Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest niemiłosiernie nudna. Takie połączenie serialu dokumentalnego BBC, który leci w telewizji w niedzielne popołudnie z serią "Była sobie historia" i "Byli sobie odkrywcy".

Wszelkie przykłady i wyjaśnienia ciągną się bez końca i czasami bez sensu. Wiele zdarzeń historycznych naciąganych do postawionej tezy, a większość natchnionych "mądrości" jest godnych człowieka, który na wszystkim zna się co najmniej w stopniu dobry.

Byłem ciekawy jak to się stało, że Harari został prorokiem współczesności i z pewnością książka odpowiadająca na to pytanie była ciekawsza od książek samego Harariego.

Książka jest niemiłosiernie nudna. Takie połączenie serialu dokumentalnego BBC, który leci w telewizji w niedzielne popołudnie z serią "Była sobie historia" i "Byli sobie odkrywcy".

Wszelkie przykłady i wyjaśnienia ciągną się bez końca i czasami bez sensu. Wiele zdarzeń historycznych naciąganych do postawionej tezy, a większość natchnionych "mądrości" jest godnych...

Kawał historii Polski, przekazane olbrzymie emocje autora, ale jednak dzieło literacko nierówne.

Bardzo polecam audiobooka przeczytanego przez przez Jerzego Wardejna.

Kawał historii Polski, przekazane olbrzymie emocje autora, ale jednak dzieło literacko nierówne.

Bardzo polecam audiobooka przeczytanego przez przez Jerzego Wardejna.

Książka, o której było bardzo głośno i która zyskała dodatkową popularność dzięki oskarowej adaptacji filmowej rozczarowuje.

Autorka podkreśla, że przez 3 lata wędrowała z amerykańskimi nomadami, słuchała ich, zbierała ich historie i żyła z nimi. W żadnym wypadku nie kwestionuję reporterskiego poświęcenia autorki, ale jego rezultat jest co najmniej niezadawalający. Poniżej 3 kwestie, które uznałem za warte poruszenia:

1) nomadowie i ich historie sprzed życia w kamperze - jak na 3 lata riserczu zaskakująca jest płytkość i pobieżność historii poszczególnych nomadów i przyczyn, dla których znaleźli się w drodze. Historia większości bohaterów przedstawiona jest w schemacie: "żyłem w domu, coś się pogorszyło (rozwód, utrata pracy, chybiona inwestycja) i teraz jeżdżę samochodem i prowadzę bloga". Brakuje mi głębszych opisów rozterek i przedstawienia drogi bohaterów do kampera;

2) codzienne życie nomadów - zdaję sobie sprawę, że autorka starała się opisać "zwykłe życie", ale wyszło jej to wyjątkowo nudno i nieinteresująco. W wielu miejscach zadawałem sobie pytanie: do czego służy ten fragment? Dla mnie szczytem była historia zatrzaśnięcia kluczyków w kamperze, którą można streścić następująco: wyszłyśmy z kampera, bo coś nas zaniepokoiło, okazało się, że to nic takiego, wróciłyśmy do kampera, w którym zatrzasnęły się drzwi a w środku był pies. Na szczęcie pies miał jedzenie i wodę, a rano otworzyłyśmy drzwi. Kurtyna.

3) elementy "akcji" w książce - co jakiś czas autorka raczy czytelnika opisami "strasznych" przeżyć, co do których nie wątpię, że mogły powodować niepokój, ale w większości przypadków historie nadają są bez znaczenia, a sposób ich przedstawienia przypomina opowiadanie gimnazjalisty. Przykłady: "Siedziałam w kamperze, ktoś zastukał i bardzo się przestraszyłam, że to policja, ale to nie była policja". "Jechałam przez pustynię. Wiem, że w takiej sytuacji awaria może się źle skończyć, a po drodze widziałam człowieka, który dziwnie się na mnie patrzył. Ale tym razem nic się nie stało (poza tym że przez drogę przebiegł szary zając z monstrualnymi uszami)". "Jechałam przed Lindą. Minęła nas ciężarówka, a Linda nie wyjechała z zakrętu przez dłuższy czas. Ale za chwilę Linda wyjechała z zakrętu. Przez ten czas, kiedy jej nie widziałam, bardzo się o nią martwiłam".

Oczekiwałem czegoś podobnego do "Obcych we własnym kraju" albo czegoś literacko zbliżonego do "Gron gniewu" (podobieństwo tematu sprawia, że nie sposób uciec do prozy Steinbacka). Przeczytałem zaś książkę na ważny temat, ale napisaną słabo i w nieciekawy sposób. Duża szkoda.

Książka, o której było bardzo głośno i która zyskała dodatkową popularność dzięki oskarowej adaptacji filmowej rozczarowuje.

Autorka podkreśla, że przez 3 lata wędrowała z amerykańskimi nomadami, słuchała ich, zbierała ich historie i żyła z nimi. W żadnym wypadku nie kwestionuję reporterskiego poświęcenia autorki, ale jego rezultat jest co najmniej niezadawalający....