Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest zbiorem artykułów. Niestety strasznie napompowanym - kartki grube (tom jest grubszy od Rzeczpospolitej, choć stron jest niemal połowę mniej), gigantyczne wprost marginesy i wielka czcionka, do tego pełno pustych przerywników. Mamy tutaj okolo 500 stron (około 100 bez tekstu), przy czym z powodzeniem zawartość zmieściłaby się na 250, maksymalnie 300 stronach. Choć treść jest bardzo ciekawa, to czuję się odrobinę oszukany.

Książka jest zbiorem artykułów. Niestety strasznie napompowanym - kartki grube (tom jest grubszy od Rzeczpospolitej, choć stron jest niemal połowę mniej), gigantyczne wprost marginesy i wielka czcionka, do tego pełno pustych przerywników. Mamy tutaj okolo 500 stron (około 100 bez tekstu), przy czym z powodzeniem zawartość zmieściłaby się na 250, maksymalnie 300 stronach....

Kapitalny wybór tekstów, opowiadań i felietonów, dużo lepszy od Zapisków starego świntucha. Jak żadna inna powieść, zbiór opowiadań, wierszy, czy esejów, w których Bukowski chował się za personą twardziela, Fragmenty pokazują go jako sentymentalnego wrażliwca, niemalże romantyka o gołębim sercu, ale i jajach ze stali. To bardzo męska literatura, dotykając sedna życia pomaga wielu ludziom nie tyle odnaleźć się w tym zwariowanym świecie, co go zaakceptować.

Kapitalny wybór tekstów, opowiadań i felietonów, dużo lepszy od Zapisków starego świntucha. Jak żadna inna powieść, zbiór opowiadań, wierszy, czy esejów, w których Bukowski chował się za personą twardziela, Fragmenty pokazują go jako sentymentalnego wrażliwca, niemalże romantyka o gołębim sercu, ale i jajach ze stali. To bardzo męska literatura, dotykając sedna życia pomaga...

Po dającym pewne nadzieje na zachowanie przez Palahniuka twarzy trzecim zeszycie, z niecierpliwością wyczekiwałem premiery tego. Wmawiałem sobie, że może nie wszystko jeszcze stracone, że u tego pisarza najlepsze są zakończenia, że może ta historia rozwinie się jeszcze w coś bardziej interesującego, niż nędzna próba wciśnięcia czytelnikom tego samego, tylko w gorszej, bo wymuszonej formie. Niestety, powróciły żenujące motywy wyjęte wprost z kiczowatego komiksu dla wchodzących w wiek nastoletni chłopców (ta zakończona cliffhangerem walka z Angelface'em, Chuck pls...), a fabuła praktycznie się nie rozwinęła. Mały plusik za wprowadzenie postaci samego autora oraz za rozpoczęcie kilku interesujących wątków, które zapewne będą kontynuowane w kolejnych tomikach.

Po dającym pewne nadzieje na zachowanie przez Palahniuka twarzy trzecim zeszycie, z niecierpliwością wyczekiwałem premiery tego. Wmawiałem sobie, że może nie wszystko jeszcze stracone, że u tego pisarza najlepsze są zakończenia, że może ta historia rozwinie się jeszcze w coś bardziej interesującego, niż nędzna próba wciśnięcia czytelnikom tego samego, tylko w gorszej, bo...