Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już na samym początku muszę powiedzieć, że nie czytam dużo takich książek, raczej sięgam po nie kiedy tata stanie nade mną z uśmiechem mówiąc "Przeczytaj, nie zawiedziesz się" lub kiedy pod wpływem impulsu zamówię na portalu CzytamPierwszy. Tutaj mamy styczność z punktem drugim, kiedy z jednej strony miałam ochotę przeczytać coś innego, a z drugiej portal kusił nową książką. Reasumując, moja opinia raczej będzie pochodzić od świeżaka fascynującego się wszystkim co nieznane, a nie weterana znającego się na każdym rodzaju broni.
Pierwsze co muszę napisać, to gratulacje dla autora, podziwiam, że dał rade zrobić wszystko co opisał w książce, jestem pod olbrzymim wrażeniem i życzę kolejny sukcesów oraz spełnionych marzeń!
Jeśli chodzi o samą książkę, muszę szczerze ją polecić, zwłaszcza jeśli ktoś tak mało siedzi w temacie jak ja. Zdjęcia. Tak, to głównie one ułatwiły mi sprawę. Bronie, amunicje... o tym raczej za dużo nie wiem, niektóre z ciekawości googlowałam, ale to i tak mi za dużo nie pomogło. Za to zdjęcie pomogły trochę mojej wyobraźni, pozwoliły mi zobaczyć co miał na myśli autor opisując niektóre sytuacje. Dodatkowo pod każdy widnieje krótki odpis, czy to o bohaterach, których już z nami nie ma, czy wydarzeń.
Wspominają o stylu autora, było krótko. Wszystko jest napisane bez długich opisów i zagłębiania się w poszczególne momenty, raczej tutaj spotkamy się z minimalizmem. Czy książkę szybko się czyta? Tak, zwłaszcza, że co druga strona jest zdjęcie zajmujące pół strony i puste kartki oddzielające rozdziały. Szykując się do czytana, nie spodziewajmy się długiej i mocno wciągającej historii, zwłaszcza, że szybko przeskakujemy w etapach życia autora, co dla nie raz było męczące.
Reasumując, książkę polecam osobą, które rozpoczynają przygodę z tą tematyką, podejrzewam, że weterani nie będą zachwyceni lekturą, raczej nie spotka ich nic nowego co mogło by zaskoczyć.

Już na samym początku muszę powiedzieć, że nie czytam dużo takich książek, raczej sięgam po nie kiedy tata stanie nade mną z uśmiechem mówiąc "Przeczytaj, nie zawiedziesz się" lub kiedy pod wpływem impulsu zamówię na portalu CzytamPierwszy. Tutaj mamy styczność z punktem drugim, kiedy z jednej strony miałam ochotę przeczytać coś innego, a z drugiej portal kusił nową...

Przyznam się z samego początku, że czytałam aż dwie książki autorki, mówimy tu o "Żniwiarzu", o którym swego czasu było sporo słychać. Po książkę sięgnęłam z czystej ciekawości skąd wziął się ten szał.. co prawda nie zawiodłam się, lecz nie był to ideał. W tej pozycji mam to same nastawienie.
17-letni chłopak znajduje się dość w nietypowej sytuacji. Z dnia na dzień znajduje się w sytuacji w której sama nie wiedziałabym jak się zachować, co zrobić i gdzie szukać pomocy. Nasz główny bohater okazuje się jednak zaradnym i dość poinformowany o wszystkich trudach, które mogą go spotkać, lecz skąd? No cóż.. tego powinniście dowiedzieć się sami.
Pierwsze co można powiedzieć o książce, to na pewno pomysł, który nie wydaje się ściągnięty od innego autora. Czytając miałam wrażenie, że autorka doskonale wie o czym pisze, jak by śledziła palcem swoje notatki. Niestety mam też minus książki, który mocno mi przeszkadzał. Mianowicie styl pisania autorki. Nie raz miałam ochotę krzyknąć "Stój! Daj mi trochę opisów! ", niestety lub stety, lubię odtwarzać w swojej głowie dziejącą się akcje, więc czułam się w takich momentach pokrzywdzona. Z drugiej strony mamy cały czas rozwijającą się akcje, wciągającą w swój nurt i nie pozwalającą się wydostać. Za to oczywiście pokłon dla autorki, bo nie pozwoliła nam się nudzić.
Jeśli chodzi o bohaterów i ogólną atmosferę w książce, byłam zauroczona. Hubert ( bo tak nazywa się główny bohater) okazuje się najbardziej specyficzny, choć zagubiony w nowej sytuacji, doskonale wie jak stawić czoło, czym wzbudza zaufanie a jednocześnie lęk. Podoba mi się taki obrót spraw, troszkę dodaje dreszczyku, ciężko stwierdzić jak postąpią bohaterowie, którzy odróżniają się charakterami.
Oczywiście nie mogę siedzieć cicho i nic nie wspomnieć o zakończeniu! Jestem totalnie zamurowana! Po przeczytaniu ostatniego wyrazu i zamknięciu książki, chciałam tylko dorwać kolejną część i czytać, czytać i czytać! Niestety, jak na złość, ktoś przede mną wypożyczył kolejny tom i pozostaje czekać...
Reasumując, książkę jak najbardziej polecam przeczytać, choć jak każda posiada minusy, na które uważam, że należy przymknąć trochę oko, aby zauważyć dominujące plusy.

Przyznam się z samego początku, że czytałam aż dwie książki autorki, mówimy tu o "Żniwiarzu", o którym swego czasu było sporo słychać. Po książkę sięgnęłam z czystej ciekawości skąd wziął się ten szał.. co prawda nie zawiodłam się, lecz nie był to ideał. W tej pozycji mam to same nastawienie.
17-letni chłopak znajduje się dość w nietypowej sytuacji. Z dnia na dzień znajduje...

Kolejna książka polskiej autorki i kolejna książka, która mnie nie zawiodła!
Kiedyś twierdziłam, że dobra książka nie może pochodzić z mojego kraju, może dlatego, że ta pierwsza nie należała do dobrych. Za to Paulina Hendel pokazała mi, że moje postrzeganie należy zmienić i nie stawać niepotrzebnie okoniem. Oczywiście książka nie była idealna, miała w moich oczach kilka wad, ale podejrzewam, że to już kwestia gustu.
Zaczynając od początku, książka opowiada o życiu Magdy, która jest dość nietypową osobą widzącą i tropiącą upiory. Brzmi genialnie? A gdybym jeszcze dorzuciła żniwiarzy, niebezpieczeństwo, małe zauroczenie i intrygi? Jak nie brać się za czytanie?
Osobiście książka mnie wciągnęła z marszu, upiory postanowiły mnie złapać w swoje lepkie rączki i nie chciały wypuścić. Akcja toczy się nieprzerwanie, cały czas nasza ciekawość jest rozbudzona i łaknie zaspokojenia. Jeśli mam być szczera, nie mogłam odgadnąć co może się stać. Próbowałam coś podejrzewać, ale zazwyczaj tylko na tym się skończyło, za wiele nie wymyśliłam. Widać, że autorka przemyślała całą fabułę i miała pomysł, nie gubiłam się w przygodach bohaterów.
Minusem dla mnie w niektórych momentach był styl autorki. Miałam wrażenie, że nieraz strony były zapisane na siłę, bez chęci, a może i z małym zniechęceniem. Trochę jak by rozwinięcie akcji wcale nie było takie ważne jak sam finał, a może chodzi tu o doświadczenie.
Ah i jak nie wspomnieć o oprawie graficznej! Podejrzewam, że okładka i środek książki porwał serce każdego czytelnika, a następne tomy tylko zachęciły do dalszej lektury. Jedyne co mi brakowało to dodatkowych rysunków w książce, gdzie ujrzelibyśmy upiory.
Reasumując, książkę jak najbardziej polecam, a mój nos czytelnika wyczuwa kolejne dobre książki do przeczytania.

Kolejna książka polskiej autorki i kolejna książka, która mnie nie zawiodła!
Kiedyś twierdziłam, że dobra książka nie może pochodzić z mojego kraju, może dlatego, że ta pierwsza nie należała do dobrych. Za to Paulina Hendel pokazała mi, że moje postrzeganie należy zmienić i nie stawać niepotrzebnie okoniem. Oczywiście książka nie była idealna, miała w moich oczach kilka...