Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Być jak Caravaggio" to autobiograficzna opowieść napisana przez samego Tetro wspólnie z Giampiero Ambrosi. Tony Tetro (ur. 1950 r. w Fulton w stanie Nowy Jork) był samoukiem i pasjonatem sztuki. Już jako młody chłopak przejawiał talent do malowania, jednak jeszcze wtedy nie wiedział jak go wykorzystać. Podejmował się różnych prac, ciągle zarabiając zbyt mało, aby godnie żyć. Czuł, że jest stworzony do czegoś więcej. Najbardziej ciągnęło go do sztuki i pieniędzy. Aż w końcu wpadł na pomysł jak połączyć te dwie rzeczy ...

"Zawsze lubiłem angażować się w różne projekty, mieć coś, na punkcie czego bym bzikował, coś, co by mnie całkowicie pochłaniało. Nie uznawałem półśrodków. Tak jak ze sztuką - cokolwiek robiłem, chciałem to robić idealnie albo wcale."

Jego kariera rozpoczęła się w latach 70. XX wieku, kiedy poszedł do jednego z kalifornijskich domów aukcyjnych z repliką obrazu Amedeo Modiglianiego. Ekspert od razu zauważył podróbkę, ale mimo wszystko kupił obraz, by potem sprzedać zamożnym klientom. To był moment przełomowy w życiu Tetro. Zaczął współpracować z galeriami obrazów i domami aukcyjnymi, tworząc kopie dzieł sztuki najsłynniejszych malarzy i praktycznie każdego obrazu, jakiego mógł ktoś sobie zażyczyć. Zaczął także rozumieć wartość swojego talentu i to jak cenne mogą być jego prace.

Lata 70. i 80. były latami jego wielkiego sukcesu. Stworzył doskonałe kopie dzieł Daliego, Mirò, Chagalla, Rockwella, Caravaggia czy Rembrandta. Jest autorem obrazów z kolekcji wiszącej do dziś w siedzibie fundacji księcia Karola. Niesamowity talent, tempo pracy i łatwość w kopiowaniu sprawiło, że malował obraz za obrazem. Ale nie skończyło się tylko na obrazach. Tetro pokusił się nawet o skopiowanie auta Ferrari i próbował fałszować pieniądze. Pewność siebie przysporzyła mu jednak niebezpieczeństwa i kłopoty, w jakie się wpakował.

Obecnie Tetro uznawany jest za jednego z najlepszych fałszerzy dzieł sztuki a jego życie to gotowy scenariusz na film czy serial np. Netflixa.
Gdy czytałam tę książkę Tetro jawił mi się jako cwaniaczek, oszust ale przede wszystkim bardzo utalentowany gość. Jest to historia o mężczyźnie, który sam nauczył się malować i robił to w doskonały sposób. Sam też nabył wiedzę o sztuce i technikach malarskich wykorzystywanych przez słynnych malarzy. Jego kopie obrazów trudno odróżnić od oryginałów. Dla mnie to przykład niesamowitego talentu ale też geniuszu. I muszę przyznać, że z tej książki wyciągnęłam również wiele ciekawostek na temat historii sztuki. Oczywiście kwestią dyskusyjną jest sam fakt fałszowania obrazów i jak to wpływa na prawdziwość dzieł sztuki. Ale takie rzeczy miały miejsce wcześniej i nadal będą mieć ...

"Być jak Caravaggio" to autobiograficzna opowieść napisana przez samego Tetro wspólnie z Giampiero Ambrosi. Tony Tetro (ur. 1950 r. w Fulton w stanie Nowy Jork) był samoukiem i pasjonatem sztuki. Już jako młody chłopak przejawiał talent do malowania, jednak jeszcze wtedy nie wied...

Rozwiń

Zwiń

Rzadko sięgam po eseje a tym bardziej po zbiorcze wydania takie jak te. Ale w tym przypadku było inaczej. Książka "Gdybym wiedziała" została napisana przez amerykańską publicystkę Barbarę Ehrenreich, której pracę znam i cenię. "Gdybym wiedziała" stanowi zbiór jej najsłynniejszych esejów i obejmuje blisko 40 lat jej dziennikarskiej działalności.

Barbara podejmuje różne tematy na przestrzeni różnych lat. Nie wszystkie z nich są nadal aktualne ale wciąż mogą być traktowane jako zapis poglądów, spraw, które kiedyś były ważne i o których kiedyś się dyskutowało.

Taki mamy świat - jaki opisuje Barbara i choć skupia się na USA i specyfice, nierównościach tego kraju to wiele problemów może mieć odzwierciedlenie też w innych państwach.

To, co najbardziej podoba mi się w pracy Ehrenreich to doskonała obserwacja współczesnego świata. Autorka porusza tematy takie jak: praca, zdrowie, kultura, rola kobiet, pozycja mężczyzn. Właściwie wszystkie ważne kwestie społeczne zostały przez nią zauważone i trafnie wypunktowane. Jej argumenty są mocne i w jasny sposób potrafi przedstawić swoje racje. Nie brakuje u niej humoru, ironii, niekiedy sarkazmu mimo poważnej tematyki.

Jeśli nie znacie twórczości Barbary Ehrenreich ten zbiór esejów będzie idealny do jej poznania. A jeśli już czytaliście coś od niej to "Gdybym wiedziała" będzie świetnym uzupełnieniem, klamrą łączącą wszystko to, co najistotniejsze w jej wieloletniej pracy dziennikarki.

Rzadko sięgam po eseje a tym bardziej po zbiorcze wydania takie jak te. Ale w tym przypadku było inaczej. Książka "Gdybym wiedziała" została napisana przez amerykańską publicystkę Barbarę Ehrenreich, której pracę znam i cenię. "Gdybym wiedziała" stanowi zbiór jej najsły...

Rozwiń

Zwiń

Trzy różne dziewczyny, które łączy tylko jedno: każda z nich przeżyła masakrę. Quincy, Samantha i Lisa. Nie znają się i nigdy się nie spotkały, ale media nadały im wspólną nazwę: JEDYNE OCALAŁE.

Quincy jest "tą ocalałą" z Pine Cottage. 10 lat wcześniej razem ze znajomymi świętowała urodziny swojej przyjaciółki. Jednak ich imprezowy weekend zamienił się w koszmar. Tajemniczy mężczyzna zabija wszystkich obecnych uczestników i tylko Quincy cudem udaje się uciec i trafić na policyjny radiowóz. Obecnie Quincy ma normalne życie, chłopaka, blog kulinarny, ale nadal cierpi na ataki paniki i prawie nic nie pamięta z tamtej straszliwej nocy.

Lisa jest "tą ocalałą" z akademika, gdzie uniknęła ataku mordercy. Jako jedyna szerzy swoją historię w mediach i napisała książkę o tym, co przeżyła.

Z kolei Samantha jest "tą ocalałą" z masakry w hotelu. Niewiele wiadomo o jej życiu. Tak świetnie chroni swoją tożsamość, że nawet prasowi detektywi nie są w stanie jej namierzyć.

Kiedy Lisa zostaje znaleziona z podciętymi nadgarstkami, Quincy nie może uwierzyć, że mogła odebrać sobie życie. To tragiczne wydarzenie przyciąga do niej Sam. Tylko dlaczego Samantha tak nagle wyszła z ukrycia? Czego chce od Quincy i czy można jej w ogóle zaufać?
Quincy jeszcze nie wie, że spotkanie z tą zagadkową kobietą ściągnie na nią kłopoty.

Teraz zostały już tylko dwie ocalone i wygląda na to, że wcale nie są bezpieczne ...

Przyznam szczerze, że pierwsze rozdziały nie zapowiadały tak pokręconej historii, jaka ostatecznie miała miejsce w tej książce. Poza niektórymi za długimi i nie aż tak bardzo istotnymi aspektami w fabule (np. związek Quincy) "Jedyne ocalałe" prezentują intrygujący thriller, który trzyma w napięciu i miesza w głowie. To duża zasługa dwóch głównych bohaterek, których nie da się tak łatwo poznać i zrozumieć. Quincy i Sam stanowią toksyczny duet a ich znajomość ma destrukcyjny charakter. Są momenty, że nie wiemy czy można im wierzyć a one swoim zachowaniem tylko podsycają wątpliwości.

Dodatkowo, autor sprawnie manewruje podejrzeniami i do samego końca trudno jest wskazać prawdziwego zabójcę. Sprawa z przeszłości, tajemnice, napięcie i dreszczyk emocji - wszystko to znalazłam w tej książce. Polecam! 🔥

Trzy różne dziewczyny, które łączy tylko jedno: każda z nich przeżyła masakrę. Quincy, Samantha i Lisa. Nie znają się i nigdy się nie spotkały, ale media nadały im wspólną nazwę: JEDYNE OCALAŁE.

Quincy jest "tą ocalałą" z Pine Cottage. 10 lat wcześniej razem ze znajomymi świętow...

Rozwiń

Zwiń