Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od czego tu zacząć. To książka która pokazała mi świat okiem Polaka-Żyda (kolejność zamierzona) który odsłania bez patosu życie w okupowanej Polsce w latach 39-45, i nie tylko w Polsce ale i pokazuje sytuacje w czasie wojny w takich miastach jak Wiedeń, Paryż, Mińsk białoruski, Kowno, Poronin i przede wszystkim Warszawa. Wstyd mi za niektórych rodaków mieszkańców Warszawy którzy nie tylko nie sprzeciwiali się biernym oporem okupantowi ale i jeszcze mu podle pomagali, trudniąc się szantażem obywateli polskich o pochodzeniu mojżeszowym i pewnie nie tylko. Polacy denuncjowali też innych Polaków tych którzy ratowali/ukrywali Żydów w swoich domach strychach, piwnicach.
Jest też świetny wątek opowieści jak się zaczęło powstanie Warszawskie i jakie były reakcje zwykłych ludzi w tamtym czasie, w Warszawie i niedaleko niej. Polecam tą piękną historie życia na krawędzi w tamtych strasznych czasach.

Od czego tu zacząć. To książka która pokazała mi świat okiem Polaka-Żyda (kolejność zamierzona) który odsłania bez patosu życie w okupowanej Polsce w latach 39-45, i nie tylko w Polsce ale i pokazuje sytuacje w czasie wojny w takich miastach jak Wiedeń, Paryż, Mińsk białoruski, Kowno, Poronin i przede wszystkim Warszawa. Wstyd mi za niektórych rodaków mieszkańców Warszawy...

Świetna, napisana z poziomu tzw. dołów. Żołnierza który doświadczył szaleństwa zwanego przez generalicje wojną.

Świetna, napisana z poziomu tzw. dołów. Żołnierza który doświadczył szaleństwa zwanego przez generalicje wojną.

Ta książka można uczciwie napisać jest kontynuacją książki "Nienawiść". Podobnie drastyczna. Autor bez owijania, opowieściami ciotek, wujków, dziadków, opisuje mroczną rzeczywistość. Ostatni rozdział "spowiedź..." mówi coś o mentalności współczesnych rezunów którzy jeszcze swe podłe życia wiodą jako staruszkowie.

Ta książka można uczciwie napisać jest kontynuacją książki "Nienawiść". Podobnie drastyczna. Autor bez owijania, opowieściami ciotek, wujków, dziadków, opisuje mroczną rzeczywistość. Ostatni rozdział "spowiedź..." mówi coś o mentalności współczesnych rezunów którzy jeszcze swe podłe życia wiodą jako staruszkowie.