Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zadziwiające, że "Żegnaj Afryko" czytało mi się lepiej od "Białej Masajki". Zajęło mi to zaledwie kilka godzin. Początek historii Corinne Hofmann oczywiście jest dużo bardziej egzotyczny i interesujący. Niemniej sama Corinne mieszkająca w Kenii jest irytująca w swojej naiwności przez co czasami czytanie się dłużyło. W "Żegnaj Afryko" Hofmann staje na nogi i miło towarzyszy się jej w tej wędrówce.

Zadziwiające, że "Żegnaj Afryko" czytało mi się lepiej od "Białej Masajki". Zajęło mi to zaledwie kilka godzin. Początek historii Corinne Hofmann oczywiście jest dużo bardziej egzotyczny i interesujący. Niemniej sama Corinne mieszkająca w Kenii jest irytująca w swojej naiwności przez co czasami czytanie się dłużyło. W "Żegnaj Afryko" Hofmann staje na nogi i miło towarzyszy...

Autorzy zgodnie z prawdą, że nic nie jest albo czarne albo białe balansują w odcieniach szarości. Nie ma tu bohaterów całkowicie idealnych lub złych. Nie ma czynów czysto bohaterskich albo egoistycznych. Nie ma decyzji, która doprowadzi do całkowicie szczęśliwego zakończenia. To zaważa na autentyczności historii.
Fabuła jest bardzo spójna i dopracowana. Ciężko w to uwierzyć, ale "Ogień" jest jeszcze bardziej wciągający od "Kręgu".

Autorzy zgodnie z prawdą, że nic nie jest albo czarne albo białe balansują w odcieniach szarości. Nie ma tu bohaterów całkowicie idealnych lub złych. Nie ma czynów czysto bohaterskich albo egoistycznych. Nie ma decyzji, która doprowadzi do całkowicie szczęśliwego zakończenia. To zaważa na autentyczności historii.
Fabuła jest bardzo spójna i dopracowana. Ciężko w to...

"Krąg" nie jest utworem podążającym za gasnącą już modą na książki stylizowane na "Zmierzch" lub "Igrzyska Śmierci". Trudno mi go porównać do jakiejkolwiek innej historii. Stanowi spójną i hermetyczną całość. Ponad 500 stron czyta się szybko i przyjemnie. Zadziwiające jest jak historia z każdą stroną nabiera wiarygodności i sensu. Podczas wgłębiania się w fabułę nie czuje się mijającego czasu. W "Kręgu" trudno znaleźć sztuczny patos i naciąganych bohaterów. Początkowo postacie wydają się bardzo schematyczne. Każda przyodziewa swoją etykietkę "kujona" czy "gwiazdy" i pięknie odgrywa narzuconą rolę. Jednak autorzy bardzo ciekawie rozwinęli bohaterów wychodząc poza narzucony schemat. Dziewczyny dalej są sobą, jednak można zauważyć ich wielowymiarowość i odrębne tożsamości.
Niestety, bardzo rażą angielskie słowa wplecione w polski przekład. Bohaterki czasem przeklinają po polsku czasem po angielsku. Nie brakuje również "teamu" zamiast drużyny, grupy, zespołu... Czy jestem jedyną, którą to drażni we wszelakich książkach?

"Krąg" nie jest utworem podążającym za gasnącą już modą na książki stylizowane na "Zmierzch" lub "Igrzyska Śmierci". Trudno mi go porównać do jakiejkolwiek innej historii. Stanowi spójną i hermetyczną całość. Ponad 500 stron czyta się szybko i przyjemnie. Zadziwiające jest jak historia z każdą stroną nabiera wiarygodności i sensu. Podczas wgłębiania się w fabułę nie czuje...