Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczynając lekturę myślałem, że będzie tu więcej informacji o treningu Kiliana, jeśli chodzi jednak o ten temat, w książce znajdziemy tylko kilka ogólników. Dużo przemyśleń autora na temat kształtowania się relacji między człowiekiem a naturą, sporo z nich według mnie było wartych chwili refleksji. Rozumiem uwagi przedmówców o chaosie, bo faktycznie próżno na stronach tej lektury szukać jakiegoś choćby chronologicznego porządku (w dodatku w polskiej wersji sporo błędów, literówki mocno rzucają się w oczy) - jest to niewątpliwie minus.

Uważam, że książka spodoba się ludziom, którzy w jakikolwiek sposób są powiązani z biegami górskimi - pomaga zrozumieć, dlaczego Kilian "wykręca" takie, a nie inne wyniki - jak się okazuje przyczyn takiego stanu rzeczy należy dopatrywać się już w dzieciństwie tego katalońskiego mistrza. Jeżeli ktoś szuka pozycji typowo o górach, to myślę, że może znaleźć wiele pozycji, które zapewnią mu większe zadowolenie z lektury.

Zaczynając lekturę myślałem, że będzie tu więcej informacji o treningu Kiliana, jeśli chodzi jednak o ten temat, w książce znajdziemy tylko kilka ogólników. Dużo przemyśleń autora na temat kształtowania się relacji między człowiekiem a naturą, sporo z nich według mnie było wartych chwili refleksji. Rozumiem uwagi przedmówców o chaosie, bo faktycznie próżno na stronach tej...

1/24 (słuchowisko)

Jakość dźwięku, lektorzy, muzyka na bardzo wysokim poziomie. Sama historia, mimo że początkowo wydaje się interesująca, to według mnie zwykły gniot. Stereotyp na stereotypie, przewidywalność i kompletny brak logiki.

1/24 (słuchowisko)

Jakość dźwięku, lektorzy, muzyka na bardzo wysokim poziomie. Sama historia, mimo że początkowo wydaje się interesująca, to według mnie zwykły gniot. Stereotyp na stereotypie, przewidywalność i kompletny brak logiki.

Miałem zamiar napisać, że spotkałem tu ekshibicjonizm emocjonalny, którego dotychczas w swoim życiu nie uświadczyłem. Po chwili naszła mnie jednak refleksja, że jest to zwrot nacechowany pejoratywnie, a nie taka była moja intencja. Fakt, że będąc na drugim biegunie pod względem intensywności wyrażania emocji nie potrafię sobie czegoś nawet wyobrazić, nie oznacza jeszcze, że jest to złe.

Na tylnej okładce recenzja Bieńczyka. Jego "Kontener" co prawda mnie pokonał (w bitwie, nie wojnie), mam jednak jako takie pojęcie, w jaki sposób napisana jest ta książka. Całkowicie przeciwny biegun mimo podobnej tematyki. Francuscy filozofowie w zestawieniu z surowością nieobrobionego kamienia. I jeśli on wspomina, że czegoś autorce "Bezmatka" zazdrości, to tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że czasem nieobrobiony kamień potrafi zachwycić bardziej od Flauberta.

Strona 187 i "grudki czarnoziemu" nie mogły u mnie, miłośnika (wyznawcy (fuj, brzydkie słowo) niemalże) Zbigniewa Herberta nie wywołać najoczywistszego ze skojarzeń. Myślę zresztą, że wiersz adekwatny.

"Pożegnanie" - Zbigniew Herbert:

"Chwila nadeszła trzeba się pożegnać
po odlocie ptaków nagły odlot zieleni
koniec lata – temat banalny to znaczy na gitarę solo

mieszkam teraz na stoku wzgórza
okno na całą ścianę więc widzę dokładnie
gęstą sierść wikliny nagie iwy to jest mój brzeg

wszystko rozwija się w horyzontalnych pasmach – leniwa rzeka
drugi wysoki brzeg stromo spadający w dół
objawia wreszcie to co musiało być wyznane
glina piasek wapienne skały płaty czarnoziemu
i wątły teraz las opłakujący las

jestem szczęśliwy to znaczy wyzbyty złudzeń
słońce pojawia się na krótko ale za to daje
spektakle wspaniałych zachodów trochę w guście Nerona

jestem spokojny trzeba się pożegnać
nasze ciała przybrały kolor ziemi"


Strona 215 i "Po śmierci jest we mnie o wiele bardziej. Jestem z nią bardziej niż kiedykolwiek."

O tym z kolei wspominał pewien warszawski ksiądz, tutaj we fragmencie wiersza "Wszystko inaczej":

"...i śmierć tak punktualna że zawsze nie w porę
choć wiadomo śmierć miłość od śmierci ocala

I jeszcze stare furtki donikąd i wszędzie
w których kiedyś czekałeś na to co nie przyszło
wyżeł co chciał ci łapę podawać na zawsze
biedronka co wróżyła że wojny nie będzie

Lecz On wie najlepiej - więc wszystko inaczej
czasem prośby nam spełnia żeby nas zawstydzić"

I wobec atmosfery, która narosła wokół autorki dodam - nie, nie sugeruję tutaj żadnego plagiatu. ;)

Miałem zamiar napisać, że spotkałem tu ekshibicjonizm emocjonalny, którego dotychczas w swoim życiu nie uświadczyłem. Po chwili naszła mnie jednak refleksja, że jest to zwrot nacechowany pejoratywnie, a nie taka była moja intencja. Fakt, że będąc na drugim biegunie pod względem intensywności wyrażania emocji nie potrafię sobie czegoś nawet wyobrazić, nie oznacza jeszcze, że...