Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno, bo już prawie rok, nie zaczytałam się w lekturze poświęconej do cna tematyce Północnokoreańskiej, więc powrót do niej ponownie spowodował niesamowity kontrast odczuć. Proces czytania podążał dość wartko, co zawdzięcza się przede wszystkim kompatybilnemu z polskim umysłem tłumaczeniu jak i konstrukcji książki niezwykle w swojej kwintesencji przemyślanej. Tutaj nie ma miejsca na chaotyczny opis, autorka chronologicznie, z precyzją powraca do wspomnień, miejscami bardzo drastycznych. Choć dokładnie wiadomo, jakie rzeczy dzieją się w Kraju Wiecznego Słońca to ponownie doznałam dość mocnego szoku, gdyż nadal trudno uwierzyć, że coś takiego może się dziać w obecnych latach, aż niemożliwe. Szczególnie, gdy natknęłam się na fragment o publicznej egzekucji, pierwszej, której świadkiem stała się autorka i tytułowa bohaterka.

Inną kwestią jaka wybiła się i zapadła w mojej pamięci spowodowała, że bardziej niżeli „Dziewczyna o siedmiu imionach” nadałabym książce tytuł „Dziewczyna o niespotykanym szczęściu”. Motywem przewodnim jest fakt, że Lee Hyeonseo podczas tułaczki ku wolności siedmiokrotnie musiała zmienić tożsamość. Okazała się na tyle silną i niesamowitą kobietą, pomimo napotykanych załamań, nie zatraciła się i potrafiła kroczyć dalej, co niejednego by złamało. Co do samego szczęścia, to nie opuszczało jej ani na kroku. Choć doświadczyła kilka krytycznych sytuacji spowodowanych niekiedy nieprzemyślanymi decyzjami, z których początkowo zapewne prorokowała, że nie wyjdzie cało, koniec końców kończyły się dobrze. Zapewne analizując przeszłe wydarzenia niejednokrotnie można zdziwić się, że ktoś miał aż tyle pomyślności od losu… tudzież dobrego anioła stróża, którym w przypadku autorki był jej ojciec. Często zastanawiałam się, czy autorka opisała wszystkie najważniejsze sytuacje jakich doświadczyła, czy niekiedy nie dopowiedziała wszystkiego, czy czegoś nie przemilczała… bo aż trudno było mi niekiedy uwierzyć, że nic poważniejszego się jej nie stało. Jeśli większość potoczyła się jak podała to naprawdę, miała niezwykle dużo szczęścia tudzież los przewidział dla niej taki, a nie inny obrót spraw, aby mogła walczyć dla tych, którym nie poszczęściło się jak jej, gdyż obecnie jest jedną z z bardziej znanych rzeczniczek walki o prawa człowieka w Korei Północnej.

Podsumowując przemyślenia, książka jawi się jako biograficzna opowieść uciekinierki z Korei, których w sumie nie brak na rynku, jednakże im człowiek inny tym opowieść staje się zupełnie odmienna… i w tym przypadku jest odmienna, gdyż osobiście autorka nie doświadczyła boleśnie północnokoreańskiego reżimu jak i cała tułaczka nie była „drogą przez męki”. „Dziewczyna o siedmiu imionach” to relacja kobiety początkowo nie zdającej sobie sprawy z nadchodzących zmian jakie są czekają, nie planującej ucieczki z kraju ku przedostaniu się do Chin, aby tam zacząć życie w lepszym świecie – ba – nawet nie nie myślącej o próbie przedostania się do Korei Południowej… jest naprawdę godna uwagi, godna wysłuchania historii z innej perspektywy, na pierwszy rzut oka wydającej się nieprawdopodobną. Nie jest to książka w całości obładowana drastycznymi opowieściami żywcem z Korei Północnej, gdyż Lee Hyeonseo tak naprawdę nic poważnego się nigdy nie stało – takie zdarzenia opisane są w formie przytoczenia sytuacji jakich stała się świadkiem i sytuacji, o jakich usłyszała. Dodatkowo, podczas wieloletniego pobytu w Chinach na ‚legalnych papierach’, opisuje sytuację innych uciekinierów na chińskiej ziemi. Warto wysłuchać opowieść o realiach północnokoreańskich z innej perspektywy, mniej brutalnej choć nadal szokującej.

***

www.hanmunsi.wordpress.com
Karolina.L/서희 © 한•문•시

Dawno, bo już prawie rok, nie zaczytałam się w lekturze poświęconej do cna tematyce Północnokoreańskiej, więc powrót do niej ponownie spowodował niesamowity kontrast odczuć. Proces czytania podążał dość wartko, co zawdzięcza się przede wszystkim kompatybilnemu z polskim umysłem tłumaczeniu jak i konstrukcji książki niezwykle w swojej kwintesencji przemyślanej. Tutaj nie ma...

(...)

Książka pozytywnie – pod względem ilości poruszonych wątków i zawartej treści – mnie zaskoczyła. Skupia się na wielu aspektach odnoszących się do Korei Północnej. Jej bazą jest podróż pod przykrywką amerykańskiego dziennikarza do serca współczesnego piekła na ziemi, a nawiązująca do głównego tematu, kolokwialnie rzecz ujmując reszta, zgrabnie dopełnia całość. Relacja przeplata się z uzyskanymi informacjami, ze słowami wypowiedzianymi przez uciekinierów, dawnych sekretarzy innych komunistycznych tyranów i tym podobnych osób. Realia mieszają się z przeszłością i ukazują, że – niestety – zbyt wiele się nie zmieniło. Emocje zwykłych osób, które muszą być skrywane, łączą się z bezwzględnością tyranii i istot pozbawionych skrupułów.

(...)

Lekturę polecam osobom nie tylko zainteresowanym Koreą, tudzież sytuacji na północnej stronie półwyspu, ale każdemu, kto chciałby się dowiedzieć trochę więcej o Korei Północnej; każdemu, który chciałby wybić się i nie opierać się jedynie na informacjach podawanych przez media przy okazji kolejnych pogróżek ze strony Kim Dzong Una. Warto wiedzieć więcej…

...
Powyżej zamieściłam urywki z moich przemyśleń. Na całą recenzję zapraszam pod adres:
www.hanmunsi.wordpress.com
Karolina.L © 한•문•시

(...)

Książka pozytywnie – pod względem ilości poruszonych wątków i zawartej treści – mnie zaskoczyła. Skupia się na wielu aspektach odnoszących się do Korei Północnej. Jej bazą jest podróż pod przykrywką amerykańskiego dziennikarza do serca współczesnego piekła na ziemi, a nawiązująca do głównego tematu, kolokwialnie rzecz ujmując reszta, zgrabnie dopełnia całość. Relacja...

Książkę odnalazłam w biblioteczce mojej cioci podczas pobytu u niej kilka tygodni temu. Spragniona literatury, dawno nie czytałam opowieści posiadającej wyraźny posmak kryminału. "Księżniczkę z lodu" przeczytałam dość szybko - chyba w trzecim dniu lektury - dobrnęłam do końca. Fabuła jest niezwykle wartka, taka życiowa - brak kwiecistego słownictwa zmuszającego czytelnika do ponownego przeczytania wcześniejszego fragmentu. Do końca myślałam, że ktoś zupełnie inny zamordował Alex... a tu na koniec takie zaskoczenie. Książka trzyma w napięciu, ale też takim troszkę przyprawiającym o niecierpliwość. Zaczyna się jakiś wątek ważny dla przebiegu śledztwa, a tu autorka ujmuje to tak, że nie wiadomo co to, po co to, kogo to... Ale, ogólnie pozytywnie oceniam książkę. Wyciągnęła mnie nieco z osobistego kryzysu twórczego ;)
Polecam

Książkę odnalazłam w biblioteczce mojej cioci podczas pobytu u niej kilka tygodni temu. Spragniona literatury, dawno nie czytałam opowieści posiadającej wyraźny posmak kryminału. "Księżniczkę z lodu" przeczytałam dość szybko - chyba w trzecim dniu lektury - dobrnęłam do końca. Fabuła jest niezwykle wartka, taka życiowa - brak kwiecistego słownictwa zmuszającego czytelnika...