Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię takie lekkie romansidło przeczytać, tak dla relaksu, ale czasami po prostu brak słów. Potrafię zrozumieć wiele, naprawdę wiele irracjonalnych zachowań zakochanych bohaterów, ale kurczę zobaczyć u dziewczyny z którą zaczyna się spotykać parę siniaków i założyć, że ukrywa przed nim chłopaka, który ją bije? Olać ją i polecieć do innej, żeby zrobiła mu dobrze? To chyba jak dla mnie za wiele. Było tyle możliwości, mógł ktoś ją napaść, mogła być melepetą jak ja i potknięcie się o własne nogi to norma. Co to świadczy o człowieku? Bo w tym momencie to po prostu nam uwłacza. Człowieczeństwo, takie piękne słowo i zabrakło go tu. Ah, po prostu musialam to z siebie wyrzucić.

Lubię takie lekkie romansidło przeczytać, tak dla relaksu, ale czasami po prostu brak słów. Potrafię zrozumieć wiele, naprawdę wiele irracjonalnych zachowań zakochanych bohaterów, ale kurczę zobaczyć u dziewczyny z którą zaczyna się spotykać parę siniaków i założyć, że ukrywa przed nim chłopaka, który ją bije? Olać ją i polecieć do innej, żeby zrobiła mu dobrze? To chyba...

Moja fascynacja twórczością Baczyńskiego sięga daleko wstecz, gdy w podstawówce po raz pierwszy usłyszałam "Elegie o...[chłopcu polskim]. Pamiętam te wzruszenie i zaparty dech, mimo, że nie wszystko było jeszcze dla mnie zrozumiałe. Fascynacja wierszami doprowadziła także, do chęci poznania twórcy. Książka ta daje taką możliwość. Nie dość, że przedstawia wiarygodne fakty, to także i co najważniejsze przepełniona jest poezją Baczyńskiego. Trudno to ująć, ale autorka fenomenalnie odtworzyła nastrój panujący w wierszach Baczyńskiego. Cała książka jest bardzo autentyczna i napisana pięknym językiem. Nie mogę także pominąć najważniejszego wątku, czyli miłości Basi i Krzysia. Autorka ponownie znakomicie ukazuje łączące ich uczucie. Cała ich historia, a także sposób przedstawienia jej jest bardzo emocjonalny. Dzięki tej książce Baczyński stał mi się jeszcze bliższy.

Moja fascynacja twórczością Baczyńskiego sięga daleko wstecz, gdy w podstawówce po raz pierwszy usłyszałam "Elegie o...[chłopcu polskim]. Pamiętam te wzruszenie i zaparty dech, mimo, że nie wszystko było jeszcze dla mnie zrozumiałe. Fascynacja wierszami doprowadziła także, do chęci poznania twórcy. Książka ta daje taką możliwość. Nie dość, że przedstawia wiarygodne fakty,...

Książka fascynująca, gdyż przybliża dwie jakże ciekawe postacie. Odkąd pierwszy raz trafiłam na twórczość Mistrza Beksińskiego, chciałam dowiedzieć się co dzieje się w umyśle artysty,gdyż zawsze interesował mnie proces twórczy z bardziej psychologicznego podejścia. Dla mnie to zwykle był koncept natchnienia, ideologiczna wizja twórcza. Książka pozwala zerknąć w życie artysty, a co za tym idzie poznać jego postrzeganie własnych obrazów. Mimo, iż sama też często interpretuje dzieła malarskie czy literackie, to bliżej mi do podejścia Beksińskiego, że nie wszystko musi posiadać ową interpretacje. Tak też było z jego dziełami, były inspirowane jak mówił literaturą, czy jakimś wydarzeniem, ale nie miały przedstawiać nic z tego, czego wyszukiwali w nich krytycy i liczni znawcy. Książka jak sam tytuł mówi jest portretem, przedstawiającym życie dwóch wybitnych jednostek - ojca i syna - którzy definitywnie mieli wpływ na propagowanie kultury w Polsce w tych ciężkich dla niej czasach.

Książka fascynująca, gdyż przybliża dwie jakże ciekawe postacie. Odkąd pierwszy raz trafiłam na twórczość Mistrza Beksińskiego, chciałam dowiedzieć się co dzieje się w umyśle artysty,gdyż zawsze interesował mnie proces twórczy z bardziej psychologicznego podejścia. Dla mnie to zwykle był koncept natchnienia, ideologiczna wizja twórcza. Książka pozwala zerknąć w życie...