Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść Doroty Gąsiorowskiej jest z pogranicza jawy i snu, gdyż mieszają się tu wątki z życia bohaterów realistycznych, ale i fantastycznych znanych z legend słowiańskich i celtyckich. Główna bohaterka łączy ze sobą te dwa światy, zgrabnie pomiędzy nimi balansując.

Autorka w powieści pt.: "Zielone oczy driady" ukazuje relacje damsko - męskie, które od wieków komplikowały kłamstwa i zdrady. Kolejne pokolenia doświadczają tych samych porywów serca, a później wyrzutów sumienia, które rzutują na ich dalsze losy. W skomplikowane życie głównej bohaterki Livii wkraczają nowi ludzie, którzy, choć wobec niej są życzliwi, to w środku skrywają różne tajemnice. Livia nieświadomie otwiera drzwi do przeszłości, z którą nie wszyscy potrafią się uporać. Sama też ma z tym problem, a jednak jakaś tajemna siła pcha ją do tego, aby dokonać rozrachunku z przeszłością i zacząć żyć teraźniejszością. Może to dzięki przejmującym zielonym oczom pewnej kobiety uwiecznionej na polichromii Livia znacznie mocniej odbiera otaczający ją świat...

Powieść "Zielone oczy driady" w mojej ocenie:
Podziwiam autorkę za rozległą wiedzę na temat wierzeń ludowych, które zgrabnie ze sobą łączy, malując przed Czytelnikiem interesującą historię, w której przenikają się dwa światy. Barwny język, wręcz poetyckie opisy, (których u mnie nie znajdziecie) to już znak rozpoznawczy Doroty Gąsiorowskiej, która sprawia, że wchodzi się w opisywany przez nią świat i chłonie się go wszystkimi zmysłami.

Oprócz rozbudowanego wątku miłosnego pojawia się również wątek sensacyjny, a autorka potrafiła zbudować napięcie i zainteresować Czytelnika.

Powieść polecam miłośnikom powieści romantycznych oraz atmosfery tajemniczości i ludowych wierzeń. Obszernych rozmiarów książka wystarczy Wam na niejeden wieczór.

Cała recenzja na stronie: https://anetakrasinska.blogspot.com/2022/05/zielone-oczy-driady-d-gasiorowska-czyli.html

Powieść Doroty Gąsiorowskiej jest z pogranicza jawy i snu, gdyż mieszają się tu wątki z życia bohaterów realistycznych, ale i fantastycznych znanych z legend słowiańskich i celtyckich. Główna bohaterka łączy ze sobą te dwa światy, zgrabnie pomiędzy nimi balansując.

Autorka w powieści pt.: "Zielone oczy driady" ukazuje relacje damsko - męskie, które od wieków komplikowały...

Autorka wykazała się ogromną znajomością tematu. Świetnie lawiruje pomiędzy faktami historycznymi, zgrabnie wplatając w nie wątki epickie, które nadają fabule lekkości. Bohaterowie są realistyczni i miałam wrażenie, że niemal namacalni. Wielu naprawdę polubiłam i bardzo im kibicowałam. Zwłaszcza Kornelii pokrzywdzonej przez los. Na jej przykładzie widać, jak bardzo pozory rządzą światem (i wciąż jeszcze tak jest).

Moją uwagę zwróciła stylizacja językowa. Edyta zgrabnie wplotła słownictwo z epoki, co dodatkowo uwiarygodniło historię i sprawiło, że czytając, dosłownie płynęłam wraz z nurtem wyznaczonym przez autorkę.

W tej powieści nie ma nic przesadzonego, sztucznie naciąganego i nudnego. Jestem pod ogromnym wrażeniem powieści i polecam ją wszystkim, którzy ciekawi są naszej historii opowiedzianej w przystępny sposób.

Cała recenzja na stronie:
https://anetakrasinska.blogspot.com/2021/07/niepoomice-zniewoleni-e-swietek-czyli.html

Autorka wykazała się ogromną znajomością tematu. Świetnie lawiruje pomiędzy faktami historycznymi, zgrabnie wplatając w nie wątki epickie, które nadają fabule lekkości. Bohaterowie są realistyczni i miałam wrażenie, że niemal namacalni. Wielu naprawdę polubiłam i bardzo im kibicowałam. Zwłaszcza Kornelii pokrzywdzonej przez los. Na jej przykładzie widać, jak bardzo pozory...

Ciekawa fabuła, która doprowadziła do zaskakującego zakończenia. Jako że jestem realistką, to do ostatniego zdania szukałam wskazówek, że wszystko da się rzeczowo wyjaśnić. Okazało się jednak, że musiałam się zmierzyć z siłami wyższymi.

Powieść potraktowałam jako swego rodzaju przenośnię, że w życiu trzeba mierzyć się z własnymi strachami i ograniczeniami. Czasem pozorny spokój jest tylko ciszą przed burzą, która wywróci nasze życie do góry nogami, ale też sprawi, że otworzymy oczy, weźmiemy oddech i zaczniemy inaczej patrzeć na świat.

Książkę polecam wszystkim, którzy lubią czytać o siłach nadprzyrodzonych, kochają legendy i wierzą, że naszym życiem rządzi ktoś o wiele od nas silniejszy.

Cała opinie na blogu:
https://anetakrasinska.blogspot.com/2021/10/penik-lewicka-czyli-subiektywnie-o.html

Ciekawa fabuła, która doprowadziła do zaskakującego zakończenia. Jako że jestem realistką, to do ostatniego zdania szukałam wskazówek, że wszystko da się rzeczowo wyjaśnić. Okazało się jednak, że musiałam się zmierzyć z siłami wyższymi.

Powieść potraktowałam jako swego rodzaju przenośnię, że w życiu trzeba mierzyć się z własnymi strachami i ograniczeniami. Czasem pozorny...