentymentu.
Napój milosny chyba najmniej mnie porwał z wszystkich książek tego autora.

Migrena to nie rodzaj bólu głowy. To bardzo złożone zjawisko, składające się z kiilku etapów. Czytelnik oczekujący gotowej recepty będzie rozczarowany. Leki przeciwbólowe będą skuteczne tylko na pewnym etapie. Najgorszą zmorą migreny nie jest sam bol lecz uczucie splatania, rozbicia, niespójnosci, braku kontroli nad otoczeniem, ciałem czy niemożność zebrania myśli.
Autor od początku próbuje uświadomić, że bez analizy, poznania problemu i dzialamia długoterminowego nie da się leczyć migreny.
Przyczyn bywa wiele może to być ucieczka od problemu, zbyt intensywny tryb życia a może jakieś wrodzone dysfunkcje.
Samo złagodzenie objawów, zmniejszenie ich częstotliwości i uświadomienie pacjentowi, że nie jest śmiertelnie chory jest już ogromnym sukcesem.
Bardzo dobra książka pokazujaca migrenikowi, że nie jest sam na świecie, a to już dobry wstęp do samoleczenia.
Książka jest długa i szczegołowa bo opisuje wieloletnie lekarskie doswiadczenie,dlatego tym bardziej nabiera wartości.

Migrena to nie rodzaj bólu głowy. To bardzo złożone zjawisko, składające się z kiilku etapów. Czytelnik oczekujący gotowej recepty będzie rozczarowany. Leki przeciwbólowe będą skuteczne tylko na pewnym etapie. Najgorszą zmorą migreny nie jest sam bol lecz uczucie splatania, rozbicia, niespójnosci, braku kontroli nad otoczeniem, ciałem czy niemożność ...

Kiedy Sacks pisał swoją książkę problemy neurologiczne były niezbadane i niezrozumiałe. Każdy taki przypadek był dziwaczny i absurdalny. Chorych takich traktowano jak gdyby posiadali zaburzenia psychiczne, byli złośliwi i nie chcieli współpracować. Tym czasem gdy ktoś taki budzi się po chorobie ma inny kształt i percepcję otoczenia, niektóre zmysły zostały zabrane bezpowrotnie. Uświadomienie sobie inności zajmuje wiele miesięcy, lat. A życie w nowej formie wymaga ogromnego wysiłku i kompensacji .
Sacks był prekursorem całej neuropsychologii. Wszystkie jego dzieła są ponadczasowe. Sposób w jaki zgłębiał tajniki ludzkiego umysłu i duszy , szacunek i oddanie pacjentowi są dziś niespotykane.

Kiedy Sacks pisał swoją książkę problemy neurologiczne były niezbadane i niezrozumiałe. Każdy taki przypadek był dziwaczny i absurdalny. Chorych takich traktowano jak gdyby posiadali zaburzenia psychiczne, byli złośliwi i nie chcieli współpracować. Tym czasem gdy ktoś taki budzi się po chorobie ma inny kształt i percepcję otoczenia, niektóre zmysły ...