Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tym piekielnie drogim kraju, ale też samotnym, odludnym i melancholijnym, jakim jest Islandia, dokąd może już nigdy nie wrócisz, gdy stoisz pośród smaganych wiatrem pól lawy i oglądasz zielony taniec na niebie - nic nie ma i nie powinno mieć znaczenia. Tym bardziej twoje rozczarowanie.

W tym piekielnie drogim kraju, ale też samotnym, odludnym i melancholijnym, jakim jest Islandia, dokąd może już nigdy nie wrócisz, gdy stois...

Według wielu poznanych przez nas Islandczyków, na końcu świata - jak często określa się na północy zachód Islandii - znaleźć można wszystko, choć nie ma tu prawie niczego.

Według wielu poznanych przez nas Islandczyków, na końcu świata - jak często określa się na północy zachód Islandii - znaleźć można wszystko,...

A jednak nawet dziś słyszymy pełne zdziwienia pytania: cóż za pożytek z podróży badawczych? Cóż dobrego nam dają? Zawsze sobie odpowiadam, że małym umysłom starcza miejsca jedynie na myśli o chlebie i maśle.

A jednak nawet dziś słyszymy pełne zdziwienia pytania: cóż za pożytek z podróży badawczych? Cóż dobrego nam dają? Zawsze sobie odpowiadam, ż...

Mięso z rekina to największy przysmak na Islandii. Śmierdzi tylko przez dwanaście lat. Ten ma trzynaście i amoniak dawno się już ulotnił. Pięknie pachnie. (...) Proboszcz wyjął scyzoryk, odkroił plasterek, zaczął żuć i mlaskać, z zadowoloną miną ocenił smak, a następnie powiedział: - Jest taki, jaki powinien być.

Mięso z rekina to największy przysmak na Islandii. Śmierdzi tylko przez dwanaście lat. Ten ma trzynaście i amoniak dawno się już ulotnił. Pi...

Następnie nalał kawy do dwóch starych, glinianych słoików, które z pewnością niegdyś służyły jako opakowanie duńskiej marmolady, importowanej na początku naszego stulecia. Każdy z nich miał pojemność około pół litra. Przy pomocy szpachli nabrał z kwadratowego pudełka ogromną ilość cukru, którą wsypał do kawy, aż się wylewała, i sześciocalowym gwoździem wymieszał dla nas obu.

Następnie nalał kawy do dwóch starych, glinianych słoików, które z pewnością niegdyś służyły jako opakowanie duńskiej marmolady, importowane...

Pierwsza rzecz, którą przybysz czuje się uderzony, gdy statek zbliża się do portu Havnen, stolicy Faerø, jest niepozorność tego miasta i olbrzymie pustkowie jakim jest ono otoczone ze wszystkich stron. W dół aż do nagiego wybrzeża, które morze poszarpało w niezliczone cyple i szkiery, ciągnie się tylko skaliste pustkowie; ku górze przechodzi ono w pustynne pasmo wzgórz, a za nim wznoszą się dzikie górskie turnie. I oto człowiek przybył do jednego z tych miejsc, gdzie świat się kończy, do dalekich wysp, które Wergiliusz w swoich Georgikach wspomina z pewną jakby trwogą jako Ultima Thule.

Pierwsza rzecz, którą przybysz czuje się uderzony, gdy statek zbliża się do portu Havnen, stolicy Faerø, jest niepozorność tego miasta i olb...

Och, trudno nie tęsknić za Islandią, tą najdziwniejszą w świecie krainą, ulepioną z ognia i lodu.

Och, trudno nie tęsknić za Islandią, tą najdziwniejszą w świecie krainą, ulepioną z ognia i lodu.

Odczuwał potrzebę znalezienia się wśród prawdziwych ludzi, posłuchania jasnej i zrozumiałej rozmowy osób wykształconych, języka czystszego i szlachetniejszego niż ten, jaki na co dzień brzmiał mu w uszach, owa gwara farerska, mieszanina norweskiego z pierwotnymi dźwiękami mowy świata podziemnych koboldów, gnomów i trollów.

Odczuwał potrzebę znalezienia się wśród prawdziwych ludzi, posłuchania jasnej i zrozumiałej rozmowy osób wykształconych, języka czystszego i...

Jak to podkreślałem już tyle razy przedtem, choć może jeszcze nie dość często i nie dość stanowczo - bo wciąż jeszcze wydają się istnieć osoby nieprzekonane - absolutny środek świata znajduje się na Wyspach Owczych i nosi nazwę Tórshavn.

Jak to podkreślałem już tyle razy przedtem, choć może jeszcze nie dość często i nie dość stanowczo - bo wciąż jeszcze wydają się istnieć oso...