Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Skaza" nosi na sobie piętno książki komercyjnej, dla niektórych jest to plus (zabicie nudy w podróży?) dla innych minus (po kilku miesiącach wyleci mi z głowy). Jest napisana w sposób, który utrzymuje uwagę i nawet ciekawi, wątki przyzwoicie się przeplatają, zaciekawiają, szczegóły mają znaczenie, a bohaterowie są całkiem przekonujący. Nie jest to jednak książka, dla której zarwałabym kilka nocy, którą polecę wszystkim znajomym od razu po skończeniu epilogu, która pobudzi moją wyobraźnię na tyle, że będę myślała o lekturze tygodnie później. Nazwałam ją komercyjną bo ma zaciekawić, może lekko zaskoczyć, być przyjemną do czytania, styl jest łatwy, lekki, zwykły. To jak najbardziej dobre cechy książki, dlatego oznaczyłam ją jako "dobrą". Nie jest za to wybitna, bo nie szokuje, nie zapiera dechu, nie uczy, nie inspiruje. Myślę, że z takich kryminałów już wyrosłam, teraz od książki oczekuję czegoś więcej.

"Skaza" nosi na sobie piętno książki komercyjnej, dla niektórych jest to plus (zabicie nudy w podróży?) dla innych minus (po kilku miesiącach wyleci mi z głowy). Jest napisana w sposób, który utrzymuje uwagę i nawet ciekawi, wątki przyzwoicie się przeplatają, zaciekawiają, szczegóły mają znaczenie, a bohaterowie są całkiem przekonujący. Nie jest to jednak książka, dla...

Myślę, że w książce jak ta nie ocenia się pomysłu na historię, tylko sposób w jaki została przedstawiona. Nieco filozoficzna. Myślę, że warto podsuwać takie książki młodszym czytelnikom, aby nabierali świadomości jak głęboki i rozległy jest ludzki charakter, jak różne mamy przeżycia, i jak różnie można sobie znimi radzić.

Myślę, że w książce jak ta nie ocenia się pomysłu na historię, tylko sposób w jaki została przedstawiona. Nieco filozoficzna. Myślę, że warto podsuwać takie książki młodszym czytelnikom, aby nabierali świadomości jak głęboki i rozległy jest ludzki charakter, jak różne mamy przeżycia, i jak różnie można sobie znimi radzić.

Książka zachowuje czar tych czasów, zachowuje atmosferę uroczego Avonlea, zachowuje dużą część barwnego charakteru Ani. Widzimy jak Ania dorasta, dostosowuje się do nowych obowiązków, ale nadal pozostaje romantyczką. Muszę ocenić pierwszy tom wyżej, ponieważ mam ogromny sentyment do początków Ani na Zielonym Wzgórzu. Od tej części Ania zaczyna tak naprawdę dorośleć, wydźwięk powieści zmienia się. Magiczna aura poezji ustępuje powoli miejsca powieści obyczajowej opisującej życie rodziny.

Książka zachowuje czar tych czasów, zachowuje atmosferę uroczego Avonlea, zachowuje dużą część barwnego charakteru Ani. Widzimy jak Ania dorasta, dostosowuje się do nowych obowiązków, ale nadal pozostaje romantyczką. Muszę ocenić pierwszy tom wyżej, ponieważ mam ogromny sentyment do początków Ani na Zielonym Wzgórzu. Od tej części Ania zaczyna tak naprawdę dorośleć,...