Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Baronowa jazzu" to przede wszystkim opowieść o odwadze, o tym, że warto łamać ogólnie przyjęte konwenanse i nie bać się iść za głosem serca. W przypadku Pannonicki zadecydował jeden impuls, by zrozumiała, że chce porzucić dotychczasowe życie i zatracić się w z pozoru trywialnej sprawie jaką jest muzyka. Kobieta, która o co najmniej kilkadziesiąt lat wyprzedziła swoją epokę, zdecydowała się porzucić męża i rozpocząć całkiem nowe życie.
Dla mnie bardzo ważnym aspektem tej książki jest to, że autorka- Hannah- wcale nie próbuje stworzyć portretu kobiety, która została rzuca na pożarcie lwom w New Yorku i musi zacząć się martwić o to, jak przeżyć. Autorka pokazuje jak obrzydliwie bogata była jej rodzina, która zajmowała się utrzymywaniem dorosłej Pannonicki kochającej szybkie auta i drogie ubrania.Z drugiej strony Nicka zostaje przedstawiona jako ta, która nie zna pojęcia nietolerancji i klasyfikacji rasowej.
Jest to piękna opowieść o walce o własne marzenia, miłości, zrozumieniu i empatii, ale przede wszystkim o muzyce, która pozostaje ponad wszystkimi podziałami.

"Baronowa jazzu" to przede wszystkim opowieść o odwadze, o tym, że warto łamać ogólnie przyjęte konwenanse i nie bać się iść za głosem serca. W przypadku Pannonicki zadecydował jeden impuls, by zrozumiała, że chce porzucić dotychczasowe życie i zatracić się w z pozoru trywialnej sprawie jaką jest muzyka. Kobieta, która o co najmniej kilkadziesiąt lat wyprzedziła swoją...

Dla mnie jest to przede wszystkim opowieść o sekretnym języku miłości, który są w stanie stworzyć ludzie darzący się prawdziwym uczuciem. Wszystkie te specyficzne niuanse językowe stają się tego potwierdzeniem. Język, który jest zrozumiały tylko dla danej rodziny. Dla mnie coś niesamowitego i chyba przede wszystkim w ten sposób zapamiętam "Miasto Ł."

Tomasz Piątek, jak każdy dobry pisarz, pozwala, byśmy czytali jego powieść wieloaspektowo. Jako świetny psycholingwista zachęca nas do tego nie tylko świetnie poprowadzoną fabułą, która ukazuje walkę człowieka z codziennością, odziera go z patosu. Umieszcza go w najbardziej przewidywalnym świecie, gdzie ciężar tego, co złe przeważa nad tym, co dobre. Czytelnicy cały czas mierzą się z ambiwalencją człowieka, który zaczyna wszystko od nowa pozostając dokładnie w tych samych realiach, wśród ludźmi, którymi otaczał się od lat.

Dla mnie jest to przede wszystkim opowieść o sekretnym języku miłości, który są w stanie stworzyć ludzie darzący się prawdziwym uczuciem. Wszystkie te specyficzne niuanse językowe stają się tego potwierdzeniem. Język, który jest zrozumiały tylko dla danej rodziny. Dla mnie coś niesamowitego i chyba przede wszystkim w ten sposób zapamiętam "Miasto Ł."

Tomasz Piątek, jak...