Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pan Jacek z tak wielką czułością w stosunku do osób pokrzywdzonych potraktował temat przemocy w rodzinie, że trudno powstrzymać łzy, nie tylko z powodu historii opowiedzianych w książce. Osobom pokrzywdzonym należy się wielki szacunek za odwagę - mam nadzieję, że kiedyś i "cywile" i prawodawcy otrząsną się z amoku i zaczną dotrzegać skalę problemu i karać należycie za przestępstwa w tym obszarze.
Dziękuję za tak ważną książkę, jedną z najważniejszych jakie przeczytałam w życiu.

Pan Jacek z tak wielką czułością w stosunku do osób pokrzywdzonych potraktował temat przemocy w rodzinie, że trudno powstrzymać łzy, nie tylko z powodu historii opowiedzianych w książce. Osobom pokrzywdzonym należy się wielki szacunek za odwagę - mam nadzieję, że kiedyś i "cywile" i prawodawcy otrząsną się z amoku i zaczną dotrzegać skalę problemu i karać należycie za...

Darzę góry ogromnym sentymentem, od lat trekking to dla mnie ulubiona forma wysiłku fizycznego. Tatry kocham - po prostu. Dlatego ten niemal idealnie napisany reportaż wzbudził we mnie całe spektrum emocji: od ogromnego wzruszenia postawą ratowników TOPRu, przez złość na ludzką bezmyślność, aż po rozczarowanie i zażenowanie traktowaniem ratowników przez instytucje państwowe. Szczegółowo opisana praca TOPRu, często humorystycznie przedstawione skutki ludzkiej głupoty, poruszona tematyka kobiet w ratownictwie górskim, ale też sięgnięcie aż do sytuacji ekonomicznej TOPRu i ratowników (plus lekkie pióro) w moich oczach uczyniły tę książkę jedną z najlepszych pozycji w swoim gatunku w Polsce. Ratownicy, Pani Beato, gratulacje wspaniałej roboty, a nam - miłośnikom Tatr - życzę dużo zdrowego rozsądku na co dzień i w obliczu (zdarzających się, bo ludzkich) błędów i rozterek na szlaku!

Darzę góry ogromnym sentymentem, od lat trekking to dla mnie ulubiona forma wysiłku fizycznego. Tatry kocham - po prostu. Dlatego ten niemal idealnie napisany reportaż wzbudził we mnie całe spektrum emocji: od ogromnego wzruszenia postawą ratowników TOPRu, przez złość na ludzką bezmyślność, aż po rozczarowanie i zażenowanie traktowaniem ratowników przez instytucje...

Wracałam do tej książki co kilka dni - kiedy nie miałam jej w rękach, nie tęskniłam. Ale kiedy zaczynałam czytać, nie mogłam się oderwać. Fascynujące piekło. Dla ostatnich kilkunastu stron warto było przebrnąć pierwsze czterysta. ;) Po Krawym Południku, Drodze i W Ciemności potrzebuję przerwy od McCarthy'ego - przynajmniej dziesięciu lat.

Wracałam do tej książki co kilka dni - kiedy nie miałam jej w rękach, nie tęskniłam. Ale kiedy zaczynałam czytać, nie mogłam się oderwać. Fascynujące piekło. Dla ostatnich kilkunastu stron warto było przebrnąć pierwsze czterysta. ;) Po Krawym Południku, Drodze i W Ciemności potrzebuję przerwy od McCarthy'ego - przynajmniej dziesięciu lat.