Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Czasem modlę się jednak. Dawniej mówiłem "Boże, którego nie ma". [...] Ale ostatnio... do Ślepych Sił. - Jak pan mówi? - Modlę się do Ślepych Sił. Bo właściwie to one rządzą i ciałem naszym, i światem, i słowami, które wypowiadam w tej chwili (s. 122).

- Czasem modlę się jednak. Dawniej mówiłem "Boże, którego nie ma". [...] Ale ostatnio... do Ślepych Sił. - Jak pan mówi? - Modlę się do Ślep...

Tymczasem z sobie tylko wiadomych powodów japońskie Naczelne Dowództwo zaczęło wychwalać odwagę kapitana Polkinhorna i jego ludzi.Na drugi dzień dowódca krążownika "Idzumo" wysłał do szpitala kilku oficerów w pełnej gali, którzy oddawali hołd rannym marynarzom zgodnie z najlepszą tradycją bushido, składając przed każdym ukłon. Anglojęzyczny "Shanghai Times" należący do Brytyjczyków, ale od dawna projapoński, zamieścił na pierwszej stronie zdjęcie "Petrela" i artykuł sławiący odwagę jego załogi.

Tymczasem z sobie tylko wiadomych powodów japońskie Naczelne Dowództwo zaczęło wychwalać odwagę kapitana Polkinhorna i jego ludzi.Na drugi d...

Sapo i ptaki, Moll, wieśniacy, ci, którzy szukają w mieście, szukają się wzajemnie i od siebie wzajemnie odchodzą, moje wątpliwości, które mnie nie interesują, moja sytuacja, rzeczy posiadane (...) Tak, nie ma co udawać, ciężko jest wszystko opuszczać. Zżarte strachem oczy zatrzymują się nędz­nie na wszystkim, o co tak długo błagały w ostatniej modlitwie, prawdziwej modlitwie wreszcie, tej która prosi o nic.

Sapo i ptaki, Moll, wieśniacy, ci, którzy szukają w mieście, szukają się wzajemnie i od siebie wzajemnie odchodzą, moje wątpliwości, które m...

Od wczesnych lat nie dawało mi spokoju to, że bardzo rzadko przeżywam chwile prawdziwego zadowolenia. Zdawałem sobie sprawę, że zmartwienia nieustannie dają o sobie znać albo w samym środku, albo przynajmniej na obrzeżach mojej świadomości. Pamiętam, jak leżałem nocą, próbując zatrzymać natłok niepokojących myśli. Byłem zdumiony, że szkolni nauczyciele nie potrafią udzielić odpowiedzi na - jak mi się wydawało - najważniejsze pytania: dlaczego byciu żywym człowiekiem towarzyszy to powodujące mdłości i dezorientację poczucie braku bezpieczeństwa?

Od wczesnych lat nie dawało mi spokoju to, że bardzo rzadko przeżywam chwile prawdziwego zadowolenia. Zdawałem sobie sprawę, że zmartwienia ...

A jednak Dhamma Gotamy to coś więcej niż zbiór aksjomatów. Należy ją przeżywać, a nie tylko przyjąć i pokładać w niej wiarę. Wymaga, aby człowiek zaakceptował doczesny świat z całą jego przygodnością i specyficznością, z całą jego niejednoznacznością i wadami. Wymaga niezłomnej uczciwości wobec samego siebie, gotowości do skonfrontowania się z naszymi najgłębszymi lękami i pragnieniami, odwagi, aby oprzeć się pokusie ucieczki do bezpiecznego "miejsca". Nawołuje nas, abyśmy w samym środku mozołu i zamętu precyzyjnie zwracali uwagę na to, co się dzieje, abyśmy położyli kres skłonności do podążania za reaktywnymi wzorcami nawykowymi, abyśmy ustosunkowywali się do wszystkiego z nieruchomej i mądrej perspektywy "podstawy".

A jednak Dhamma Gotamy to coś więcej niż zbiór aksjomatów. Należy ją przeżywać, a nie tylko przyjąć i pokładać w niej wiarę. Wymaga, aby czł...