Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O Edzie pewnie większość z Was słyszała, ale założę się, że nie każdy domyśla się jak doszedł na szczyt. Ci którzy nic o nim nie wiedzą spekulują czy to kolejna „gwiazda” wyprodukowana przez amerykańskie talent show albo dzieciak bogatych rodziców, który wybił się dzięki znajomościom. Przecież ostatnio rynek muzyczny przyjmuje coraz więcej takich. Niemniej jednak z Edem było zupełnie inaczej…

Ed od małego uwielbiał pisać piosenki, może nie był one wybitne, a nawet dobre, ale on się nie poddawał, zawsze otrzymywał wsparcie od swojego taty, który wpoił mu miłość do muzyki zabierając go na wiele koncertów już od najmłodszych lat. Początki nigdy nie są łatwe, ale w jego przypadku szło naprawdę bardzo opornie. Oprócz dopingu ojca nikt więcej nie patrzył przychylnym okiem na jego twórczość. Eda to wcale nie frustrowało i po prostu dalej robił to co kochał czyli tworzył melodie, pisał teksty. Co było przełomowym momentem w jego życiu, jego kluczem do sławy?

O tym możemy się dowiedzieć z tej wspaniałej autobiografii, którą dodatkowo ubogacają przepiękne rysunki współautora. Nigdy nie byłam jakąś ogromną fanką twórczości Eda, lubiłam parę jego piosenek, ale nie znałam wszystkich będących na jego albumach, niektóre wydawały mi się zbyt hm… spokojne i melancholijne. Po przeczytaniu tej książki jeszcze raz zwróciłam na nie tym razem większą uwagę i muszę przyznać, że widać ogromny trud i pracę jaką Ed włożył w nagraniach tych dwóch krążków, zważając na to, że nie zawsze miał sprzyjające ku temu warunki.

Piszę o głównym bohaterze tej biografii, ale nie byłoby jej gdyby nie współautor Phillip Butah, który uświetnia jej stronnice prześlicznymi szkicami, portretami i malowidłami. (Ehhh, nie znam się na rozróżnianiu tych wszystkich rodzajów obrazków, więc dla mnie to są po prostu jakieś malowidła, rysunki.) W każdym rozdziale znajdziemy ich całkiem sporo, z resztą nie bez kozery książka nosi tytuł „Graficzna podróż”.

Podsumowując, czy warto? Owszem i to nawet bardzo, nawet jeśli nie jesteście fanami twórczości Eda albo Phillipa. Pomimo tego, że niektórym słowo „biografia” może kojarzyć się z nudą, tak jak to było na początku w moim wypadku, to wydaje mi się, że każdy powinien spróbować, bo możemy nie znać w ogóle artysty, nie wiedzieć jakie piosenki pisze, ale jeżeli książka jest dobrze napisana to może zupełnie zmienić nasze nastawienie. Nigdy nie sądziłam, że aż tak spodobają mi się biografie i już zastanawiam się czyja będzie następna.

Ocena: 10/10
https://wercenzentka.wordpress.com/2016/02/03/muzyczna-graficzna-podroz-eda-sheerana/

O Edzie pewnie większość z Was słyszała, ale założę się, że nie każdy domyśla się jak doszedł na szczyt. Ci którzy nic o nim nie wiedzą spekulują czy to kolejna „gwiazda” wyprodukowana przez amerykańskie talent show albo dzieciak bogatych rodziców, który wybił się dzięki znajomościom. Przecież ostatnio rynek muzyczny przyjmuje coraz więcej takich. Niemniej jednak z Edem...

Penny jest zwyczajną licealistką, mieszkającą w Brighton, z masą kłopotów towarzyszących dojrzewaniu. Jak to zazwyczaj bywa w tym wieku poznaje się pierwsze miłości i jest się świadkiem wielu miłosnych rozczarowań. Nasza główna bohaterka tak jak inne nastolatki musi jakoś przetrwać ten okres, a pomaga jej w tym prowadzenie bloga – Girl Online, na którym może być całkowicie anonimowa, a ludzie zawsze napiszą parę miłych słów. Jak na złość przydarza się jej dosyć kompromitująca wpadka po jednym z przedstawień szkolnych, ale los wynagradza jej to zbawiennym wręcz wyjazdem do Nowego Jorku. Poznaje tam Noah, gitarzystę noszącego tajemnicę, która może doprowadzić do ujawnienia prawdziwej tożsamości Girl Online. Jak się wszystko potoczy?

Co sądzę o książce? Ogólnie sądzę, że jest przewidywalna do bólu, ale ma w sobie jakiś magnetyzm. Na początku nie nastawiałam się na jakiś efekt ‘’wow’’ i go faktycznie nie było, ale gdy zaczęłam czytać stało się coś dziwnego. Nie mogłam przestać, akcja tak bardzo mnie wciągnęła, że aż nie zauważyłam jak już było po wszystkim. Czytając miałam wrażenie, że czytam jakieś fanfiction napisane przez nastolatkę, która zaczyna dopiero skrobać piórem, ale właśnie to miało w sobie swój urok, ta prostota.

Gdyby wszystkie wątki dogłębnie przeanalizować to trzeba przyznać, że książka mówi o trudnych tematach takich jak poniekąd naśmiewanie się z innych w Internecie, prześladowaniem tego nie nazwiemy, ale nabijaniem się na pewno. Czytamy tu też o pierwszej miłości, fałszywej przyjaźni, dorastaniu i zmianie osobowości. Wszystko jest lekko spłycone, ale jednak występuje.

Czy polecam? Moim zdaniem, książka warta przeczytania ze względu na to ,,coś’’ w sobie. Każdy może ją poddać własnej ocenie i opinie pewnie będą zróżnicowane. Zoella pisząc ‘’Girl Online’’ wiedziała kim są jej odbiorcy, kto ogląda i subskrybuje jej kanał ten dobrze wie o co chodzi.

Fragment recenzji pochodzi z mojego bloga: https://wercenzentka.wordpress.com/

Penny jest zwyczajną licealistką, mieszkającą w Brighton, z masą kłopotów towarzyszących dojrzewaniu. Jak to zazwyczaj bywa w tym wieku poznaje się pierwsze miłości i jest się świadkiem wielu miłosnych rozczarowań. Nasza główna bohaterka tak jak inne nastolatki musi jakoś przetrwać ten okres, a pomaga jej w tym prowadzenie bloga – Girl Online, na którym może być całkowicie...