Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Będę milczeć" to zdecydowanie książka, o której nie zapomnimy jeszcze długo po jej przeczytaniu. Jest niesamowicie wciągająca, niejednokrotnie wywołuje na twarzy uśmiech, do tego łączy moje dwa ulubione gatunki, czyli romans z sensacją.

Narracja w tej książce jest prowadzona przez Emily i momentami brakowało mi perspektywy Nate'a. Po prostu zżerała mnie ciekawość, co siedzi w tej pięknej głowie. Jednak zdaję sobie sprawę z tego, że wtedy nie byłby owiany tą tajemniczością, która ostatecznie dodawała mu i całej historii uroku i pazurów.

Autorka świetnie operuje słowem, wprowadza czytelnika w ciągły stan niepewności, do tego stworzyła interesującą, wartką i pełną tajemnic fabułę, dzięki czemu od książki nie sposób się oderwać i mimo że jest to niezły grubasek, czyta się ją z prędkością światła. Oczywiście były momenty, gdzie głównie zachowanie Emily doprowadzało mnie do szału, ale po za tym bohaterowie również zostali świetnie wykreowani i naprawdę ich polubiłam. Czuć pomiędzy nimi chemię, ich dialogi są ciekawe i błyskotliwe, a erotyczne sceny, których jest co prawda niewiele, bardzo dobre.

Zakończenie jest... zaskakujące. Z jednej strony rozdzierające serce, z drugiej kojące, dające nadzieję. Dowiedziałam się od autorki, że miała to być powieść jednotomowa, ale wierzę że Pani Maja zlituje się nad swoimi ukochanymi czytelnikami i po raz kolejny zaserwuje nam niezły rollercoaster emocji, z bohaterami tej pięknej, przejmującej historii.

Kochani, jeśli mieliście jakieś wątpliwości co do tego tytułu, to mam nadzieję, ze skutecznie Wam je rozwiałam. Książka jest naprawdę świetna i gorąco ją Wam polecam.

"Będę milczeć" to zdecydowanie książka, o której nie zapomnimy jeszcze długo po jej przeczytaniu. Jest niesamowicie wciągająca, niejednokrotnie wywołuje na twarzy uśmiech, do tego łączy moje dwa ulubione gatunki, czyli romans z sensacją.

Narracja w tej książce jest prowadzona pr...

Rozwiń

Zwiń

Po przeczytaniu „Będę milczeć” po prostu nie wyobrażałam sobie nie sięgnąć po najnowszą książkę autorki. I choć „Twoimi oczami” dla mnie osobiście jest pozycją nieco słabszą niż wspomniany wcześniej tytuł, to i tak absolutnie nie żałuję, że sięgnęłam po tę książkę. Wiem też, że w przyszłości na pewno nadrobię wszystkie pozostałe tytuły Pani Mai, oraz z przyjemnością sięgnę po te, które mam nadzieję regularnie będą spod jej pióra wychodziły.

Mimo kilku denerwujących niuansów, głównie dotyczących charakteru i zachowania głównej bohaterki, książkę czytało mi się naprawdę dobrze. Choć nie chciałabym, żebyście zrozumieli mnie źle. To, że mnie Haley irytowała, nie oznacza wcale, że postać ta została źle wykreowana. Wręcz przeciwnie. Autorka zrobiła to bardzo dobrze, w sposób przemyślany stworzyła bohaterkę, która boryka się z wieloma kompleksami i na swój sposób próbuje z nimi walczyć. I jakby mnie nie denerwowało to, że je ma, tylko bardziej fakt, że nie potrafi się im przeciwstawić, uwierzyć w siebie i swoją wartość, przez co momentami zachowywała się po prostu nieco głupio. Miałam szczerą ochotę porządnie nią potrząsnąć i przemówić jej do rozsądku.

Po za tym akcja wciągnęła mnie od pierwszych stron. Połączenie romansu z wątkiem sensacyjnym, który co prawda był dość przewidywalny, ale mimo wszystko dodawał odrobiny dreszczyku do całej tej historii, sprawiło, że bardzo chętnie wracałam do czytania i z przyjemnością zatapiałam się w świecie wykreowanym przez autorkę.

Generalnie książka może i nie jest niczym wybitnym, niemniej jednak ja osobiście spędziłam z nią naprawdę fajny czas. Właściwie nie było dnia, bym nie przeczytała choć kilku rozdziałów, co świadczy o niej bardzo dobrze, ponieważ ja ostatnio jestem trochę na bakier z czytaniem. Także jeśli szukacie czegoś, co pozwoli Wam się na chwilę oderwać od codziennych obowiązków i trosk to ja osobiście „Twoimi oczami” z czystym sumieniem polecam. Jest to książka, która niewątpliwie Was wciągnie i dostarczy mnóstwa rozmaitych emocji.

Po przeczytaniu „Będę milczeć” po prostu nie wyobrażałam sobie nie sięgnąć po najnowszą książkę autorki. I choć „Twoimi oczami” dla mnie osobiście jest pozycją nieco słabszą niż wspomniany wcześniej tytuł, to i tak absolutnie nie żałuję, że sięgnęłam po tę książkę. Wiem też, że w przyszłoś...

Rozwiń

Zwiń

"Będę żyć" to bardzo przeze mnie wyczekiwana kontynuacja "Będę milczeć". Kontynuacja, której też się okropnie obawiałam. "Będę milczeć" zakończyło się w taki sposób, że jeszcze długo po przeczytaniu tej historii nie mogłam się po niej otrząsnąć. To co się tam wydarzyło, jest po prostu niesprawiedliwe. Bałam się, że "Będę żyć" nie złagodzi bólu, jaki wywołała pierwsza część. Co nie znaczy, że nie miałam nadziei na happy end. Bardzo na niego liczyłam.

Oczywiście autorka miała inny pomysł na dalsze losy Emily niż ja, ale ostatecznie jestem jej to w stanie wybaczyć, bo naprawdę fajnie to rozegrała. Książkę czytało mi się z równie dużą przyjemnością co "Będę milczeć".

Tak jak w poprzedniej części autorka i w tej, łączy romans z wątkiem sensacyjnym, dzięki czemu ja jestem totalnie kupiona. Książka wywołuje dużo emocji, przez co naprawdę ciężko jest się od niej oderwać. I choć nadal jest mi trochę przykro, że życie Emily w pierwszej części potoczyło się w taki, a nie inny sposób, a kontynuacja trochę odbiega od moich wyobrażeń, to mimo wszystko cieszę się, że ją przeczytałam. A najbardziej jestem wdzięczna autorce, że zdecydowała się ją w ogóle napisać, bo początkowo podobno miała to być powieść jednotomowa.

Jeśli jeszcze jakimś cudem nie znacie pokręconej historii Emily, to gorąco polecam Wam nadrobić zaległości. ❤️

"Będę żyć" to bardzo przeze mnie wyczekiwana kontynuacja "Będę milczeć". Kontynuacja, której też się okropnie obawiałam. "Będę milczeć" zakończyło się w taki sposób, że jeszcze długo po przeczytaniu tej historii nie mogłam się po niej otrząsnąć. To co się tam ...

Rozwiń

Zwiń

Jako wielka fanka romansów z wątkami sensacyjnymi, mogę śmiało powiedzieć, że nie łatwo znaleźć dobry tytuł w tym gatunku. A już na pewno nie na polskim rynku, spod pióra polskiej autorki. Ale moi drodzy! Maja Drożdż jest idealnym przykładem na to że można!

"Zawierucha" to kolejna świetna pozycja spod jej pióra, która od samego początku wciąga nas w wir różnorakich emocji. Dzieje się, oj dzieje, przez co naprawdę ciężko się od tej książki oderwać.

W trakcie czytania "Zawieruchy" przeżyłam niemały szok i bałam się, jak autorka wybrnie z tej sytuacji, na szczęście nie było tak źle. 🙊

Szczerze? Z każdą kolejną książką autorki lubię ją coraz bardziej! Cieszę się, że te prawie 2 lata temu trafiłam na zapowiedź "Będę milczeć" i skontaktowałam się z panią Mają. Nie wiem czy kiedykolwiek jakaś jej pozycja przebije wspomniany przeze mnie tytuł, bo jednak mam do tej historii ogromny sentyment i moje serce zdecydowanie należy do tej dylogii. Jednak każdą książkę autorki czytam z ogromną przyjemnością. To takie moje comfort reading books. Chociaż autorka tak zawsze miesza i kombinuje, że emocje podczas czytania sięgają zenitu, ale to właśnie jest w tym wszystkim najlepsze. O tych książkach nie da się tak po prostu zapomnieć. ❤️

Jako wielka fanka romansów z wątkami sensacyjnymi, mogę śmiało powiedzieć, że nie łatwo znaleźć dobry tytuł w tym gatunku. A już na pewno nie na polskim rynku, spod pióra polskiej autorki. Ale moi drodzy! Maja Drożdż jest idealnym przykładem na to że można!

"Zawierucha" to kole...

Rozwiń

Zwiń

"Nie będzie z tego happy endu" czytało mi się po prostu rewelacyjnie. Dosłownie nie wiem kiedy przeczytałam tę książkę. Rano zaczęłam, a wieczorem okazało się, że to już koniec. Niesamowicie wkręciłam się w tę historię, chociaż początkowo podchodziłam do niej ostrożnie. Nie byłam przekonana, czy aby na pewno mi się spodoba, ale już po kilku pierwszych rozdziałach przepadłam!

Zdecydowanie jest to książka nieszablonowa, inna niż większość romansów. Mamy tu czas teraźniejszy, oraz retrospekcje sprzed kilku lat. Zazwyczaj tego nie lubię, często takie powroty do przeszłości mnie nieco nudzą, ale tutaj było zupełnie inaczej. Autorka stworzyła niezwykle ciekawą, przemyślaną i wciągającą historię, a jej styl bardzo przypadł mi do gustu. Jedyne do czego mogę się przyczepić, to do tego, że zabrakło mi tu takich konkretnych, pikantniejszych scen pomiędzy bohaterami, bo tak na prawdę na próżno tu takich szukać. Przez to czuję może lekki niedosyt, ale absolutnie nie chcę się czepiać, bo generalnie, tak jak wspomniałam już na początku, "Nie będzie z tego happy endu" wciągnęło mnie totalnie i wypluło dopiero na sam koniec.


Polecam!

"Nie będzie z tego happy endu" czytało mi się po prostu rewelacyjnie. Dosłownie nie wiem kiedy przeczytałam tę książkę. Rano zaczęłam, a wieczorem okazało się, że to już koniec. Niesamowicie wkręciłam się w tę historię, chociaż początkowo podchodziłam do niej ostrożnie. Nie byłam...

Rozwiń

Zwiń

Lubię książki Alicji Sinickiej, jedne bardziej, drugie mniej, ale póki co nie trafiłam jeszcze na taką, która nie podobałaby mi się wcale. Przepadam za stylem autorki, dobrze czyta mi się jej historie, są wciągające, zagmatwane, ale przy tym lekkie. Jakkolwiek to brzmi. Po prostu lubię sięgać po jej twórczość i robię to bez większego zastanowienia.

Gdy odnalazłam wśród zapowiedzi "Karnawał" od razu wrzuciłam go sobie na wirtualną półkę. I po przeczytaniu stwierdzam, że jest to zdecydowanie jedna z najlepszych książek autorki.

"Karnawał" niesamowicie mnie wciągnął, dzieje się tu sporo aż do samego końca, a rozwiązanie sprawy jest tak nieoczywiste, zaskakujące, wręcz szokujące, że nie ma absolutnie mowy o jakiejkolwiek nudzie podczas czytania. Także jeśli lubicie twórczość Alicji Sinickiej, albo chcielibyście dopiero zacząć przygodę z jej książkami, to myślę, że "Karnawał" jest jak najbardziej dla Was. Polecam gorąco!

Lubię książki Alicji Sinickiej, jedne bardziej, drugie mniej, ale póki co nie trafiłam jeszcze na taką, która nie podobałaby mi się wcale. Przepadam za stylem autorki, dobrze czyta mi się jej historie, są wciągające, zagmatwane, ale przy tym lekkie. Jakkolwiek to brzmi. Po prostu lubię się...

Rozwiń

Zwiń

Ależ cudnie bawiłam się przy tej historii!

Co prawda pierwsze kilkadziesiąt stron nie wciągnęło mnie jakoś specjalnie, ale jak już przez nie przebrnęłam to zabawa była naprawdę zacna. Książka podobała mi się do tego stopnia, że przeczytałam ją praktycznie w jeden dzień, a następnego przesłuchałam ją w formie audiobooka na legimi. Nie pytajcie... :D

Jest to zdecydowanie lekka, niezobowiązująca historia, która ma dostarczyć nam niezłej zabawy. Nie doszukiwałabym się tu jakiegoś drugiego dna, bo wtedy możecie się troszkę rozczarować. Natomiast jeśli szukacie czegoś przy czym nie raz się uśmiechniecie i ogólnie miło spędzicie wieczór to zdecydowanie polecam. Chociaż z drugiej strony na pewno znajdą się osoby, które to drugie dno odnajdą. Dla mnie jednak ta historia była czystą rozrywką i raczej z takim właśnie nastawieniem proponowałabym sięgać po "Nie pozdrawiam, Ethan".

Ależ cudnie bawiłam się przy tej historii!

Co prawda pierwsze kilkadziesiąt stron nie wciągnęło mnie jakoś specjalnie, ale jak już przez nie przebrnęłam to zabawa była naprawdę zacna. Książka podobała mi się do tego stopnia, że przeczytałam ją praktycznie w jeden dzień, a następnego prze...

Rozwiń

Zwiń

Dzisiaj, wreszcie udało mi się skończyć "Wołanie kukułki". Generalnie historia bardzo mi się podobała, ale przyznaję, że czytało mi się to nieco ciężko, przez ilość, moim zdaniem, zbędnych opisów. Przeczytałam nieco ponad połowę, po czym wpadłam na genialny pomysł, by sprawdzić, czy nie ma może tego tytułu na Legimi w audiobooku. BYŁ!

Postanowiłam więc spróbować w ten sposób. Okazało się, że był to absolutny strzał w dziesiątkę. W formie audiobooka ta książka bardzo zyskała w mojej ocenie. Słuchało mi się jej zdecydowanie lepiej, niż czytało, więc ściągnęłam sobie od razu 2 tom. Przy okazji dowiedziałam się, że Maciej Stuhr jest świetnym lektorem. 😃

Co do samej historii, jest ciekawa, mnie osobiście wciągnęła, ale nie jest to książka, w której dzieje się jakoś szczególnie dużo. Akcja raczej spokojnie sunie do przodu, kolejno odkrywając tropy, mi jednak totalnie to nie przeszkadzało. Jedynie te opisy...😴🤣

A zakończenie? Cóż.. zaskakujące, choć skłamałabym gdybym powiedziała, że nie brałam podobnego scenariusza pod uwagę. Za każdym jednak razem dochodziłam do wniosku, że to przecież bez sensu, ale okazało się, że sens miało. 🙂

AN.SUBIEKTYWNIE
https://www.facebook.com/angelika.jasiukajc.blog/

Dzisiaj, wreszcie udało mi się skończyć "Wołanie kukułki". Generalnie historia bardzo mi się podobała, ale przyznaję, że czytało mi się to nieco ciężko, przez ilość, moim zdaniem, zbędnych opisów. Przeczytałam nieco ponad połowę, po czym wpadłam na genialny pomysł, by sprawdzić, ...

Rozwiń

Zwiń

Potrzebuję drugiego tomu. Teraz. Już. Natychmiast! ❤

Jakby... ja się domyślałam, że przyczynę dziwnego zachowania Riona prawdopodobnie poznamy na końcu, ale nie spodziewałam się, że autorka zrzuci na nas taką bombę! W ostatnim zdaniu. Bez cienia jakichkolwiek wyjaśnień i szczegółów...

Sięgając po "Swallow" totalnie nie spodziewałam się tego, co otrzymałam. Jak pewnie niektórzy z Was wiedzą, bardzo lubię sięgać po twórczość nowych autorów. Lubię odkrywać, ekperymentować, testować, ale często się rozczarowuję. Zwłaszcza jeśli chodzi o twórczość rodzimych autorów, przez co, przez długi czas raczej ich omijałam. Dopiero tak naprawdę może z rok temu zaczęłam się przełamywać i dzięki temu odkryłam masę wspaniałych historii. Jedną z nich jest właśnie "Swallow". Nie wiem, jak do tego doszło, że wcześniej nawet nie słyszałam o Aleksandrze Muraszce! Zdecydowanie warto to nazwisko zapamiętać. ❤

"Swallow" mimo, że jest niezłym grubaskiem, czyta się rewelacyjnie szybko, w ogóle nie czuć tych, prawie 600 stron. Bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani, dialogi między nimi są ciekawe, a historia choć trudna, jest mega wciągająca i praktycznie czyta się sama.

Ta książka jest po prostu REWELACYJNA! Oczywiście, momentami mnie cholernie denerwowała, generalnie wywoływała we mnie mnóstwo różnych emocji, ale ostatecznie wszystkie wpłynęły na pozytywny odbiór książki. POLECAM! POLECAM! POLECAM!

https://www.facebook.com/angelika.jasiukajc.blog/

Potrzebuję drugiego tomu. Teraz. Już. Natychmiast! ❤

Jakby... ja się domyślałam, że przyczynę dziwnego zachowania Riona prawdopodobnie poznamy na końcu, ale nie spodziewałam się, że autorka zrzuci na nas taką bombę! W ostatnim zdaniu. Bez cienia jakichkolwiek wyjaśnień i szczegółów...

Si...

Rozwiń

Zwiń