Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę czyta się szybko i nawet przyjemnie, ale główna bohaterka jest okropna! Pijaczka, zakupoholiczka, niewyżyta, wręcz obleśna, kłamczucha, oszustka, naciągaczka, fleja, memeja, prześmiewcza. Nic w jej zachowaniu nie jest urocze. Innych, mniej atrakcyjnych ludzi ma za nic, sama uważa się za nie wiadomo kogo, a reprezentuje dno. Od takich ludzi trzeba trzymać się z daleka. Tak samo jak od jej współlokatorki-idiotki, siostry-idiotki, chłopaka-idioty z zaburzeniami, który raz jest profesjonalistą, a raz zwykłym kanciarzem i lekkomyślnym idiotą i oszustem. Perypetie bohaterki są tak niewiarygodne i bezsensowne, że czasami żal czytać. To nie jest Bridget Jones, którą dało się polubić, tylko zwykła wywłoka, której należałoby się pozbyć z otoczenia. Szkoda, bo potencjał był i można było stworzyć ciekawe perypetie bohaterki w pracy, a wyszły przygody seksualne wulgarnej i ohydnej 'pani przewodniczki'

Książkę czyta się szybko i nawet przyjemnie, ale główna bohaterka jest okropna! Pijaczka, zakupoholiczka, niewyżyta, wręcz obleśna, kłamczucha, oszustka, naciągaczka, fleja, memeja, prześmiewcza. Nic w jej zachowaniu nie jest urocze. Innych, mniej atrakcyjnych ludzi ma za nic, sama uważa się za nie wiadomo kogo, a reprezentuje dno. Od takich ludzi trzeba trzymać się z...

Pomysł na fabułę dość ciekawy i zaskakujące zakończenie, ale dialogi to była męka. Pytania bez odpowiedzi, tłumaczenie tego co odkryli jakimiś półsłówkami i czekanie aż druga osoba się domyśli, wieczne prośby o rozwinięcie tematu (bo jednak się nie domyśliła), jakieś przesadne budowanie napięcia, zamiast prosto z mostu powiedzieć o co chodzi, dziwne porównania, które można by łatwo wytłumaczyć. Wyobraźcie sobie taką rozmowę w sklepie przy zakupie spodni czy buraków, albo odpowiedź przy tablicy:)

Pomysł na fabułę dość ciekawy i zaskakujące zakończenie, ale dialogi to była męka. Pytania bez odpowiedzi, tłumaczenie tego co odkryli jakimiś półsłówkami i czekanie aż druga osoba się domyśli, wieczne prośby o rozwinięcie tematu (bo jednak się nie domyśliła), jakieś przesadne budowanie napięcia, zamiast prosto z mostu powiedzieć o co chodzi, dziwne porównania, które można...

Książkę czyta się szybko, ale miałam wrażenie że autor wrzucił tu wszystkie pomysły jakie mu przyszły do głowy. Motyw z kopułą podobny jak w serialu "Pod kopułą" zresztą chyba na podstawie książki S. Kinga.
Denerwował mnie główny bohater, bo gdy zniknęli wszyscy dorośli i dzieci zebrały się na rynku, to zamiast od razu przeszukać domy aby powyłączać kuchenki i zebrać noworodki, to poszedł z dziewczyną w której się podkochiwał (oczywiście musiała być bardzo piękna i bardzo inteligentna) szukać jej brata. Coś tam później wspomniał o przeszukaniu domów, ale dopiero po 8 dniach (!) przeszukali domy i natrafili na trupa. Kolejna rzecz, nie wierzę, że nikt ze starszych (ekipa Sama) nie potrafił kierować samochodem, chociaż Edilio jeździł koparką i kopał (co raczej jest trudniejsze od kierowania autem). Sam nie rozwijał swoich umiejętności, chociaż wiedział co się święci. Przez jego decyzje i brak opanowania mocy zginęło wiele niewinnych dzieci. Ogólnie to główni bohaterowie tacy miałcy i nijacy (Sam i Astrid), powoli zaczynałam kibicować tym złym.

Książkę czyta się szybko, ale miałam wrażenie że autor wrzucił tu wszystkie pomysły jakie mu przyszły do głowy. Motyw z kopułą podobny jak w serialu "Pod kopułą" zresztą chyba na podstawie książki S. Kinga.
Denerwował mnie główny bohater, bo gdy zniknęli wszyscy dorośli i dzieci zebrały się na rynku, to zamiast od razu przeszukać domy aby powyłączać kuchenki i zebrać...