Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam problem z tym zbiorem.

Widać tutaj potężne wpływy Ligottiego. Z jednej strony to dobrze – twórczość Ligottiego to biblia dla fanów weirdu, gwarancja jakości dobrego tekstu. Z drugiej strony, wzorując się na Liggotim, w Zdanowiczu jest mało Zdanowicza. Odczuwalna jest kalka stylu, a nawet niektórych pomysłów tego czołowego przedstawiciela weirdu.

Ktoś, kto z weirdem dopiero zaczyna przygodę, na pewno będzie zachwycony. Innych, bardziej już obeznanych z gatunkiem, zbiór może znudzić.

To jest tak: otwieram w losowym miejscu "Kamienicę..." i mam ustrzelone wirdowskie bingo – umierające miasto, sny, fabryki, samospełniające się myśli/lęki, światło odgrywające ważną rolę i tak dalej, i tak dalej. Dlatego ostatecznie zbiór określam jako bezpieczną weirdowską opcję, bez szaleństw, za to ze sprawdzonymi rozwiązaniami.

Mam nadzieję, że następnym razem dostanę do ręki coś bardziej Zdanowiczowego, bo Damian to zdolna bestia i jeszcze nie pokazał na co go stać. Na pewno będę śledzić twórczość.

Mam problem z tym zbiorem.

Widać tutaj potężne wpływy Ligottiego. Z jednej strony to dobrze – twórczość Ligottiego to biblia dla fanów weirdu, gwarancja jakości dobrego tekstu. Z drugiej strony, wzorując się na Liggotim, w Zdanowiczu jest mało Zdanowicza. Odczuwalna jest kalka stylu, a nawet niektórych pomysłów tego czołowego przedstawiciela weirdu.

Ktoś, kto z weirdem...

Ta książka uratowała mi tyłek, kiedy wszystko w moim życiu postanowiło runąć mi na głowę w jednej chwili. Serio.

Napisana jest prostym językiem, zawiera ćwiczenia, które pomagają uporać się z toksycznymi myślami i odczuciami. Wszelkie przykłady wzięte z życia pacjentów dra Wincha można z powodzeniem przełożyć na własne doświadczenia.

Każdy powinien mieć tę książkę pod ręką w czasie własnych, trudnych chwil. Nie tylko zdrowie fizyczne jest ważne, ale również psychiczne. Warto o tym pamiętać.

Ta książka uratowała mi tyłek, kiedy wszystko w moim życiu postanowiło runąć mi na głowę w jednej chwili. Serio.

Napisana jest prostym językiem, zawiera ćwiczenia, które pomagają uporać się z toksycznymi myślami i odczuciami. Wszelkie przykłady wzięte z życia pacjentów dra Wincha można z powodzeniem przełożyć na własne doświadczenia.

Każdy powinien mieć tę książkę pod...

Po raz kolejny Małecki udowadnia, że mniej znaczy więcej.

Urocza prostota języka, nieoczywiste opisy i porównania, zwykli-niezwykli ludzie ze swoimi zwykłymi-niezwykłymi rozterkami, smutkami, radościami, doświadczeniami – to wszystko jest w „Rdzy” i w ogóle w książkach Małeckiego.

Losy bohaterów przeplatają się ze sobą i w życiorysie każdego z nich jest się w stanie dostrzec COŚ. Coś swojego. Osobiste marzenie, może cząstkę własnej codzienności.

„Rdza” to proza przez duże P. Trzeba przeczytać.

Po raz kolejny Małecki udowadnia, że mniej znaczy więcej.

Urocza prostota języka, nieoczywiste opisy i porównania, zwykli-niezwykli ludzie ze swoimi zwykłymi-niezwykłymi rozterkami, smutkami, radościami, doświadczeniami – to wszystko jest w „Rdzy” i w ogóle w książkach Małeckiego.

Losy bohaterów przeplatają się ze sobą i w życiorysie każdego z nich jest się w stanie...