Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gówno w puszce. Manzoni sprzedawał swoje odchody za 30 000 euro za puszkę, a John Green sprzedał ckliwą historyjkę za 36,90 zł. Co tu jest wyjątkowego? no oczywiście główni bohaterzy chorują na raka. Teraz wyobraź sobie, że są zdrowi. Czy książka sprzedawałaby się równie dobrze? Wydaje mi się, że nie. Nieszczęście sprzedaje się najlepiej w postaci żenującej historyjki, w której banda gimbusiar doszukuje się drugiego dna i tak samo sprzedaje się w postaci "Trudnych spraw", które z resztą te same gimbusiary oglądają.
Książka została mi polecona przez osobę rozsądną, która twierdziła, że jest spoko tylko w.w gimbusy psują renomę. Z początku zapowiadało się dobrze i pomyślałam "Może jednak to dobra książka i to rzeczywiście zepsuta renoma", metafory Augustusa są spoko. Z każdą kolejną stroną zawodziłam się coraz bardziej. Mogę z całą pewnością powiedzieć, że to dno, sodoma i gomora.
Jedyną wartościową rzeczą w tej książce jest monolog pisarza Petera na temat chorych na raka. Przykre, ale jakie prawdziwe. Pomimo moich duszyczkowatych skłonności NIE POLECAM. Wolałabym gówno pana Manzoniego.

Gówno w puszce. Manzoni sprzedawał swoje odchody za 30 000 euro za puszkę, a John Green sprzedał ckliwą historyjkę za 36,90 zł. Co tu jest wyjątkowego? no oczywiście główni bohaterzy chorują na raka. Teraz wyobraź sobie, że są zdrowi. Czy książka sprzedawałaby się równie dobrze? Wydaje mi się, że nie. Nieszczęście sprzedaje się najlepiej w postaci żenującej historyjki, w...