Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Taka druga Złodziejka książek, szybko się czyta, emocje nawet ładnie oddane, ale...z realizmem ma niewiele wspólnego i im dalej od przeczytania, tym bardziej miałka się wydaje. Pozostaje jedynie wydmuszka w ładnej, niebieskiej okładce na półce.

Taka druga Złodziejka książek, szybko się czyta, emocje nawet ładnie oddane, ale...z realizmem ma niewiele wspólnego i im dalej od przeczytania, tym bardziej miałka się wydaje. Pozostaje jedynie wydmuszka w ładnej, niebieskiej okładce na półce.

Zastanawiam się dlaczego zarówno opis książki jak i niektórzy komentujący skupiają się na wątku kryminalnym. To że jest trup i śledztwo niekoniecznie oznacza, że to jest najważniejsze w powieści.

Dla mnie to książka pod wieloma względami typowa dla Cabre (w uprzednio wydanych, też pojawia się motyw śledztwa) i podoba mi się, że jednak różni się od Wyznaję i Głosów Pamano (trzeciej powieści o niemal identycznej konstrukcji bym nie zniosła). Historia jest jak zwykle mroczna, zagmatwana. Mamy bohaterów schwytanych w pułapkę nieszczęśliwych zbiegów okoliczności, wątpliwych moralnie decyzji. Nie oczekuję happy endu, bo takich szukam u innych autorów.

Zastanawiam się dlaczego zarówno opis książki jak i niektórzy komentujący skupiają się na wątku kryminalnym. To że jest trup i śledztwo niekoniecznie oznacza, że to jest najważniejsze w powieści.

Dla mnie to książka pod wieloma względami typowa dla Cabre (w uprzednio wydanych, też pojawia się motyw śledztwa) i podoba mi się, że jednak różni się od Wyznaję i Głosów Pamano...

50 strona-nic ciekawego się nie dzieje
100 strona-nic ciekawego się nie dzieje
200 strona-nic ciekawego się nie dzieje
300 strona-nic ciekawego się nie dzieje
400 strona-coś się tli
450 strona coś się niby dzieje i...co z tego?

Aż się chce zaśpiewać "ale to już było".

50 strona-nic ciekawego się nie dzieje
100 strona-nic ciekawego się nie dzieje
200 strona-nic ciekawego się nie dzieje
300 strona-nic ciekawego się nie dzieje
400 strona-coś się tli
450 strona coś się niby dzieje i...co z tego?

Aż się chce zaśpiewać "ale to już było".