Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten komiks miażdży. Nie tylko z racji kalibru, jest to bowiem album słusznych rozmiarów i o adekwatnej do nich masie.

Przede wszystkim "Raport Brodecka" w graficznej adaptacji Manu Larceneta miażdży ciężarem opowiadanej historii. Już na początku sygnalizuje, że będziemy mieli styczność z mroczną stroną ludzkiej natury. A niemalże z każdą kolejną kartą ów mrok się zagęszcza. Kreska - wygląd postaci, widoki, kadrowanie - doskonale oddaje ów ciężki klimat i gęstą atmosferę odciętego od świata miasteczka.

To bez wątpienia jeden z najlepszych komiksów, jakie było mi dane przeczytać w ostatnich latach.

Ten komiks miażdży. Nie tylko z racji kalibru, jest to bowiem album słusznych rozmiarów i o adekwatnej do nich masie.

Przede wszystkim "Raport Brodecka" w graficznej adaptacji Manu Larceneta miażdży ciężarem opowiadanej historii. Już na początku sygnalizuje, że będziemy mieli styczność z mroczną stroną ludzkiej natury. A niemalże z każdą kolejną kartą ów mrok się...

Świetna książka doczekała się równie dobrej adaptacji graficznej. Owszem, czasem można się pogubić kto jest kim, ale nie zmienia to faktu, że charakterystyczny, oszczędny styl Jaromira 99 doskonale się tu sprawdza. Uwydatnia ponurą rzeczywistość i buduje nastrój niesamowitej historii.

To nie tylko kawał świetnej sensacji silnie opartej na faktach i autentycznych postaciach. To również możliwość innego spojrzenia na czeskie realia w czasie II wojny światowej oraz już po tym, jak władzę w kraju przejęli komuniści. Odczarowuje stereotypy i zachęca dalszego zgłębiania historii, już na własną rękę. Jedna z lepszych pozycji, jakie miałem okazję przeczytać w tym roku.

Świetna książka doczekała się równie dobrej adaptacji graficznej. Owszem, czasem można się pogubić kto jest kim, ale nie zmienia to faktu, że charakterystyczny, oszczędny styl Jaromira 99 doskonale się tu sprawdza. Uwydatnia ponurą rzeczywistość i buduje nastrój niesamowitej historii.

To nie tylko kawał świetnej sensacji silnie opartej na faktach i autentycznych...

Z pozoru wiele się tutaj nie dzieje. Ot, grupa mężczyzn spotyka się i rozmawia, od czasu do czasu decydując się na wspominki. Jednak co to jest za rozmowa! Żywa, pełna soczystego języka, stopniowo ujawniająca zależności pomiędzy postaciami. Całość okraszają owe retrospekcje, pogłębiając dramatis personae. Ukłony należą się też za liczne śląskie smaczki.

Dialogi są świetne. Warstwa graficzna nieznacznie im ustępuje. Nie twierdzę, że jest źle, bo emocje na twarzach bohaterów są dobrze odmalowane. Da się jednak wyczuć pewien schematyzm. Z drugiej strony, trudno o nowatorskie kadry, jeśli ilustruje się grupę konwersujących jegomościów. I choć nadal jest nieco za ciemno, to nie aż tak, jak w przypadku "Spodoustych".

"Czarna studnia" to dramat w formie komiksu. Coś jak oglądanie kameralnego spektaklu na małej sali w teatrze. Nie jest efektownie, ale mimo wszystko ma się poczucie satysfakcji po zakończeniu. Tym bardziej, jeśli w ostatnim czasie obcowało się głównie z trykociarstwem, w którym w większości fajne rysunki są przykrywką dla fabuły będącej wydmuszką. Tutaj jest odwrotnie. Jeśli w komiksie cenisz przede wszystkim dobrą fabułę, to nie zastanawiaj się dłużej. Warto po to wydawnictwo sięgnąć.

Z pozoru wiele się tutaj nie dzieje. Ot, grupa mężczyzn spotyka się i rozmawia, od czasu do czasu decydując się na wspominki. Jednak co to jest za rozmowa! Żywa, pełna soczystego języka, stopniowo ujawniająca zależności pomiędzy postaciami. Całość okraszają owe retrospekcje, pogłębiając dramatis personae. Ukłony należą się też za liczne śląskie smaczki.

Dialogi są świetne....