Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka o ważnej tematyce i z dużą dozą informacji, dzięki niej, dowiedziałam się o historii rasizmu w Anglii (zwykle mowa o rasizmie w USA). Niemniej jakoś mnie drażniła. Może przez ton autorki, wyczuwalna frustrację i pretensje do świata białych. Nie winie jej za to, wpływa to jednak na mój odbiór tej pozycji. Zdecydydowanie dużo daje przeczytanie posłowia!

Książka o ważnej tematyce i z dużą dozą informacji, dzięki niej, dowiedziałam się o historii rasizmu w Anglii (zwykle mowa o rasizmie w USA). Niemniej jakoś mnie drażniła. Może przez ton autorki, wyczuwalna frustrację i pretensje do świata białych. Nie winie jej za to, wpływa to jednak na ...

Rozwiń

Zwiń

Ostatnio coraz częściej sięgamy po biografie. Niektóre są dobre, inne mniej. Bywają bardzo uproszczone i takie, co zalewają informacjami (daty, nazwiska, miejsca). Ta biografia jest inna niż wszystkie dotychczas przeze mnie czytane. Książka skupia się nie na faktach z życia poetki czy na jej twórczości, ale na jej sercu. To Uparte serce, które szuka miłości, które chce życia pełną piersią, które ciągle zawodzi jako mięsień. Widzimy Poświatowska z perspektywy dziewczyny chorej, mimo że pełnej chęci życia. Poznajemy jej myśli, uczucia, niepokoje, złości. Mogłoby się wydawać, że jest to sfera niemożliwa do zrekonstruowania, nie mamy dowodów na to co się działo w głowie i duszy poetki. Autorka jednak odrobiła pracę bardzo rzetelnie: w książce mamy mnóstwo odwołań do listów poetki czy rozmów z osobami jej bliskimi.
Dodam jeszcze, że nie jestem fanką poezji, Poświatowską znałam w sumie tylko z nazwiska, mimo to przeczytałam jej biografię z wielką przyjemnością.

Ostatnio coraz częściej sięgamy po biografie. Niektóre są dobre, inne mniej. Bywają bardzo uproszczone i takie, co zalewają informacjami (daty, nazwiska, miejsca). Ta biografia jest inna niż wszystkie dotychczas przeze mnie czytane. Książka skupia się nie na faktach z życia poetki czy na j...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie jest to typowa fantastyka pełna krwi i seksu. Zamiast tego mamy ciekawie napisaną historię, pełna piętrzących się niewiadomych (zagadek), odkrywanych powoli, co sprawia, że nie jest przewidywalna. W dodatku główny bohater to nie jakiś heros cotoposwieci życie dla ratowania świata. To postać bardzo ludzka, taka co wolałaby wrócić do spokojnego domu, niż brać udział w niebezpiecznej wyprawie tylko dlatego, że takie jest jego przeznaczenie wymyślone przez kogoś kilkaset lat wcześniej. Przy tym nie brakuje nam żadnych fantastycznych elementów: mamy magię, dziwne zwierzęta, czarodziejów, zmiennokształtnych itd. Polecam.

Bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie jest to typowa fantastyka pełna krwi i seksu. Zamiast tego mamy ciekawie napisaną historię, pełna piętrzących się niewiadomych (zagadek), odkrywanych powoli, co sprawia, że nie jest przewidywalna. W dodatku główny bohater to nie jakiś heros cotoposwie...

Rozwiń

Zwiń

Może się wydawać chaotyczna, ale czyta się ją łatwo i przyjemnie. Jest w niej dużo humoru i czułości. Lubię prozę Dehnela.

Może się wydawać chaotyczna, ale czyta się ją łatwo i przyjemnie. Jest w niej dużo humoru i czułości. Lubię prozę Dehnela.

Na początku ciężko było przebrnąć przez całą masę nazwisk, miejsc, dat. Z czasem czytało się dużo lżej, choć to wymagająca skupienia lektura.

Na początku ciężko było przebrnąć przez całą masę nazwisk, miejsc, dat. Z czasem czytało się dużo lżej, choć to wymagająca skupienia lektura.