Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od premiery książki powoli zabierałam się do jej przeczytania. Nie dlatego, że ciekawa byłam jej treści, ale z uwagi na wielki światowy fenomen powieści. I naprawdę nie wiem o co taki hałas?!

1. Książka po prostu nie ma fabuły
2. Bohaterowie kompletnie płascy, bez wyrazu, bez głębi, jak manekiny
3. 500 stron tych samych dialogów i opisów
4. Gdzie ten wyuzdany seks? Bo ja nic nie zauważyłam...
5. Książka jest po prostu MEGA nudna! Ledwo dobrnęłam do końca....

Koszmar, syf, kiła i mogiła....

Od premiery książki powoli zabierałam się do jej przeczytania. Nie dlatego, że ciekawa byłam jej treści, ale z uwagi na wielki światowy fenomen powieści. I naprawdę nie wiem o co taki hałas?!

1. Książka po prostu nie ma fabuły
2. Bohaterowie kompletnie płascy, bez wyrazu, bez głębi, jak manekiny
3. 500 stron tych samych dialogów i opisów
4. Gdzie ten wyuzdany seks? Bo ja...

Po przeczytaniu trylogii Czarnego Maga byłam strasznie ciekawa kolejnej opowieści Trudi Canavan. Jeśli chodzi o styl pisania, wprowadzanie w akcję i stworzenie bohaterów nie zawiodłam się:)

Jedyny mój zarzut to...- za mało napięcia. Podsumowując żadna scena nie wzbudziła we mnie emocji i tego fantastycznego dreszczyku "co będzie dalej, co będzie dalej??!!". Nie zniechęcam się jednak. "Gildia magów" też mnie trochę nudziła, a Nowicjuszka i Wielki Mistrz po prostu pochłonęły. Czytam zatem dalej!

Po przeczytaniu trylogii Czarnego Maga byłam strasznie ciekawa kolejnej opowieści Trudi Canavan. Jeśli chodzi o styl pisania, wprowadzanie w akcję i stworzenie bohaterów nie zawiodłam się:)

Jedyny mój zarzut to...- za mało napięcia. Podsumowując żadna scena nie wzbudziła we mnie emocji i tego fantastycznego dreszczyku "co będzie dalej, co będzie dalej??!!". Nie zniechęcam...

Myślałam, że po bardzo słabej drugiej części "Elita" ta książka zrehabilituje całą trylogię. Niestety się myliłam....Prawdę mówiąc ledwo dobrnęłam do końca powieści, który był oczywiście do przewidzenia. Mnie nic nie zaskoczyło. Nawet koniec historii Aspena wiadomy już był w drugiej części ( jeśli ktoś uważnie czytał :) ).
Ale po kolei:

1. Po pierwsze co to za Państwo bądź Królestwo, na które ciągle napadają rebelianci i NE MA MOŻLIWOŚCI odeprzeć ich ataku? No naprawdę bez przesady... Chyba zamysłem autorki był tzw. element grozy, jednak za każdym razem kiedy pojawiał się motyw ucieczki do schronów moja reakcja była raczej "No błagam...znowu??". Wprowadzanie rebeliantów przez główną bohaterkę na salony, knucie planów za plecami króla i jeszcze, że uchodzi jej to na sucho było nie lada przegięciem. Ponadto sam wątek rebeliantów nic nie wniósł do powieści. Liczyłam na ciekawsze rozwiązanie tego wątku a tak naprawdę skończyło się tylko na schronach.

2. Książka nie ma żadnych zwrotów akcji. Ciągnie się niemiłosiernie i stanowi raczej coś na wzór pamiętnika głównej bohaterki, która nie grzeszy ani mądrością, ani sprytem, ani urokiem,...Nie wspomnę już o zdecydowaniu, odpowiedzialności czy miłości. Nie dość, że America non stop płacze - Nie, przepraszam, wręcz zalewa się łzami ( mniej więcej co 2 stronę) to jeszcze często dzieje się to z byle powodu. Potem nagle z kruchej płaczki zmienia się w (powiedzmy) dojrzałą kobietę wiedzącą czego chce i walczącą o względy ukochanego. Czytelnik ma odczucie nie tylko rozdwojonej jaźni bohaterki ale także i swojej. Nie raz zdarzało mi się cofać do wcześniejszego rozdziału, wersu itd i sprawdzać czy przypadkiem się nie pomyliłam w ocenie lub czegoś nie doczytałam.

3. Pomimo, że już w trzeciej części główna bohaterka decyduje się w końcu na jednego z mężczyzn (Alleluja!) to nadal jej miłość jest dla mnie nie przekonująca. Ponadto obaj bohaterowie - Aspen i Maxon są tak nierealni i płascy, że aż boli. O ile w przypadku Maxona można jeszcze doszukiwać się głębi postaci to Aspen…po prostu jest. Co jakiś czas się pojawia i....nic nie wnosi.

Na koniec dodam, że pomysł autorki bardzo fajny. Jednak realizacja fatalna. Szkoda, że tematem wszystkich części jest niezdecydowanie płaczliwej Americi na jednego faceta, a w ramach urozmaicenia w międzyczasie pojawiają się niezdefiniowane, niedokończone watki o rebeliantach, przymierzu z Włochami, walki Americi z Królem Clarksonem, które oczywiście są płytkie i też nic dodatkowego nie wnoszą. Jedynie człowiek ma ochotę krzyczeć „No wywal ją wreszcie z tego pałacu!”. Z całym szacunkiem, ale czy to nie śmieszne, że król, który bije w tak okrutny sposób swojego syna nie potrafi usunąć z pałacu jednej małej Piątki???
I fakt, że dzieje się tak z powodu jej popularności po prostu mnie nie przekonuje…

No WIELKA SZKODA.

Może jestem już za stara na taką literaturę, ale osobom, które poszukują ciekawych wątków, głębokich postaci i stawiają na realność zdarzeń i zachowań ludzkich tej książki zdecydowanie NIE POLECAM.

Myślałam, że po bardzo słabej drugiej części "Elita" ta książka zrehabilituje całą trylogię. Niestety się myliłam....Prawdę mówiąc ledwo dobrnęłam do końca powieści, który był oczywiście do przewidzenia. Mnie nic nie zaskoczyło. Nawet koniec historii Aspena wiadomy już był w drugiej części ( jeśli ktoś uważnie czytał :) ).
Ale po kolei:

1. Po pierwsze co to za Państwo bądź...