Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Elena Richardson to idealna żona i matka, która kontroluje starannie każdy aspekt życia i utrzymuje go w zgodzie z powszechnie przyjętymi normami. Mia Warren to lekceważąca społeczne schematy artystka, niestabilna finansowo i przemieszczająca się z miejsca na miejsce celem realizacji kolejnych projektów, samotnie wychowująca dorastającą córkę. Przecięcie się dróg tych dwóch kobiet w roli wynajmującej i najemczyni wywoła lawinę zdarzeń, a czytelnikowi przyjdzie zmierzyć się z ogromem egzystencjalnych tematów.

Reakcja na narzucane przez społeczeństwo standardy, aspekty wpływające na naszą tożsamość, wyzwania okresu dojrzewania. Siła macierzyńskiej miłości, zawiłości klasowo-rasowe, ciężar głęboko skrywanych sekretów. „Małe ogniska” to kameralna, przepełniona emocjami opowieść stawiająca w centrum tak różne od siebie rodzinne historie i skomplikowane międzyludzkie relacje. Składa się na nią wiele mikroświatów, a także sieć pozorów, tajemnic i napięć, które przypominając samotnie niewinne iskierki, prowadzą finalnie do wielkiego, niszczycielskiego, oczyszczającego pożaru.

Mnogość poruszanych w powieści dylematów może nieco przytłoczyć, zwłaszcza tych, którzy preferują skupienie się na jakimś motywie przewodnim. Można również odnieść wrażenie, że pewne kwestie ukazane zostały zbyt kontrastowo, bez miejsca na coś pomiędzy. Nie zmienia to jednak faktu, że autorka ciekawie zderzyła w „Małych ogniskach” mnogość punktów widzenia na bliskie nam wszystkim tematy, zainspirowała do własnych przemyśleń i utwierdziła w przekonaniu, że pomimo ogólnych definicji miłości czy szczęścia, każdy z nas musi wypracować własne. Powieść przeczytałam wręcz jednym tchem, nie mogąc jednocześnie oprzeć się wrażeniu, że tak szeroki wachlarz poruszanych tematów zmniejszył nieco jej siłę rażenia.

Elena Richardson to idealna żona i matka, która kontroluje starannie każdy aspekt życia i utrzymuje go w zgodzie z powszechnie przyjętymi normami. Mia Warren to lekceważąca społeczne schematy artystka, niestabilna finansowo i przemieszczająca się z miejsca na miejsce celem realizacji kolejnych projektów, samotnie wychowująca dorastającą córkę. Przecięcie się dróg tych dwóch...

Jo Nesbo, skandynawski autor, w którego świetnych kryminałach kiedyś się zaczytywałam, powrócił z nową propozycją - swoją pierwszą powieścią grozy! Przyznam, że byłam niesamowicie ciekawa, jak pisarz poradził sobie w takiej odsłonie, a teraz, już po lekturze, mogę pogratulować mu naprawdę udanego gatunkowego debiutu. Czego możemy się spodziewać, sięgając po „Nocny dom”? I komu ten tytuł szczególnie polecam?

Ballantyne to niczym niewyróżniające się amerykańskie miasteczko, do którego po tragicznej śmierci rodziców trafia czternastoletni Richard. Chłopak nie może się tu odnaleźć i skutecznie przyciąga wszelkie kłopoty, ale prawdziwy koszmar zacznie się dopiero pewnego popołudnia w budce telefonicznej, gdy wraz z kolegą wybiorą dla żartu wskazany na chybił trafił numer. Wtedy, gdy z słuchawki popłynie mroczny głos, a następnie uczyni sobie ona z dzwoniącego makabryczny, krwawy posiłek.

Dobrze czytacie! Pożerająca ludzi słuchawka czy przemiana w robale - na podobne rewelacje podczas lektury „Nocnego domu” musicie się nastawić!

Vibe tej powieści porównałabym do książek Stephena Kinga. Gawędziarski styl, nastoletni bohaterowie szukający przygód, którzy muszą następnie sami zmierzyć się z uwolnionym nieopatrznie złem z uwagi na zatwardziałych, sceptycznych, niewierzących w wymykające się logicznemu myśleniu zjawiska dorosłych. Jest sporo humoru, niewyjaśniona sprawa sprzed lat i wyraźny klimat klasycznych powieści grozy - takich nieco przerysowanych, wręcz kiczowatych, co należy tu postrzegać jedynie jako zaletę. Dużo się tu dzieje i czuć zapach przygody, więc to powieść z kategorii takich, przy których nie sposób się nudzić. Ja wybrałam audiobook i forma ta sprawdziła się idealnie – powieść napisana jest prosto i lekko, a brak pogłębionych opisów i szybkie tempo akcji sprzyjają czystej frajdzie z lektury.

Nie spodziewajcie się fali strachu – autor postawił na mroczne scenerie i niepokojące obrazy, kierując „Nocny dom” głównie do nastoletniego czytelnika oraz dorosłych szukających delikatnego dreszczyku emocji. Spodziewajcie się za to licznych twistów, zmieniających w powieści dosłownie WSZYSTKO! To naprawdę dobry horror młodzieżowy, wciągający i dostarczający świetnej rozrywki, jednak jeśli szukacie głębokiej, niezmąconej domieszką innych gatunków grozy, może spotkać Was zawód.

Jo Nesbo, skandynawski autor, w którego świetnych kryminałach kiedyś się zaczytywałam, powrócił z nową propozycją - swoją pierwszą powieścią grozy! Przyznam, że byłam niesamowicie ciekawa, jak pisarz poradził sobie w takiej odsłonie, a teraz, już po lekturze, mogę pogratulować mu naprawdę udanego gatunkowego debiutu. Czego możemy się spodziewać, sięgając po „Nocny dom”? I...

Każdy zna taką dziewczynę. Piękną, bogatą i popularną, a przez to wszystko nie zawsze lubianą. W najnowszej powieści Ruth Ware jest nią blondwłosa April, studentka Oxfordu, dla której obfitujący w imprezy czas studiów zakończył się przedwcześnie. Pewnego wieczora przyjaciele zastają ją martwą na podłodze, a choć potencjalnego sprawcę szybko znaleziono i skazano, niektórych trapią wątpliwości. Szczególnie dotyczy do Hannah, która nie może pogodzić się ze śmiercią przyjaciółki i wciąż ma przeczucie, że prawda o tym tragicznym wydarzeniu nie ujrzała jeszcze światła dziennego. Po latach, dręczona niepewnością, postanawia raz jeszcze spojrzeć w przeszłość.

Uwielbiam powieści Ruth za komfort, jaki przynoszą. Przez nie dosłownie się płynie – wciągają i angażują, mają kryminalny pazur, a jednocześnie są lekkie, odprężające, idealne jako przerywnik między cięższymi lekturami. To nie brutalne thrillery, a takie, gdzie prym wiodą relacje między bohaterami, dobrze skrywane sekrety i klimatyczne, niedostępne dla wszystkich scenerie. „Ta dziewczyna” spodobała mi się niemal tak samo mocno jak szczególnie przeze mnie lubiane „Pod kluczem” – akcja powieści dzieje się w pełnym mrocznych korytarzy Oxfordzie, dwie linie czasowe przeplatają się ze sobą, a każdy z elitarnej grupki przyjaciół ma swoje powody, by pozbawić April życia. Spychanie czytelnika na manowce, zmuszanie go do zachodzenia w głowę, kto naprawdę jest winny i liczne zwroty akcji akcji – z tym wszystkim autorka poradziła sobie naprawdę świetnie.

Jeśli macie ochotę na podążenie śladami zabójcy, sięgajcie śmiało! Ciekawe, czy uda Wam się wytypować sprawcę – mnie autorce udało się zaskoczyć 😉

Każdy zna taką dziewczynę. Piękną, bogatą i popularną, a przez to wszystko nie zawsze lubianą. W najnowszej powieści Ruth Ware jest nią blondwłosa April, studentka Oxfordu, dla której obfitujący w imprezy czas studiów zakończył się przedwcześnie. Pewnego wieczora przyjaciele zastają ją martwą na podłodze, a choć potencjalnego sprawcę szybko znaleziono i skazano, niektórych...