Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cechą mojej pracy jest to, że czytam, co mi każą. Z jednej strony to kiepsko, bo zawsze może się przydarzyć jakiś gniot, który trzeba będzie ciągnąć za uszy, by poprawić w nim możliwie dużo i ratować, jak się da. Z drugiej – to fantastycznie, bo czasem trafiają się do lektury prawdziwe perełki, na które innym sposobem pewnie bym nie trafił. Chyba największym pozytywnym zaskoczeniem tego roku był dla mnie Królik w lunaparku.

Zacznę po męsku, od konkretów – debiutancka książka Michała Biardy jest tak dobra, że po jej poprawieniu skontaktowałem się z autorem i zaoferowałem swoje wsparcie w promocji, sam zorganizowałem kilka patronatów medialnych i szepnąłem wydawnictwu, by się tym razem przyłożyło do promocji, bo warto. W efekcie tego Królik nie przeszedł tak zupełnie bez echa, choć i tak nie zdobył takiej popularności, na jaką zasługuje. A to, że zasługuje, potwierdzają liczne, wyłącznie pozytywne recenzje. Jeśli masz ochotę w najbliższym czasie przeczytać tylko jedną książkę nieznanego (jeszcze) debiutanta – zdecydowanie warto dać szansę właśnie tej.

Okej, ale o czym właściwie jest Królik w lunaparku? To zmyślnie skonstruowana surrealistyczna powieść obyczajowa splatająca ze sobą losy trójki bohaterów, których życie z różnych powodów wywraca się do góry nogami. Poznajcie ich:
Paweł – student informatyki obdarzony niespotykaną, wręcz nieludzką pamięcią. Ma wzięcie u atrakcyjnych kobiet i – najwyraźniej – talent do pakowania się w kłopoty.
Kaśka – ładna, choć raczej niewyróżniająca się niczym nastolatka, uczennica warszawskiego liceum. Zazwyczaj trzyma się nieco z boku. No, może poza boiskiem do koszykówki, gdzie przemienia się w istnego zwierza, zmiatając inne dziewczyny z parkietu do czasu, aż sama zostaje przypadkiem zmieciona przez najmniejszą z nich…
Zbyszek – taksówkarz zmagający się z konsekwencjami swojej nieodpowiedzialnej przeszłości. Codzienną samotność rekompensuje sobie rozmowami na czacie, na którym szuka kogoś, kto pomoże mu przerwać stagnację.

Losy tej trójki nieznajomych wzajemnie się przeplatają, by ostatecznie mieć ogromny wpływ na siebie nawzajem. Jeśli lubicie zwroty akcji, interesujących bohaterów, małe smaczki, a wszystko to zamawiacie zwykle okraszone odrobiną nienachalnie podanych relacji damsko-męskich – zdecydowanie znajdziecie tu coś dla siebie.

A o co chodzi z samym królikiem? O tym najlepiej przekonajcie się sami!

Po resztę wpisu, zdjęcia i poznanie mojej opinii o autorze zapraszam na: http://tostylzycia.pl/2017/11/15/co-dobrego-poprawialem-1-krolik-w-lunaparku-michal-biarda/

Cechą mojej pracy jest to, że czytam, co mi każą. Z jednej strony to kiepsko, bo zawsze może się przydarzyć jakiś gniot, który trzeba będzie ciągnąć za uszy, by poprawić w nim możliwie dużo i ratować, jak się da. Z drugiej – to fantastycznie, bo czasem trafiają się do lektury prawdziwe perełki, na które innym sposobem pewnie bym nie trafił. Chyba największym pozytywnym...

Naprawdę świetna książka, czyta się bardzo szybko, a akcja wciąga jak bagno. Adrian Bednarek pokazuje, że polscy autorzy zupełnie nie mają się czego wstydzić - wciągająca historia, dobry warsztat i doskonały, płynny styl narracji. Niestety nie znam poprzednich części, ale na pewno postaram się to nadrobić. Kuba Sobański to taki trochę polski Dexter Morgan. ;) Naprawdę warto przeczytać. Nie dam 10 gwiazdek, bo one są zarezerwowane dla absolutnych klasyków, ale jeśli ktokolwiek się waha nad zapoznaniem się ze Spowiedzią Diabła - dość wahania, czytajcie śmiało!

Naprawdę świetna książka, czyta się bardzo szybko, a akcja wciąga jak bagno. Adrian Bednarek pokazuje, że polscy autorzy zupełnie nie mają się czego wstydzić - wciągająca historia, dobry warsztat i doskonały, płynny styl narracji. Niestety nie znam poprzednich części, ale na pewno postaram się to nadrobić. Kuba Sobański to taki trochę polski Dexter Morgan. ;) Naprawdę warto...