Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka na jeden wieczór.
Bardzo ciepła, rodzinna, pozytywna lektura.
Daje pozytywnego kopa i pokazuje, że dalekie podróże są możliwe nawet z 3 miesięcznym szkrabem.
Nie jest to poradnik, a zapis luźnych myśli, przypadkowych historii.
Wydała mi się nieco chaotyczna, nie do końca przemyślana, taka trochę pisana na kolanie.
Mimo wszystko polecam jako dobry motywator.

Książka na jeden wieczór.
Bardzo ciepła, rodzinna, pozytywna lektura.
Daje pozytywnego kopa i pokazuje, że dalekie podróże są możliwe nawet z 3 miesięcznym szkrabem.
Nie jest to poradnik, a zapis luźnych myśli, przypadkowych historii.
Wydała mi się nieco chaotyczna, nie do końca przemyślana, taka trochę pisana na kolanie.
Mimo wszystko polecam jako dobry motywator.

Fenomenalna biografia, od której ciężko się oderwać.
Magdalenie Grzebałkowskiej należą się pokłony za autentyczność i rzetelną pracę. Ogrom materiałów, w których niejeden autor by się pogubił, ona poskromiła i stworzyła z nich pełną, pasjonującą opowieść. Bo książkę czyta się wręcz jak powieść, nie jak zwykłą, suchą biografię.
Jest tu tyle emocji i poruszeń, że nie sposób przejść obok tej pozycji obojętnie.
Książka nie daje o sobie zapomnieć, bohaterowie żywi są w głowie długo po przeczytaniu ostatniej strony.
Pełna refleksji, niepokoju i obaw, ale i ciepła, humoru i ironii.
Polecam wszystkim, nawet tym, którzy do tej pory o Beksińskich nie słyszeli.

Fenomenalna biografia, od której ciężko się oderwać.
Magdalenie Grzebałkowskiej należą się pokłony za autentyczność i rzetelną pracę. Ogrom materiałów, w których niejeden autor by się pogubił, ona poskromiła i stworzyła z nich pełną, pasjonującą opowieść. Bo książkę czyta się wręcz jak powieść, nie jak zwykłą, suchą biografię.
Jest tu tyle emocji i poruszeń, że nie sposób...

Może i historia wydaje się nieco magiczna, może faktycznie czuć woń kadzideł pomieszanych z zapachami ulic Stambułu, a jednak powieść momentami wydaje się być mocno nużąca.
Intryga? Owszem, ale niezbyt zawiła i wciągająca.
Pasja? O tak, jak najbardziej. Dla mnie to była książka właśnie o pasji.
Klątwa? Rzucona na ostatnich 20 stronach powieści.

Jako fanka wartkich akcji, książek z tajemnicą i zagadką, czytając "Ucznia architekta" nie miałam wypieków na twarzy, nie miałam też problemu z odłożeniem książki po skończonym rozdziale.

Polecam, ale tylko dla tych, którzy lubią literaturę spokojną, bez zwrotów akcji i zaskoczeń. Parafrazując mistrza Sinana - powieść płynie jak woda. Z kranu. I to przy niskim ciśnieniu.

Może i historia wydaje się nieco magiczna, może faktycznie czuć woń kadzideł pomieszanych z zapachami ulic Stambułu, a jednak powieść momentami wydaje się być mocno nużąca.
Intryga? Owszem, ale niezbyt zawiła i wciągająca.
Pasja? O tak, jak najbardziej. Dla mnie to była książka właśnie o pasji.
Klątwa? Rzucona na ostatnich 20 stronach powieści.

Jako fanka wartkich...