Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapiski głównie z Nowego Jorku i Los Angeles. Autor w swoim kwaśnym stylu, ale z humorem, opowiada o miłości, o pracy nad filmami "Basquiat" i "Ewangelia wg Harry'ego", o spotkaniach ze znanymi ludźmi sztuki, o klimacie USA i o "brutalnym" świecie przemysłu filmowego.

Kilka pierwszych stron trudnych, poetyckich, trochę zniechęcających. Później jest dużo lepiej, luźniej, ciekawiej. Spokojnie można zatracić się w "amerykańskim śnie" Lecha Majewskiego.

Zapiski głównie z Nowego Jorku i Los Angeles. Autor w swoim kwaśnym stylu, ale z humorem, opowiada o miłości, o pracy nad filmami "Basquiat" i "Ewangelia wg Harry'ego", o spotkaniach ze znanymi ludźmi sztuki, o klimacie USA i o "brutalnym" świecie przemysłu filmowego.

Kilka pierwszych stron trudnych, poetyckich, trochę zniechęcających. Później jest dużo lepiej, luźniej,...

Nie rozumiem fenomenu tej książki.
Historia taka sobie, sztampowa wręcz.
Każdy z bohaterów jest irytujący na swój sposób - Violet wzdychająca co co chwilę do Xadena - jaki przystojny, jaki umięśniony, Xaden ze swoim "nie możesz mnie kochac", Dain z nieustannym gładzeniem tej biednej Violet po twarzy (laska już chyba nigdy nie będzie miała zmarszczek).
Jedynymi momentami, w których coś się dzieje są początek i koniec, a całość przypomina balon wypełniony "ochami" i "achami" głównej bohaterki. Punktem kulminacyjnym książki jest bzykando, rozpisane chyba na dwa rozdziały.
Podsumowując - dziewczyna trafia do akademii tylko po to, żeby wytarzać się z najprzystojniejszym chłopakiem w szkole, a smoki, batalie, polityka to mało znaczące tło.

Nie rozumiem fenomenu tej książki.
Historia taka sobie, sztampowa wręcz.
Każdy z bohaterów jest irytujący na swój sposób - Violet wzdychająca co co chwilę do Xadena - jaki przystojny, jaki umięśniony, Xaden ze swoim "nie możesz mnie kochac", Dain z nieustannym gładzeniem tej biednej Violet po twarzy (laska już chyba nigdy nie będzie miała zmarszczek).
Jedynymi momentami,...

Spodziewałam się klasycznej autobiografii - urodziłem się wtedy i wtedy, tu i tu - tymczasem dostałam zbiór krótkich esejów z przemyśleniami Lecha Majewskiego o sztuce, jego dziełach filmowych, czy o stanie współczesnego świata. Książka, pomimo powtarzających się wątków, ciekawa. Pozwala przez uchylony lufcik kuknąć do pełnego symboli świata Artysty.

Spodziewałam się klasycznej autobiografii - urodziłem się wtedy i wtedy, tu i tu - tymczasem dostałam zbiór krótkich esejów z przemyśleniami Lecha Majewskiego o sztuce, jego dziełach filmowych, czy o stanie współczesnego świata. Książka, pomimo powtarzających się wątków, ciekawa. Pozwala przez uchylony lufcik kuknąć do pełnego symboli świata Artysty.