Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż...
Czasami tak się zdarza, że podchodzę do książki ze sceptyzmem, jeśli chodzi o ,,kultowe", kupowane w ogromnych nakładach, kochane przez czytelników, bestsellery. Zwłaszcza te, które nie powinny się tak nazywać, ale jeśli chodzi o tą... Cóż, jedno wielkie... cóż.
Książka napisana prostym językiem, choć w tej prostocie czuć inteligencję wplecioną w dialogi, czy chociaż przemyślenia głównej bohaterki. Autor miał wiele do pokazania, wyznania i nie wiem (nawet mnie to szczerze nie interesuję), czy John Green faktycznie widział walkę z rakiem od strony technicznej; to nie jest ważne.
Ważne jest, że umiał pokazać uczucia człowieka z rakiem, a nie człowieka walczącego na raka, więc wniosek sam się powinien nasuwać.
Jestem pełna podziwu, sama piszę, a przy jego książkach lepsze będzie określenie; coś sobie skrobię. Książka Johna Greena zasłużyła na miano ,,absolutnie genialnej" książki, choć przyznam szczerze, że chęć mordu przyszła na sam koniec historii Hazel.
Ale takie jest życie.

Cóż...
Czasami tak się zdarza, że podchodzę do książki ze sceptyzmem, jeśli chodzi o ,,kultowe", kupowane w ogromnych nakładach, kochane przez czytelników, bestsellery. Zwłaszcza te, które nie powinny się tak nazywać, ale jeśli chodzi o tą... Cóż, jedno wielkie... cóż.
Książka napisana prostym językiem, choć w tej prostocie czuć inteligencję wplecioną w dialogi, czy chociaż...

Bardzo często -z powodu mojego nieco odchylonego sposobu patrzenia na świat- zastanawiam się, jacy są ludzi. Co sobie myślą w danej chwili, w danej sytuacji.
No cóż, wszystkie odpowiedzi mam zawarte w książce. Książka ukazuję brutalną prawdę o naturze człowieka.
Można powiedzieć, że to arcydzieło w dziedzinie psychologii społecznej- jeśli chodzi o książke w tej tematyce. Nie mówi o formułkach, tylko daje przykłady, jakby w praktyce, bo przecież przeżywamy to samo, co bohaterowie, prawda?
Jestem pełna podziwu dla Pani Rowling- bo robi to, co kocha. Pisze książki. Ale nie o książki tu chodzi, a o sam fakt pisania.
Nie spoczeła na laurach po międzynarodowym debiucie Harry'ego Pottera.
A tą serię też, nieskrycie, kocham.
Widać, że kobieta -pisząc serię dla dzieci- bardzo nagromadziła w sobie cały ludźki brud, z jakim każdy się spotyka na co dzień i w końcu to doprowadziło do wielkiego wybuchu, jakim jest właśnie ta książka.
Prawdziwa pisarka.

Bardzo często -z powodu mojego nieco odchylonego sposobu patrzenia na świat- zastanawiam się, jacy są ludzi. Co sobie myślą w danej chwili, w danej sytuacji.
No cóż, wszystkie odpowiedzi mam zawarte w książce. Książka ukazuję brutalną prawdę o naturze człowieka.
Można powiedzieć, że to arcydzieło w dziedzinie psychologii społecznej- jeśli chodzi o książke w tej tematyce....

Przyznam się szczerze- nigdy, w swoim pietnastoletnim życiu, nie czytałam tak dziwnej książki. Wiem, że to dość krótki okres jak na zbieranie literackich doświadczeń, ale jednak...
Niektórzy są zachwyceni, czują wszystkie zapachy, jakie autor opisuje i tak dalej. No, polemizowałabym. Fakt, jest to napisane w taki sposób, że bardziej podatni na zachwyt czytelnicy mogą się przyłapać na odczuwaniu zapachów, jakie... (sama książka wydaje?).
Ja nic podobnego nie czułam. Chwilami mnie książka nurzyła, bo może to pewnien rodzaj kusztu, ale mimo wszystko w książce może były dwie (łącznie) strony dialogów na chyba stron dwieście albo i więcej.
Opisy, opisy, opisy, wszędzie opisy. Człowieka już mdli. Zdarzyło mi się skakać po stronie, żeby już tylko tego uniknąć- choć wiem, że tak jest bardzo niestosownie.
Ale wracając do treści, daje ogromny plus całej powieści, bo wyobraziłam sobie cały widok Francji w czasie wielkiej Rewolucji Francuskiej.
Cała ludność była brudna i na swoje brudne ciała wlewała, litrami piękne perfumy, nawet tego smrodu, jaki panował kiedyś Paryżu sobie nie wyobrażam.
(Podobno parę lat temu, w pod paryskim Wersalu jeszcze smród był odczuwalny).
Ale mimo to finał całej książki... o zgrozo, czytałam z zapartym tchem (mimo opisów).
Koniec jest tak zaskakujący, że aż było warto przebrnąć przez tyle wad całości.
A no i, niestety, dowiedziałam się jak wytwarzane są swego rodzaju, prawdziwe paryskie perfumy. I czasem się zastanawiam czy po prostu, tak naprawdę, wszyscy przypadkiem nie ŚMIERDZIMY od tych perfum.

Przyznam się szczerze- nigdy, w swoim pietnastoletnim życiu, nie czytałam tak dziwnej książki. Wiem, że to dość krótki okres jak na zbieranie literackich doświadczeń, ale jednak...
Niektórzy są zachwyceni, czują wszystkie zapachy, jakie autor opisuje i tak dalej. No, polemizowałabym. Fakt, jest to napisane w taki sposób, że bardziej podatni na zachwyt czytelnicy mogą się...