Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cudowna i niezwykle mądra lektura.

Cudowna i niezwykle mądra lektura.

O książkach, które zawróciły mi w głowie nie rozpisuję się wielce.

Piękna historia. Zarazem bogata w wątki historyczne.
Przyjemna i pożyteczna. Długa i wielowymiarowa. Niezwykła...
Refleksyjna. Natchniona życiem. I śmiercią także.
Przedstawiająca mądrości i głupotę. Wiarę i obłęd.
To lektura życia, zawarto w niej pełen wachlarz jego oblicz!

Rzadko zbliżając się do końca lektury czuję żal, że to koniec.
Rzadko odkładając lekturę na półkę mówię jej "jeszcze się spotkamy"

Cóż... Egipcjanin Sinuhe niewątpliwie jest rzadkością. Polecam, zwłaszcza facetom, bowiem myślę, że to książka która uczy.
A jak nie pobudzi Was do refleksji, to przynajmniej przeżyjecie jedyną w swoim rodzaju tak długą i tak barwną przygodę!

O książkach, które zawróciły mi w głowie nie rozpisuję się wielce.

Piękna historia. Zarazem bogata w wątki historyczne.
Przyjemna i pożyteczna. Długa i wielowymiarowa. Niezwykła...
Refleksyjna. Natchniona życiem. I śmiercią także.
Przedstawiająca mądrości i głupotę. Wiarę i obłęd.
To lektura życia, zawarto w niej pełen wachlarz jego oblicz!

Rzadko zbliżając się do końca...

Warsztat autora zasługuje na pochwałę. Wyczuleni na pisarski estetyzm czytelnicy na pewno znajdą w książce sporo momentów, które czytać można do znudzenia - takie majstry!

Treść "Podróży do źródeł czasu" ma formę pamiętnika/dziennika. Przewaga narracji nad dialogami, czytanie książki jest jak słuchanie bezpośredniej relacji opowiadającego. Dzieli się on z nami swoimi niebłahymi przemyśleniami. W zasadzie gdyby książkę rozbić na części pierwsze otrzymalibyśmy setki elementów, z których każdy błyszczy własną refleksją w określonym temacie. Każdy może stanowić odrębny artykuł w jakimś solidnym piśmie dla prawdziwych intelektualistów. Paradoksalnie do tego, treść jest jednolita i zaczynanie lektury od środka nie będzie najlepszym pomysłem :)

Nie chcę przytaczać szczegółowych treści, uważam, że jest to książka po którą najlepiej sięgnąć w ciemno ( ja tak właśnie zrobiłem ) i samemu przekonać się, co ma nad do zaoferowania. Szepnąć mogę jedynie następująco:
- Narrator opuszcza Europę, wyruszając z misją znalezienia starych instrumentów na dzikich ziemiach Ameryki Płd. Rzekłbym, że po części jest to tło i pretekst do uruchomienia potężnego i wielkiego potoku antropologiczno-poetyckich refleksji na temat dwóch, całkiem różniących się od siebie światów i wszystkiego, na co się składają, oraz samych przeżyć/przemian zachodzących w bohaterze, balansującym między jednym a drugim środowiskiem. W zasadzie bohaterów mamy dwóch: świat i ten dosłowny bohater, po nim wędrujący.


Daję max. Na jednej Podróży na pewno się nie skończy :) Do miejsc takich jak lektura A.Carpenitera chce się wracać

Warsztat autora zasługuje na pochwałę. Wyczuleni na pisarski estetyzm czytelnicy na pewno znajdą w książce sporo momentów, które czytać można do znudzenia - takie majstry!

Treść "Podróży do źródeł czasu" ma formę pamiętnika/dziennika. Przewaga narracji nad dialogami, czytanie książki jest jak słuchanie bezpośredniej relacji opowiadającego. Dzieli się on z nami swoimi...