Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest to porywająca lektura, ale można się z niej dużo dowiedzieć na temat relacji panujących (tradycyjnie) w społeczeństwie japońskim.Ja nie żałuję, że przeczytałam.

Nie jest to porywająca lektura, ale można się z niej dużo dowiedzieć na temat relacji panujących (tradycyjnie) w społeczeństwie japońskim.Ja nie żałuję, że przeczytałam.

Momentami nieco naiwna, ale przedstawia ciekawe spojrzenie na to jak Polak żyjący w latach 50 postrzegał Japonię i kulturę japońską. Moim zdaniem warto przeczytać.

Momentami nieco naiwna, ale przedstawia ciekawe spojrzenie na to jak Polak żyjący w latach 50 postrzegał Japonię i kulturę japońską. Moim zdaniem warto przeczytać.

Hmmm... mam trochę ambiwalentne odczucia a propos tej książki. Z jednej strony czytało się świetnie, akcja mnie wciągnęła, bohater (ze swoimi błyskotliwo-ironicznymi uwagami) zauroczył... Problem w tym, że po skończeniu lektury mam poczucie braku bo nie dowiedziałam się wszystkiego tego czego chciałam. Brak mi tu informacji, zwłaszcza w drugiej części książki, kiedy staje się ona bardziej powieścią sensacyjno-kryminalną. Bohater nagle dowiaduje się czegoś od kogoś po czym bliżej nieokreślony proces myślowy doprowadza go do bliżej nieokreślonych wniosków, które każą mu udać się w konkretne miejsce (czego dowiadujemy się z kolejnego rozdziału) w bliżej nieokreślonym celu.

Być może autor zamierzał w ten sposób dać czytelnikowi poczuć tę samą niepewność, którą znosić musiał bohater. Tylko że ja wolę chyba klasyczne kryminały w stylu Agaty Christie, które mówią nam ze szczegółami: co? kto? gdzie? kiedy? jak? po co? i dlaczego?

Hmmm... mam trochę ambiwalentne odczucia a propos tej książki. Z jednej strony czytało się świetnie, akcja mnie wciągnęła, bohater (ze swoimi błyskotliwo-ironicznymi uwagami) zauroczył... Problem w tym, że po skończeniu lektury mam poczucie braku bo nie dowiedziałam się wszystkiego tego czego chciałam. Brak mi tu informacji, zwłaszcza w drugiej części książki, kiedy staje...